Γ. Κουτσουδάκης: Ολική έκλειψη συλλογικής μνήμης… Σύγκριση σταλινισμού – ναζισμού

Ολική έκλειψη συλλογικής μνήμης – Επιχειρούμενη

Οι πολιτικές (και -κυρίως- μη) αντιπαραθέσεις που έχουν ξεσπάσει στις
ημέρες μας γύρω από τη σύγκριση του σταλινισμού και του ναζισμού, χάρη
στο επίπεδο του πολιτικού μας προσωπικού είναι για ακόμα μία φορά
άκαιρη, καθώς μόνο στοιχείο επικαιρότητας είναι η απόφαση της
Ευρωπαϊκής Ένωσης να γιορτάζει τη μνήμη των θυμάτων και των δύο
καθεστώτων την ίδια ημέρα, στις 23 Αυγούστου. Και μάλιστα, μόλις εδώ
και εννέα χρόνια, παράλληλα δηλαδή με την προσχώρηση στην Ένωση χωρών
του παλιού σοβιετικού μπλοκ.
Η καταδίκη για τα αθώα θύματα του καθεστώτος Στάλιν είναι προφανής για
μια μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.
Η εξίσωση, ωστόσο, με το καθεστώς του εθνικοσοσιαλισμού, του ναζισμού
και των εκατομμυρίων θυμάτων, την ώρα που σε Ελλάδα, Ευρώπη και
Αμερική εκδηλώνεται ένα ανιστόρητο κύμα υποστήριξης των ναζιστικών
ιδεών, ούτε αθώα θα πρέπει να θεωρείται, ούτε τυχαία.
Είναι μια πολιτική απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να «γιορτάζει» την
ίδια ημέρα μνήμης σε δύο ολωσδιόλου διαφορετικά καθεστώτα, και
μάλιστα, ταυτίζοντάς τα εν μέσω γενικευμένης οικονομικής κρίσης
χρέους.
Είναι, επίσης, πολιτική απόφαση και υποχρέωση της εκάστοτε κυβέρνησης
να καταδικάζει και να λαμβάνει τις αποστάσεις της από μία τόσο νοσηρή
αναθεώρηση της Ιστορίας.
Η ίδια υποχρέωση βαραίνει και τον κάθε δημοκρατικό πολίτη που οφείλει
να προστατεύει τη συλλογική και ιστορική μνήμη…
Ρατσιστική πραγματικότητα – Προς αναζήτηση αντιδότου
Με μια ματιά στην πολιτική και την ειδησεογραφική πραγματικότητα και…
με πολύ λίγη φαντασία, η προβολή στο μέλλον μπορεί να αποβεί
εφιαλτική.
Στις μέρες μας, ο δυτικός κόσμος «γνωρίζει» τους σύγχρονους εχθρούς,
τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Εκείνους που «επιχειρούν να
αλλοιώσουν τον πολιτισμό και τα έθνη», εκείνους που «εχθρεύονται τον
τρόπο ζωής μας», εκείνους «που θέλουν να απολαύσουν τα αγαθά μας», που
«κουβαλάνε αρρώστιες», «δεν σέβονται την ανθρώπινη ζωή», «δεν έχουν
τρόπους».
Την ίδια ώρα, ομόθρησκοι ή όχι, αρκετοί… καλοθελητές βρίσκονται στο
σημείο που πρέπει με το φυτίλι και τα εκρηκτικά στο χέρι, δίνοντας
συχνά το τελευταίο διάστημα «επιχειρήματα» για τον «ισλαμικό κίνδυνο».
Είτε πρόκειται για μοναχικούς λύκους, είτε για υπάκοα πρόβατα.
Στη μεγάλη εικόνα, ο πλανήτης σήμερα έχει αρκετούς αυτόκλητους
σωτήρες, που μάλιστα δεν κρύβουν τη διάθεσή τους να αιματοκυλήσουν τον
κόσμο για να τον σώσουν.
Και μέσα σε όλα αυτά, μια έξαρση ρατσιστικού μίσους εξαπλώνεται στον
δυτικό κόσμο.
Το μέλλον δεν ξέρω να το λέω, αν το ήξερα ίσως και να το
εκμεταλλευόμουν για κέρδος. Όμως, με όσο άδολη ματιά και να δει κανείς
τον κόσμο μας σήμερα, δεν μπορεί να μη διακρίνει ένα ανατριχιαστικό
ρεύμα μισαλλοδοξίας και πολεμοχαρούς που διαπερνά τη δημόσια σφαίρα
καθημερινά.
Ένα ρεύμα που θα βραχυκυκλώσει μόνο με συναδέλφωση και ενσυναίσθηση
για τους διπλανούς μας, αντιμετωπίζοντας τον κάθε άνθρωπο όπως του
πρέπει. Ξεχωριστά και με σεβασμό…
ΚΙ ΑΥΤΟ, κι εκείνο, κι ετούτο, και τ’ άλλο, και το παράλλο…

