Ο Κωνσταντίνος Δεληδάκης ξεκίνησε από την Αργυρούπολη, ένα χωριό του Ρεθύμνου στην Κρήτη, εκεί όπου μαθητής ακόμη θαύμαζε τις κινήσεις και τη δεξιοτεχνία του τροχονόμου που κάθε πρωί, πηγαίνοντας με το λεωφορείο στο σχολείο, τον έβλεπε να ρυθμίζει τη συγκοινωνία! Ήταν αυτή η εικόνα που τον έκανε να θέλει να ακολουθήσει το επάγγελμα, όχι απλά του αστυνομικού, αλλά του τροχονόμου.
Και το έκανε και μάλιστα πολύ καλά! Τόσο καλά που στα μέσα Μαΐου ο Ανθυπαστυνόμος Κωνσταντίνος Δεληδάκης που υπηρετεί στο Τμήμα Τροχαίας Ρόδου τα τελευταία 30 χρόνια, τιμήθηκε ως «Τροχονόμος της Χρονιάς» σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην επετειακή εκδήλωση για τα 20 χρόνια από την ίδρυση του Ινστιτούτου Οδικής Ασφάλειας «Πάνος Μυλωνάς»!
Συνολικά 34 χρόνια υπηρετεί στην Αστυνομία ο Ανθυπαστυνόμος και τα 30 από αυτά τον βλέπουμε να κινείται με τη μοτοσικλέτα του στους δρόμους της Ρόδου και να παρεμβαίνει άμεσα για βοήθεια, όπου χρειαστεί!
Με αφορμή τη βράβευσή του, του ζήτησα να κάνουμε μία κουβέντα για όλα αυτά που έχει ζήσει μέσα από τη δουλειά του στο νησί μας, αλλά και «νησί του» όπως ο ίδιος μας λέει!
Και μου μίλησε για όλα ο Κώστας Δεληδάκης, για συμβάντα που τον έχουν «σημαδέψει», για την πορεία του στην Αστυνομία και αν έχει μετανιώσει για αυτή, για τα προβλήματα που έχει εντοπίσει κινούμενος καθημερινά στην πόλη της Ρόδου, για το κατά πόσο «καλοί» και «προσεκτικοί» οδηγοί είμαστε, αλλά και για την αγάπη που εξακολουθεί να έχει για την Αστυνομία, την οποία πλέον υπηρετεί και ο γιος του!
Μιλήσαμε επίσης και για τα τροχαία ατυχήματα που αποτελούν μία μάστιγα για την περιοχή μας, αλλά και τη συγκίνηση που ένιωσε στη βράβευσή του στο Ζάππειο Μέγαρο, για την οποία δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τους συναδέλφους του και τη διοίκηση, ενώ μας τόνισε αρκετές φορές πως στον δρόμο όλοι θα πρέπει να τηρούμε τους κανόνες και να φοράμε ζώνη ή κράνος όταν κινούμαστε με οχήματα!
Γιατί, όπως ο κ. Δεληδάκης λέει «Επειδή τίποτα δεν είναι δεδομένο σε αυτή τη ζωή, πρέπει να είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί, γιατί τα πάντα είναι μία στιγμή»!
Ακολουθεί η συνέντευξη:
Ήταν επιλογή σας να υπηρετήσετε στο Τμήμα Τροχαίας Ρόδου;
Όταν πήγαινα στο σχολείο στο Ρέθυμνο με το λεωφορείο της γραμμής, έβλεπα κάθε πρωί στη διασταύρωση στο Κήπο έναν τροχονόμο και μου έκαναν εντύπωση οι κινήσεις που έκανε με τα χέρια, για να ρυθμίσει την κυκλοφορία. Και ακολούθησα αυτό…
Πώς αποφασίσατε να ακολουθήσετε το επάγγελμα του αστυνομικού;
Ερχόταν ένας φίλος του πατέρα μου στο σπίτι, που ήταν αστυνομικός στον Σταθμό στο χωριό και εγώ έβαζα το καπέλο του. Μεγαλώνοντας, αποφάσισα να γίνω αυτό! Σκεπτόμουν βέβαια να γίνω και δάσκαλος αλλά μπήκα στην Αστυνομία.
Μετανιώσατε για αυτή σας την επιλογή; Αν μπορούσατε να γυρίσετε τον χρόνο πίσω θα αλλάζατε αυτή σας την απόφαση;
Πιστεύω, ότι πάλι θα διάλεγα την Αστυνομία. Όταν πήγα εθελοντής φαντάρος για να μπω στην Αστυνομία, είχα στο μυαλό μου και την Πυροσβεστική, αλλά με κέρδισε η Αστυνομία! Το κάρμα, το τυχερό που λέμε!
