ΤΡΟΠΟΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΑΠ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ
«Από τα άνω δυτικά θεωρία και αφού ξεναγήθηκαν στην έκθεση της
αίθουσας Ελευθέριος Βενιζέλος και ενημερώθηκαν για την ιστορία και το
έργο της Βουλής, παρακολουθούν τη συνεδρίαση 38 μαθητές και μαθήτριες
από το 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας». Αυτό ανακοίνωνε χθες ο προεδρεύων της
συνεδρίασης Τάσος Κουράκης. Τι άκουσαν αυτοί οι μαθητές; Πολιτικές
ομιλίες; Επιχειρήματα; Αναλύσεις, σχέδιο και όραμα για το μέλλον της
χώρας της οποίας τα χρέη θα κληρονομήσουν ως ενήλικοι;
Τίποτε από όλα αυτά. Αντίθετα έγιναν μάρτυρες ενός ακόμη “ομηρικού”
καυγά, αυτή τη φορά ανάμεσα στους Πολάκη, Γεωργιάδη και Σαλμά. «Κάτσε
κάτω» , «παπαγαλάκια», «θα σε κλείσω φυλακή», «το παρεάκι σου», «κότα
λυράτη» . Αυτό είναι το πολιτικό λεξιλόγιο που ακούστηκε χθες στο
κοινοβούλιο και δεν ήταν η πρώτη φορά. Ιδιαίτερα μέσα στα χρόνια της
κρίσης η πολιτική αντιπαράθεση ξέπεσε σε ένα απαράδεκτο πεζοδρομιακό
επίπεδο. Δυστυχώς πλέον, δεν είναι οι άναρθρες κραυγές και οι
τραμπουκισμοί από τα έδρανα των Χρυσαυγιτών.
Η μόδα του “τσαμπουκαλεμένου” αγορητή έχει διεισδύσει σε όλες τις
κοινοβουλευτικές παρατάξεις. Αντί να πάνε άπαντες τις καταγγελίες τους
στα δικαστήρια, βρίζουν ο ένας τον άλλο με στόχο να κλέψουν λίγα λεπτά
δημοσιότητας στα κανάλια, να κάνουν τηλεθέαση. Τεράστιο το λάθος των
βουλευτών.
Κανείς δεν τους ζήτησε να μιλούν με ξύλινο λόγο ή να συνταχθούν σε
έναν ανούσιο καθωσπρεπισμό. Όμως, είναι μεγάλη η διαφορά από το να
μιλάς στην καρδιά του πολίτη από το να μιλάς σα να κρέμεσαι στο
κάγκελο από τα επίσημα ενός γηπέδου και ν’ απειλείς τον παράγοντα της
αντιπάλου ομάδας. Αν βλέπουν λοιπόν τη βουλή σαν γήπεδο και δεν θέλουν
να σοβαρευτούν, ας καταλάβουν ότι «τα παιδιά στην κερκίδα είναι η μόνη
σου ελπίδα»…
Στη βουλή λοιπόν συνηθίσαμε ν’ ακούμε ομιλητές απ’ όλα τα κόμματα, να
βρίζονται, αλλά και να χρησιμοποιούν φρασεολογία γεμάτη ασυναρτησίες,
θρασύτητα, έλλειψη λεπτότητας και ευγένειας.
Ο κ. Ζουράρις, ο χουβαρντάς. που δίνει έτσι απλόχερα τα Ελληνικά
νησιά, αποτελεί το πρότυπο της νεορθόδοξης διανοουμενίστικης
πατριωτικής αριστεράς. Επιβεβαιώνει, ότι οι φυσιογνωμίες μερικών αυτής
της κατηγορίας εναλλάσσονται διαρκώς, μεταβαίνοντας από τη μια
κατάσταση στην άλλη με διαφορετικό πρόγραμμα, αλλά κάποιες
“προσωπικότητες” επανέρχονται.
Και ποιος δεν εξεπλάγη απ’ την τοποθέτηση του κ. Ζουράρι στο Παιδείας
ως Υφυπουργού. Στο Υφυπουργείο χωρίς αρμοδιότητες, τις ίδιες είχε και
ο κ. Πελεγρίνης, “πάρκαρε” ο κ. Ζουράρις, ο πέμπτος από τους εννέα των
ΑΝΕΛ, συν δυο εξωκοινοβουλευτικούς, για να επιβεβαιωθεί ότι ο
αριστερός κ. Τσίπρας μεθοδεύει τις κινήσεις του, όχι για να μείνει
αριστερός, αλλά πρωθυπουργός. Το ερώτημα είναι πόσο οι στοχαστές
μπορεί να συνυπάρξουν με την πολιτική. Αν νομίζει κανείς, ότι με το να
εκφράζεται με ξύλινη γλώσσα, αυξάνει την αναγνωρισιμότητά του, είναι ή
αφελής ή περιφρονεί αυτούς στην ύπαρξη των οποίων οφείλει την ανέλιξή
του.
