Ποιο ιστορικό εστιατόριο βάζει λουκέτο;
Ένα ιστορικό εστιατόριο της ομογένειας στην Κωνσταντινούπολη, έκλεισε τους τελευταίους 3 μήνες με κίνδυνο να κλείσει για πάντα.
Οι τουρίστες που αποφεύγουν την Κωνσταντινούπολη και τα χρονίζοντα έργα στο Μισσίρ Τσαρσί το απειλούν με μόνιμο λουκέτο.
Το εστιατόριο Παντελής κτισμένο το 1660 μετά την μεγάλη πυρκαϊά της Πόλης, ως παράρτημα του Νέου Τζαμιού (Yeni Camii) βλέπει από τα σιδερόφρακτα παράθυρά του το Eminonu.
Το εστιατόριο μέσα στο Μισίρ Τσαρσί το 1990 διατηρούσε ακόμη το δωμάτιο απ’ όπου επέβλεπε ο αρμόδιος Οθωμανός αξιωματούχος την κίνηση του λιμανιού.
Ηταν το δημιούργημα ενός φτωχού παιδιού από την Νίγδη της Καππαδοκίας, του Παντελή Τσομπάνογλου που είχε ένα μικρό μαγαζάκι για όρθιους στην αρχή με street food.
Αργότερα πήρε ένα μικρό «καθιστό» χώρο ο οποίος, όμως, κέρδισε την αγάπη των Κωνσταντινουπολιτών για το πολύ καλό φαγητό του και έφθασε μέχρι τα Σεπτεμβριανά το 55 δηλαδή. Μέσα στον χαμό καταστράφηκε και το μαγαζί του Παντελή.
Η τουρκική κυβέρνηση για να δείξει «το καλό της πρόσωπο» προσέφερε σε κάποιους επιχειρηματίες που καταστράφηκαν νέους χώρους. Στον Παντελή έδωσαν τον χώρο στο Μισσίρ Τσαρσί. Εκτοτε η δόξα του έφθασε στα πέρατα του κόσμου.
Την δεκαετία του 55-64 ενώ φθίνει ο ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης λόγω των επιλεκτικών απελάσεων, ο τουρισμός ανθεί.
Αλλά και οι εστεμμένοι επισκέπτες της Πόλης τίμησαν τον Παντελή, η Βασίλισσα Ελισσάβετ π.χ. και οι βασιλείς της Ισπανίας.
Την δεκαετία αυτή η Κωνσταντινούπολη είναι μια «ευρωπαϊκή» πρωτεύουσα ή τουλάχιστον αυτό προσπαθεί να γίνει.
Ο Παντελής είναι στο φόρτε του. Ο πρώτος που βρισκόταν στο Balik Pazar κάθε πρωί για να αγοράσει τα πιο φρέσκα ψάρια και θαλασσινά, τα καλύτερα βούτυρα και καϊμάκια, τα πιο φρέσκα οπωρικά.
Το 1964 απελαύνονται και οι τελευταίοι Έλληνες ιδιοκτήτες του Παντελή. Οι εγγονοί του Σοφία και Πάρης.
Ο πατέρας τους, Χρήστος, γιός του Παντελή, πηγαινοέρχεται για λίγο στην Κωνσταντινούπολη για να φροντίζει το εστιατόριο αλλά τελικά αναγκάζεται να το μεταβιβάσει σε τουρκικά χέρια.
Ο Τούρκος ιδιοκτήτης σεβάστηκε την παράδοση και την κληρονομιά του Παντελή. Ακόμη και την δεκαετία του 1990-2000 το εστιατόριο είχε «ελαφρώς ξεπέσει» αλλά διατηρούσε την ευγένεια μιας εποχής και, κυρίως, έτρωγες πάντα εξαιρετικά.
Σήμερα που η Τουρκία είναι στόχος τρομοκρατικών κτυπημάτων, από την μια και η ίδια από την άλλη προβάλλει με πάθος το νεοοθωμανικό της πρόσωπο, οι τουρίστες και δη αυτοί που θα πήγαιναν στον Παντελή, απέχουν όλο και περισσότερο.
Βοηθούσης και της χρονίζουσας ανακαίνισης του Μισσίρ Τσαρσί όπου στεγάζεται ο Παντελής, το εστιατόριο κινδυνεύει να κλείσει.
Είναι όμως πολλές οι φωνές που ακούγονται στην Κωνσταντινούπολη για τη διατήρησή του.
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα έχει την τύχη των ελληνικών ιστορικών μαγαζιών τύπου Απότσος ή Γερο- Φοίνικας γιατί με το κλείσιμό του θα έπεφτε η αυλαία για ένα από τα τελευταία απομεινάρια της «ευρωπαϊκής και πολυεθνικής» Κωνσταντινούπολης αυτής που μας χωρούσε όλους Τούρκους, Εβραίους, Ελληνες.
