Φίλες και φίλοι. Γειά σαςΠριν μπω στα παρακάτω θέματα, επιτρέψτε μου να δώσω τα συγχαρητήρια
μου σε δύο ανθρώπους συμπολίτες μας για την χωρίς κωδωνοκρουσίες και
εγωισμούς προσφορά τους στον τομέα που ο καθένας υπηρετεί. Ο ένας
είναι ο διοικητής του νοσοκομείου κ. Νεκτάριος Γιωργαντής που
αγωνίζεται μπορώ να πω νυχθημερός για να αλλάξει την λειτουργία και
την (όψη) του νοσοκομείο στο καλλίτερο. Ο άλλος είναι ο πρόεδρος του
Δημοτικού διαμερίσματος Δικαίου ο νεαρός κ. Μαλιλής Σταμάτης, που και
αυτός εργάζεται με ζήλο και αγάπη ώστε τα χωριά που έχει στη
υπευθυνότητα του να έχουν την εικόνα που τους αξίζει. Μπράβο και στους
δύο και ας γίνουν παράδειγμα προς μίμηση.
Η Αγανάκτηση μιας άπορης τρίτεκνης μάνας.
Την αγανάκτησή της μου εξέφρασε μια άπορη τρίτεκνη μάνα λέγοντας μου
τα παρακάτω.
Τα νέα “Θα” του πρωθυπουργού
Για άλλη μια φορά ακούσαμε τον κύριο πρωθυπουργό να μοιράζει τα
εκατομμύρια των νέων καναλιών στους φτωχούς και άπορους Έλληνες.
Πόσο φτωχός πρέπει να είναι κάποιος για όποια βοήθεια κύριε
πρωθυπουργέ; Όταν υπάρχουν μάνες τρίτεκνες χωρίς περιουσιακά στοιχεία
επί σειρά ετών και δεν δικαιούνται την όποια κρατική βοήθεια; Υπάρχουν
πιο φτωχοί από τους άπορους πολίτες;
Ποιους εννοούν φτωχούς και άπορους οι πολυθεσίτες καρεκλοκένταυροι του
υπουργείου Κοινωνικής Ασφάλισης και Αλληλεγγύης;
Μήπως τους πεθαμένους τόσα χρόνια που εξακολουθούσαν να παίρνουν σύνταξη;
Τέτοια προνόμια έδινε και δίνει το κράτος στις τρίτεκνες μάνες;
Υπάρχουν μάνες άπορες χωρίς καμία κρατική βοήθεια. Ξεχασμένες στα
αζήτητα των υπουργών πριν χρόνια.
Σε ποια κατηγορία πολιτών ανήκουν αυτές; Για ποια δημοκρατία μας
μιλούν ακόμη όσοι δεν ντρέπονται;
Για ποια κοινωνική προστασία μιλάτε κύριε υπουργέ; Για πεθαμένους ή ζωντανούς;
Απάντησε κύριε υπουργέ Κοινωνικής Προστασίας.
Μια άπορη τρίτεκνη μάνα.
Λίγη προσοχή δεν βλάπτει…
Διαβάζω από το «Έθνος» ότι πρέπει να προσέχουν οι πελάτες των
καταστημάτων ψυχαγωγίας «τα μπουκάλια που δεν είναι σφραγισμένα». «Οι
νέοι και όχι μόνο θα πρέπει να αποφεύγουν τα ποτά που δεν προέρχονται
από σφραγισμένα μπουκάλια» και ότι «τα ποτά τα οποία νοθεύονται είναι
συνήθως εκείνα που είναι ακριβά».
Τέλος και άλλα πολλά γράφει η εφημερίδα σχετικά με τη νοθεία των ποτών
και τους κινδύνους που μπορεί να στοιχίσει και την υγεία και τη ζωή
των καταναλωτών.
Επειδή ο υπογράφων πιστεύει ότι η νόθευση των ποτών είναι σύνηθες σπορ
των μπαρ και εξαρτάται η επικινδυνότητά τους και από άλλους παράγοντες
που οι ειδικοί γνωρίζουν όπως και οι εντεταλμένοι για τον έλεγχο των
μαγαζιών.
Ο υπογράφων δεν ήταν πότης από αυτούς που θα μπορούσαν να
καταβροχθίσουν ότι τους σέρβιραν αλλά πολλοί νέοι και μάλιστα από
αυτούς που παριστάνουν τους «δεινούς πότες», έπιναν τις λεγόμενες
«μπόμπες» και ότι άλλο είχε το μαγαζί προς κατανάλωση και μπορεί να
μην κινδύνευε η ζωή τους αλλά…
Τέλος πάντων αυτό το «αλλά» εκτός από εισαγωγικά έχει και πολλές παρενέργειες.