Όπου κολυμβήθρα για ξέπλυμα, όπου ευκαιρία για δημοσιότητα δεν μένει
ανεκμετάλλευτη. Αρκεί να βγει κανείς στο γυαλί, να πει τις
ασυναρτησίες του και να υπάρξει λίγος χρόνος δημοσιότητας, που είναι
το “όπιο μιας ορισμένης κατηγορίας διανοουμένων”. Στον καιρό μας ο
κυνισμός μηδενίζει της αξίες. Ο κ. Ζουράρις είναι η περίπτωση του
βουλευτή, που επιβεβαιώνει τον κανόνα, ένεκα της ιδιαιτερότητας του
ήθους του και της ιδιωματικής εκφραστικότητάς του. Όπου κι αν μιλήσει
στη βουλή ή αλλού, ακολουθεί ένα ελληνοπρεπή χαρακτήρα, ανακατεύοντας
Όμηρο, Αριστοφάνη, Θουκυδίδη, Αριστοτέλη με Ελύτη, Ροΐδη, Ρίτσο και
Παπαδιαμάντη. Πριν ακόμα ορκισθεί, φοβέρισε δημοσιογράφο, που τον
ρώτησε κάτι: «Σε βλέπω στον Έβρο μετάθεση ρε!». Κάνοντας μαθήματα είπε
ότι: «Αγαπώ το πετσί μου, τη Θράκη, πολύ πριν τους νεοεθνοκηφήνες της
σήμερον. Όσοι ανελλήνιστοι δεν νοιώθουν από Αριστοφάνειων ειρωνεία, ας
ξαναδιαβάσουν Αριστοφάνη, Ροΐδη και Ζουράρι και να κρατούν σημειώσεις,
τις οποίες εξεχόντως οφείλω να εγκρίνω». Άρες, μάρες…!
Μετά τη Νομική του Α.Π.Θ. και σπουδές στις πολιτικές επιστήμες στο
Παρίσι, συμμετείχε και στο κίνημα “Μάιος 1968”, εντάχθηκε στο ΚΚΕ
Εσωτερικού ως ιδεολογικός διανοούμενος του ρεύματος της εποχής. Μπήκε
στο ευρωψηφοδέλτιο του ΚΚΕ Α! Θεσ/κης το 1999, δεν βγήκε, συνέχισε
στις εθνικές εκλογές το 2000 και ξανάχασε. Υποστηρίχθηκε από τη Ν.Δ.
για Νομάρχης Λασιθίου το 2002. Τον κέρδισε ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ.
Ερχόμενος σε σύγκρουση με τις αριστερές ιδεολογίες, ίδρυσε τον Μάιο
2009 με τον Παπαθεμελή το “Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο”. Ζεστάθηκε
από τη “Σπίθα” του Μ. Θεοδωράκη και ύστερα έγινε πρόεδρος του κόμματός
του η “Πυρίκαυστος Ελλάδα”.
Προσχώρησε στους ΑΝΕΛ μπήκε στη λίστα των Ευρωεκλογών το 2014 και
τελικά εξελέγη βουλευτής Α’ Θεσ/κης τον Ιανουάριο και τον Σεπ/ριο
2015. Πάντως η συμπόρευση με τους ΑΝΕΛ ήταν επιλογή εκλογής και όχι
ιδεολογικής συνεργασίας. Και το ερώτημα παραμένει αν ο Καμμένος έκανε
χάρη στον κ. Ζουράρη ή το αντίθετο. Διορίστηκε σε θέση υπεύθυνη και
όμως είπε: «Ασκώ το πρωτεύθυνον ως ανεύθυνων», ότι «η Ελλάδα είναι υπό
κατοχήν… αισθάνομαι υπουργός σε κυβέρνηση σε μια χώρα υπό κατοχήν…».
Αντέδρασε μόνον ο κ. Α. Λιάκος, πρόεδρος του Διαλόγου για την Παιδεία,
προτείνοντας την απομάκρυνσή του, για να τον χαρακτηρίσει ο υφυπουργός
«βοσκηματώδη τύπο με βρωμώδη, επιστημονολογικά, άποψη…».
Και κάποια φορά στη βουλή είπε: «Οι Γερμανοί μας έπρηξαν τα μέζεα του
στεατοπυγικού μας συστήματος…» για να μείνει κάγκελο η διερμηνέας της
νοηματικής, που δεν μπορούσε να ερμηνεύσει τα λόγια του. Σχολιάζοντας
τα πάθη του εκπαιδευτικού συστήματος σημείωσε ότι από τα βιβλία
αφαιρέθηκαν δημοτικά τραγούδια και έβαλαν μαγειρικές συνταγές. Τα
χαρακτήρισε ως την 3η Μικρασιατική καταστροφή, τελειώνοντας με το
λαϊκό: «»! Επιβεβαιώνεται ότι ο διορισμός ήταν συμβολικός. Το
φαινόμενο “Ζουράρις” δείχνει, ότι μαζί με την κρίση υπάρχει πρόβλημα
στο Υπ. Παιδείας, που θέλουν να το λύσει ο επιστήμονας της πρόκλησης.
ΕΕΕ! ΑΙ ΣΙΧΤΙΡ ΠΙΑ ΜΕ ΣΑΣ ΠΟΥ ΠΛΕΞΑΜΕ.
Τινάχτηκα σαν άκουσα τον Κώστα τον Ζουράρι
να λέει δεν τρέχει τίποτα, Τούρκος νησιά αν πάρει.
Έχουμε σκέφτηκε πολλά και κάποια περισσεύουν
καλλιά να τους τα δώσουμε παρά να τα γυρεύουν.
Αυτόν τον άσκεφτο έβαλε ο Τσίπρας σ’ υπουργείο
αντί να τονέ διατηρεί σα μούμια στο ψυγείο.
Τέτοιοι μεγάλοι Έλληνες τώρα μας κυβερνούνε
σ’ ήντα Θεό πιστεύουνε να βγούνε να μας πούνε!
