Η πληθυσμιακή πτώχευση της Ελλάδας | Γράφει ο Βασίλης Χατζηβασιλείου

Η ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΗ  ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Μετά την ανακοίνωση των επίσημων αποτελεσμάτων της απογραφής του 2021 ο νόμιμος πληθυσμός της Ελλάδας (δηλ. οι πολίτες  που διαμένουν νόμιμα στη χώρα, χωρίς τους μετανάστες) είναι πολύ μειωμένος σε σύγκριση με τον αντίστοιχο πληθυσμό της απογραφής του 1991, που ήταν 10.134.534 άτομα, βαίνει συνεχώς πτωτικός και εμφανίζει σήμερα τον αριθμό των 9.716.889 ατόμων.

Σε πρώτη φάση το πρόβλημα αυτό είναι η συνέπεια της αναντιστοιχίας των αυξημένων απαιτήσεων του βιοτικού επιπέδου για τη στήριξη μιας οικογένειας σε σχέση με την οφειλόμενη στήριξη από το κοινωνικό κράτος. Υπήρξε, βέβαια, και η ανέχεια, που οφειλόταν στην επιβολή της μνημονιακής πολιτικής της δεκαετίας του 2010. Ωστόσο, για πολλά μέχρι τις μέρες μας χρόνια ισχύει αυτό που οδηγεί στην υπογεννητικότητα και δεν είναι άλλο από το σύνθημα: «η παραγωγή αγαθών αντί της αναπαραγωγής ανθρώπων», κι έτσι υπονομεύεται καίρια το όραμα της γέννησης και της σωστής ανατροφής των παιδιών, που αποτελεί τον αυθεντικό οδοδείκτη της οικογενειακής μας παράδοσης.

Εδώ πρέπει να προστεθεί και η μαζική μετανάστευση αρκετών χιλιάδων νέων ανθρώπων, οι περισσότεροι από τους οποίους ασφαλώς σπούδασαν και καταρτίστηκαν με έξοδα του ελληνικού λαού, για να απολαμβάνουν τις υπηρεσίες τους οι ισχυρές Ευρωπαϊκές χώρες.

Το πρόβλημα της υπογεννητικότητας στην Ελλάδα έχει, βέβαια, κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες, γιατί μειώνει το εργατικό δυναμικό, με περαιτέρω αύξηση της αναλογίας μεταξύ συνταξιούχων και  εργαζομένων. Το όριο της γήρανσης, με το οποίο κατανέμεται ηλικιακά ο πληθυσμός, έχει ανέβει από τα 60 στα 65 χρόνια και εκτιμάται ότι οι πάνω των 65 ετών Έλληνες αποτελούν σήμερα το 22,6% του συνόλου του πληθυσμού της χώρας («Ναυτεμπορική»,7-1-2022). Η ραγδαία επιδείνωση της υπογεννητικότητας οδηγεί επίσης, σύμφωνα με εκτιμήσεις Πανεπιστημιακών, στη διαπίστωση ότι η κατάσταση θα χειροτερέψει πολύ περισσότερο, αφού θα χρειαστεί να ληφθούν «εφιαλτικά μέτρα», όπως η μείωση των συντάξεων κατά 30% και η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 73 έτη έως το 2060 («Οικονομικός Ταχυδρόμος»,  3-1-2023).

Ήδη η Ελλάδα βρίσκεται στην 3^η χειρότερη θέση ανάμεσα στις χώρες της Ευρωζώνης, σε σχέση με την προβλεπόμενη μείωση του πληθυσμού. Ενώ ο μέσος όρος εκτιμώμενης μείωσης στην Ευρωζώνη είναι περί το 4% , εκτιμάται ότι μετά από 77 χρόνια ο συνολικός πληθυσμός της Ελλάδας θα είναι κατά 24% μικρότερος σε σχέση με αυτόν της πρόσφατης απογραφής του 2021.

Δυστυχώς από αυτές τις εξελίξεις αντλεί σήμερα το απύθμενο θράσος ο γείτονάς μας κ. Ερντογάν, του οποίου  τα μυαλά πήραν αέρα από τον πληθυσμό των 80 εκατομμυρίων και πλέον κατοίκων της χώρας του και μας απειλεί συνεχώς με περιφρονητικές και προσβλητικές φράσεις, εκστομίζοντας ακόμη και ανήκουστες κορώνες, όπως: «θα έρθουμε μια νύχτα» και άλλα ευτράπελα.

Το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας μας διαπιστώνεται πια ότι είναι μέρος των συνεπειών μιας ευρύτερης πνευματικής, πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής παρακμής. Ενώ έχουμε την ψευδαίσθηση ότι επιβιώνουμε, στην πραγματικότητα όμως αργοπεθαίνουμε.

Χρειάζεται, λοιπόν, το Κράτος μας να λάβει πολλά και δραστικά μέτρα για την αναχαίτιση του φαινομένου της μείωσης του πληθυσμού, μέτρα που θα στοχεύουν στην ουσιαστική  βελτίωση των συνθηκών της ζωής των πολιτών, στην εξασφάλιση νέων θέσεων εργασίας και ιδιαίτερα στην περαιτέρω ενίσχυση της μητρότητας με γενναίες παροχές για τη συντήρηση των πολυμελών οικογενειών.

Επιτέλους ας σκύψει η Πολιτεία με υπευθυνότητα και αποφασιστικότητα στην  επίλυση του ζητήματος αυτού, που πρώτιστα θεωρείται εθνικό, αλλιώς θα είναι οδυνηρές οι συνέπειες για τον τόπο μας. Για την αδιαφορία επί του προκειμένου θα ισχύει για όλους τους Έλληνες το γνωστό εκείνο ρητό που εκστόμισε ο ιστορικός μας Θουκυδίδης: «Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν» (Τα σπίτια μας καίγονται κι εμείς τραγουδάμε).

ΒΑΣΙΛΗΣ Σ. ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