Φυσικά και το καλοκαίρι πέρασε σχεδόν αλλά τα μπαρ στην εποχή μας
είναι τα κέντρα ψυχαγωγίας που οι νέοι καταφεύγουν και τον χειμώνα,
γιατί δεν υπάρχουν ουσιαστικά άλλοι τρόποι ψυχαγωγίας και επιμόρφωσης
αλλά και συνάντησης των νέων αγοριών και κοριτσιών που να καλύπτουν
τις ανησυχίες τους και την ανάγκη ψυχαγωγίας και των δύο φύλων στην
κρίσιμη αυτή ηλικία.
Ίσως όσοι εκ των νέων διαβάζουν τη στήλη να μην δίνουν σημασία σε
τέτοιου είδους παραινέσεις.
Σας δηλώνω όμως αγαπητοί μου φίλοι της νέας γενιάς ότι κατά τη
διάρκεια της διαμονής μου στο όμορφο νησί της Κω πολλές φορές έγινα
μάρτυρας γεγονότων που στοίχισαν σε νέους και νέες μικρής μάλιστα
ηλικίας την απόκτηση της έξης για τα… οινοπνεύματα και της
ασυνείδητης προτροπής σ’ αυτή την έξη από ανθρώπους των μπαρ με την
πεποίθηση ότι δεν βλάπτουν τα νεαρά άτομα αλλά τα βοηθούν να χαρούν
της ζωής τις χαρές και να ενηλικιωθούν…
Ας είναι, λίγη προσοχή δεν βλάπτει.
Και το Άλλο ….
Μου κάνει εντύπωση που οι νέοι, οι νέες και όχι μόνο περπατούν στον
δρόμο είτε κάθονται κάπου να πάρουν το αναψυκτικό είτε το πρόχειρο που
σερβίρουν τα καφενεία και τα άλλα κεντράκια, για να χωρέσουν του
στομάχου τις απαιτήσεις. Και πάντα με ένα τηλέφωνο στο χέρι.
Κουβεντιάζουν, κουτσομπολεύουν ή και αναπτύσσουν τις συναισθηματικές
τους σχέσεις μέσω του κινητού τηλεφώνου.
Είναι φύση κοινωνική ο άνθρωπος, δε λέω και μάλιστα οι νέοι και οι
νέες, αλλά όλοι όλη την ώρα με το τηλέφωνο στο αυτί δεν μπορώ να το
καταλάβω. Περπατούν στον δρόμο είτε το διασχίζουν μέσα από τη ροή των
αυτοκινήτων, αλλά το τηλέφωνο… τηλέφωνο.
Καταλαβαίνω την ανάγκη των ανθρώπων για επικοινωνία. Και καταλαβαίνω
πως το μέσω αυτής της θαυματουργής συσκευής είναι και μέσω μορφωτικής
ενημέρωσης και γνώσεων, αλλά όλη την ώρα, τι να σας πω… μου φαίνεται
υπερβολή η χρήση του κινητού ανά πάσα στιγμή.
Ίσως φταίει η ηλικία μου και η διαφορετική εποχή που ζήσαμε οι
παλαιότεροι και που μας φαίνεται τώρα υπερβολή η χρήση του τηλεφώνου.
Ίσως και να κοιμούνται μερικοί και μερικές με αυτή τη θαυματουργή
συσκευή στο αυτί. Ίσως πάλι ο έρως βρήκε τρόπο για να φέρνει τους
εραστές πιο κοντά.
Βέβαια εκτός των άλλων μου κάνει εντύπωση τι λένε τόσες ώρες.
Περπατούν με ένα τηλέφωνο στο αυτί και δεν μπορώ να το καταλάβω, όπως
δεν μπορώ να καταλάβω τον τρόπο που κόβουν τα μαλλιά τους ή τα
χτενίζουν μερικοί αφήνοντας σαν κοκόρια στην κορυφή μία τούφα ή και
ξυρίζοντας το κεφάλι τους.
Αυτά λοιπόν, κάθε πρωί που βγαίνω για το καφεδάκι μου, με ένα
σταυρόλεξο ή μία εφημερίδα στο καφενεδάκι, με εντυπωσιάζουν από τις
κυρίες και τους κυρίους που ακόμα βρίσκονται στα πρώτα τους κοινωνικά
χρόνια. Εντάξει καταλαβαίνω ότι η συσκευή αυτή εκτός από επικοινωνιακή
είναι και συσκευή γνώσεων αλλά όλη την ώρα και στον δρόμο που
περπατούν με το τηλέφωνο στο χέρι είναι νομίζω υπερβολή.
