Όταν ο χρόνος σβήνει τα παλιά και φέρνει τη νέα ελπίδα | Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη

Όταν ο χρόνος σβήνει τα παλιά και φέρνει

τη νέα ελπίδα

(Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη)

Το Περιστέρι της Ειρήνης, μαζί με τα λαμπερά Φώτα, της του Χριστού Βαπτίσεως, ας δώσει αχτίδα ελπίδας, για ένα καλύτερο κόσμο.              Πάει ο παλιός χρόνος, που πήρε μαζί του  τόσα δεινά και δεν γιορτάζουν τα παιδιά. Ήρθε ο καινούργιος, φορτωμένος με ευχές, γλυκίσματα και ελπίδα. Ωστόσο το νέο έτος του 2024, φαίνεται να μην ήρθε με καλές διαθέσεις. Αφού στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ιαπωνικού ηλίου, έφερε ένα σεισμό τέρας 7, 6   Ρίχτερ, σκορπώντας θάνατο και καταστροφή.  Μετά από λίγο στην ίδια χώρα, δυο αεροπλάνα συγκρούστηκαν και πήραν φωτιά,  με ευτυχώς λίγα θύματα. Από θαύμα γλύτωσαν δεκάδες επιβατών.  Μοιάζει το 2023, να μην τελείωσε με τα δεινά, που το συντρόφευαν.  Οι δυο πόλεμοι, εξακολουθούν να μαίνονται. Στην Μέση Ανατολή,  συνεχίζονται οι ανηλεείς βομβαρδισμοί, οι εκτελέσεις,  οι σφαγές και οι αιχμαλωσίες,  αθώων, αμάχων παιδιών και γυναικών και όχι των ενόχων, που προκάλεσαν εγκληματικά αυτή την σύρραξη, με κίνδυνο ανάφλεξης στην ευρύτερη περιοχή.                        Στην  Ουκρανία, ο πόλεμος εξοντώνει τα πάντα και τους πάντες, με θηριώδη αγριότητα και από τις δυο πλευρές.  Έχει  διαιρέσει τον κόσμο, σε δυο πλευρές τον φιλο-Ρωσικό και τον φιλο-Ουκρανικό, με την απειλή της πυρηνικής ανάφλεξης, να υπερίπταται απειλητικά ως δαμόκλειος σπάθη.   Κατά  τα άλλα, η Διεθνής Κοινότητα, ο ΟΗΕ, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το   ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ  κλπ οργανώσεις, με υποκρισία αναλώνονται, σε λόγια συμπόνιας του αέρα, χωρίς να αναλαμβάνουν ουσιαστικά την ευθύνη και να δράσουν, ώστε να σβήσουν οι εστίες πολέμων και οι άνθρωποι να ζήσουν ειρηνικά μεταξύ τους.                                                                     Για τον πλανήτη μας, τα διάφορα Διεθνή Συμβούλια και οι αποφάσεις, είναι σχέδια επί χάρτου και έτσι παραμένουν για το Ελ Νίνιο, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, την κλιματική αλλαγή, την υπερθέρμανση του πλανήτη Γη.         Όλη  αυτή η κλιματική αλλαγή, μεταφράζεται σε   κλιματική καταστροφή, που την ακολουθούν παρατεταμένοι  καύσωνες, ανεξέλικτες πυρκαγιές, ασυνήθιστες πλημύρες,   ξηρασία, λιώσιμο των πάγων και συχνοί,  μεγάλοι σεισμοί  παγκοσμίως. Η Παγκόσμια Κοινότητα και η Ευρωπαϊκή Ένωση, αδυνατεί να χαράξει και να εφαρμόσει, πολιτική ουσιαστικών δράσεων, για να σωθεί ο πλανήτης μας. Ο λόγος είναι, για μην θίξει τα Παγκόσμια οικονομικά συμφέροντα, του πετρελαίου, της ενέργειας, της βιομηχανίας, του εμπορίου, των συγκοινωνιών, του τουρισμού. Αδυνατεί  να σταματήσει,  την εκμετάλλευση και το εμπόριο, ανθρώπων μέσω της μετανάστευσης. Το  ναυάγιο της Πύλου, είναι  ένα παράδειγμα αφανισμού των μεταναστών, στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από πολέμους και   οικονομική μιζέρια.                  Την   χρονιά που πέρασε, η κοινωνία μας βίωσε δυο σοβαρά ατυχήματα, το μεγάλο φονικό, Σιδηροδρομικό ατύχημα, με την τραγωδία στα Τέμπη. Εκεί  χάθηκαν δεκάδες ζωές, ιδίως νέων φοιτητών και αυτό το συμβάν, εγκληματικής  αμέλειας, μένει ακόμη ατιμώρητο, χωρίς να βρουν δικαίωση, όσοι θρηνούν δικούς τους ανθρώπους. Άλλη  ατυχία ήταν  οι φυσικές καταστροφές και οι ολέθριες πλημύρες, που μετέτρεψαν την Θεσσαλία, σε μια απέραντη θάλασσα, καταστρέφοντας ζωές, περιουσίες, αγροτική παραγωγή, μαζί  και την εμπιστοσύνη των πολιτών, προς το Κράτος, λόγω ελλείψεως σημαντικών αντιπλημμυρικών έργων.                        