Τι είπατε
παρακαλώ; Πως δεν καταλαβαίνετε τίποτα; Μα είναι απλό! Πρόκειται να
μιλήσουμε για ατέλειωτες εισφορές στο αδηφάγο κράτος και για γερές
δωρεές στους αχόρταγους δανειστές μας, που αφού -με κάθε δυνατό και μη
τρόπο- μαζέψουν τους τόκους θα βρουν αυτοί κι άλλα κόλπα για να
πάρουν πίσω και το κεφάλαιο! Προς το παρόν βέβαια  καταφεύγουν στο πιο
απλό και ανώδυνο: Μας ακριβοδανείζουν -και μάλιστα με το…ζόρι οι
καημένοι- για να αποπληρώσουμε με τα καινούργια…δανεικά, μέρος απ’ τα
παλιά …χρωστούμενα… Ας επικεντρωθούμε λοιπόν σ’ ένα μόνο παράδειγμα!
Έχεις σπιτάκι; Καλύτερα να…μην είχες! Να μην είχες φάει ψωμί κι αλάτι
για να χτίσεις το ερείπιο της γιαγιάς, το γκρεμισμένο  απ’ τις βόμβες
των καλών μας των στούκας! Σ’ έπιασε βλέπεις κι η αγωνία να φτιάξεις
από πάνω  ένα διαμερισματάκι στο παιδί για να μην βρεθεί ποτέ στη θέση
σου, κι άλλο ένα στο υπόγειο προς ενοικίαση, για να έχεις το κατιτί
σου… Ανοησία σου!! Τώρα θα τα ξαναπληρώνεις -τα εγόμενα…ακίνητα!- και
θα πληρώνεις ες αεί, μέχρι ν’ αναγκαστείς να τους τα…χαρίσεις -ή
μάλλον σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις οικειοθελώς να τους τα
παραχωρήσεις για να μην βιώσεις την εξευτελιστική εμπειρία του
πλειστηριασμού- και να ξεμπερδέψεις μια και καλή! Και δεν μιλάμε για
φόρους κληρονομιάς, για κακοτεχνίες που θα σου βγάλουν την πίστη, κι
επισκευές χωρίς αρχή και τέλος! Μιλάμε για τα καινούργια…χαράτσια που
εφηύραν τα γόνιμα μυαλά των ειδικών επί των αφαιμάξεων… Για κάτι
πιστοποιητικά νομιμότητας και καταλληλότητας που πρέπει να έχουν τα
προς ενοικίαση σπίτια σύμφωνα πάντα με τα προαποφασισμένα αυστηρά
κριτήρια, για ελέγχους και ξανά ελέγχους που οφείλεις να κάνεις στα
ηλεκτρολογικά τους, για ποικίλες πληρωμές που θα σου βγουν από το
πουθενά, και γι’ άλλα πολλά… Μικροπράγματα δηλαδή, που θα σου πάρουν
το καπάρο και πρώτα τρία ενοίκια, τα οποία πιθανόν να…μην φτάσουν στα
χέρια σου ποτέ! Τα χαρτάκια της εφορίας εισοδήματος, που θα λάβεις
οπωσδήποτε, θα ζητήσουν κι αυτά το μερίδιό τους, κι άντε βρες το εσύ
το άμοιρο το χρήμα το…χρωστούμενο, το εξαφανισμένο… Γι’ αυτό λοιπόν
καλύτερα… χωρίς σπίτι! Καλά είναι εξάλλου και τα παγκάκια…Κι αν βρεθεί
και κανένας πονόψυχος εκλεγμένος και φτιάξει πολυτελή ξενώνα γι’
αστέγους, μια χαρά θα βολευτούμε κι εμείς εκεί, και μάλιστα τσάμπα!!
Εξάλλου έτσι που ανοίγει συχνά-πυκνά η κουβέντα για το λεγόμενο,
πολυαναμενόμενο από μερικούς «Γκρέξιτ» -ελληνιστί «Έξοδος της
Ελλάδας»- τι να τα κάνουμε τ’ ακίνητα, τα κινητά και το χρήμα; Ας είν’
καλά τα συσσίτια που σίγουρα θα οργανώσουν κάποιοι φιλέλληνες
φιλάνθρωποι! Ας είν’ καλά οι απανταχού της γης φίλοι μας…