Οι  καταστροφικές πυρκαγιές, που έκαψαν τα πλούσια δάση του Έβρου και τα μετέτρεψαν σε κρανίου τόπου αποψίλωσαν, τον πλούσιο, φυσικό  πνεύμονα της Βορείου Ελλάδας . Ανάμεσα σε ανθρώπινες απώλειες, κατεστραμμένες περιούσιες και πολλά ζώα που χάθηκαν, οι πληγέντες ακόμη περιμένουν την βοήθεια της Πολιτείας, που αργεί να φτάσει, κάτι ανάλογο με τους σεισμοπαθείς, που ζουν σε σκηνές και σε  κοντέινερ. Εκτός από την πολιτική αστάθεια και την αναξιοπιστία των πολιτικών, με τα κόμματα να είναι σχεδόν αδρανή, για τον σκοπό που ψηφίστηκαν και ακριβοπληρώνονται, η κοινωνία βιώνει την χειρότερη  μορφή βίας. Αυτή   η βία έχει πάρει ανεξέλικτες διαστάσεις, γεμίζοντας τα Αστυνομικά  Τμήματα και τις Φυλακές. Ο  πόλεμος των πόλεων είναι πια  γεγονός, με πληρωμένους δολοφόνους, με συχνούς  πυροβολισμούς, με καθημερινά μαχαιρωμένα, με  βιασμούς, στραγγαλισμούς  και με ενδοοικογενειακή βία. Έχουμε δεκάδες πια, όχι ένα και δυο,  γυναικοκτονίες, πατροκτονίες, αδελφοκτονίες, παιδοκτονίες, εγκλήματα για ξεκαθάρισμα λογαριασμών, αυτοδικίες,   ληστείες και κάθε είδους  βαριά παραβατικότητα.  Η κατρακύλα των εφήβων και των παιδιών, φαίνεται στην Σχολική βία και στον Σχολικό εκφοβισμό.  Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η εκπόρνευση της κοινωνίας συνεχίζεται, τα ναρκωτικά αποδεκατίζουν τους εξαρτημένους χρήστες, μετατρέποντας τους νέους κυρίως σε άστεγα, ανθρώπινα ερείπια. Όμως τα προβλήματα παραμένουν, σε διάφορα επίπεδα, όχι μόνο στην Ελληνική κοινωνία, αλλά παγκόσμια, που μαζί με την βία και την εγκληματικότητα, έφεραν την ανασφάλεια στις πόλεις και στη ζωή των ανθρώπων. Νόμοι που θεσπίζουν, αυτοί που θέλουν  να αυτό- εξυπηρετήσουν τα προσωπικά τους πάθη, ετοιμάζονται να ξηλώσουν, το  βασικό κύτταρο της κοινωνίας, τον οικογενειακό θεσμό. Μία   είναι η οικογένεια και η γενιά, που γεννιέται  στον οίκο της. Είναι  σεβαστή και κατοχυρωμένη, από το Σύνταγμα του Κράτους.  Την αποτελούν  ο άνδρας, η γυναίκα και τα παιδιά, που  αποκτούν από την φυσική τους ένωση.  Η  προώθηση της ομοφυλοφιλίας και της υιοθεσίας παιδιών, που τους αφαιρούν το βασικό δικαίωμα στη ζωή, να έχουν μητέρα και πατέρα, είναι καθημερινότητα, ιδίως  μέσα από τα τηλεκατευθυνόμενα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Το  εμπόριο βρεφών, με νόμιμες ή παράνομες υιοθεσίες,  με παρένθετες μητέρες- τέρατα, που κυοφορούν και πουλάνε το σπλάχνο τους, αποτελούν πληγή για την κοινωνία των ανθρώπων. Χωρίς να είμαστε ρατσιστές, αναγνωρίζουμε το ανθρώπινο δικαίωμα των ομοφυλοφίλων, να ζουν τη ζωή τους όπως αυτοί επιλέγουν.  Δεν  έχουν το  δικαίωμα όμως, να εμπλέκουν τα αθώα παιδιά, ούτε να προβάλλουν και να επιβάλλουν, το αφύσικο σε φυσικό. Ζούμε σε σάπια κοινωνία, λέμε καθημερινά. Την  ίδια ώρα ο κόσμος διχάζεται, διαμαρτύρεται, αλλά ποτέ δεν αντιδρά σοβαρά, για να καλυτερεύσει την κατάσταση. Σήμερα  υπάρχει   ο ηλεκτρονικός πόλεμος, που οι πάντες αλληλο-υβρίζονται και αλληλο-ταπεινώνονται,  ανώνυμα  και με θρασυδειλία. Τα τηλεοπτικά κανάλια, καθημερινά   κατασπαράζουν ανθρώπους και υπολείψεις.   Όμως  υπάρχουν και κοινωνικές ομάδες, απλών ανθρώπων, επιστημόνων, δυναμικών, αισιόδοξων επαγγελματιών και επιχειρηματιών, που ελπίζουν και επιμένουν σε ένα καλύτερο κόσμο. Υπάρχουν  δραστήριοι πολίτες, που κινητοποιούνται και αγωνίζονται όλοι μαζί, για να φτιάξουν τα κακώς κείμενα,   γιατί   η ελπίδα ποτέ δεν έσβησε.            Διότι  ο τρόπος για να αλλάξει η κοινωνία, είναι να εστιάσουμε όλη μας την ενέργεια, για  να κτίσουμε κάτι καινούργιο και όχι μόνο για να  πολεμήσουμε και να γκρεμίσουμε το παλιό.                                 Καλή Χρονιά    –    Ξανθίππη  Αγρέλλη-