Εγώ μπήκα με το παλιό σύστημα του Στρατού. Έπρεπε πρώτα να κάνεις τη θητεία σου ως οπλίτης να έχεις το απολυτήριο και έπειτα να μπεις στην Αστυνομία. Έτσι, πήγα εθελοντής στον Στρατό μόλις 17,5 ετών, πολύ μικρός για να καταφέρω να υπηρετήσω στο Σώμα.
Είμαστε προσεκτικοί ως οδηγοί; Και το ρωτάω αυτό, γιατί δυστυχώς αρκετές φορές έχουμε καταγράψει «πρωτιές» σε ό,τι έχει να κάνει με τα τροχαία δυστυχήματα και ατυχήματα που σημειώνονται την περιοχή μας.
Πιστεύω, ότι η νεολαία πρέπει να προσέξει πολύ περισσότερο την οδηγική της συμπεριφορά γιατί τα περισσότερα τροχαία είναι από νέους ανθρώπους και όχι από οδηγούς της δεκαετίας για παράδειγμα του ’70, δηλαδή από 50 ετών και άνω. Τα περισσότερα συμβάντα είναι από νέους ηλικιακά οδηγούς, δηλαδή από 25 έως 30 ετών ή 35 ετών το πολύ! Τώρα δεν ξέρω για ποιο λόγο γίνεται αυτό, βιάζονται, υπάρχει κάτι άλλο που τους απασχολεί; Δεν ξέρω…
Ποιες είναι οι πιο συνήθεις παραβάσεις που εντοπίζεις όταν κυκλοφορείς στον δρόμο;
Καταρχήν, υπάρχουν πολλά παράνομα σταθμευμένα αυτοκίνητα στο κέντρο, κάποιοι οδηγοί δεν σέβονται ούτε καν τις διαβάσεις των πεζών και αφήνουν εκεί τα οχήματά τους… Η διάβαση είναι για τους πεζούς! Στο πρώτο πράγμα που πάει το μάτι μας, είναι αυτό! Αλλά γενικότερα το παράνομο πάρκινγκ.
Είστε από τους ανθρώπους που κυριολεκτικά έχουν περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στον δρόμο και μάλιστα, έχετε τη δυνατότητα να εντοπίζετε τα όποια προβλήματα υπάρχουν στο νησί μας. Πείτε μας μερικά.
Σίγουρα υπάρχουν πράγματα που θέλουν αλλαγή, όπως το κυκλοφοριακό, εδώ στην πόλη. Γιατί η Ρόδος έχει παρά πολλά αυτοκίνητα πλέον και ειδικά αυτή την περίοδο που έχει ανέβει η τουριστική κίνηση, όπου και να πας έχει οχήματα. Και τα Ι.Χ. και τα τουριστικά λεωφορεία κ.ά. δηλαδή, ειδικά στο Μανδράκι, αγανακτείς για να πας! Κάποια πράγματα λοιπόν θα πρέπει να αλλάξουν, όπως για παράδειγμα να γίνουν περισσότεροι πεζόδρομοι στο κέντρο αλλά και να εξευρεθούν χώροι στάθμευσης για τα οχήματα. Γιατί ένα μεγάλο πρόβλημα που έχουμε εδώ είναι το πάρκινγκ.
Κάνοντας αναδρομή σε αυτά τα 34 χρόνια της πορείας σας στην Αστυνομία τι αίσθηση – συναισθήματα έχετε;
Επειδή πέρασα καλά αυτά τα 34 χρόνια και επειδή η παράδοση συνεχίζεται όπως ξέρετε, το παιδί μου έχει γίνει αστυνομικός είναι στο τρίτο έτος στον Διδυμότειχο, στις 5 Οκτωβρίου ορκίζεται αστυνομικός, καταλαβαίνετε ότι η αίσθηση που μου αφήνει είναι πολύ καλή, είναι γλυκιά! Γιατί από αυτήν μεγαλώσαμε δύο παιδιά με αξιοπρέπεια.
Θυμάστε κάποιους από τους παλιούς συναδέλφους σας που σας βοήθησαν στα πρώτα σας βήματα στην Υπηρεσία;
Στις μηχανές ανέβηκα με τον κ. Τάσο Κασαπίδη, ο οποίος ήταν παλιός δικυκλιστής στην Τροχαία και μου έλεγε «πάρε τη μηχανή και κάνε μία βόλτα»! Και έτσι έμεινα στις μηχανές!
Είστε από τους παλαιότερους δικυκλιστές τροχονόμους, αρκετά γνωστός, καθώς όλα αυτά τα χρόνια ο κόσμος σας βλέπει συνεχώς… μπροστά του στους δρόμους! Τι συμπεριφορές εισπράττετε από τον κόσμο;
Πολύ καλές! Όπως ξέρετε, έχω κάνει οικογένεια εδώ στο νησί και επειδή είμαστε και κλειστή κοινωνία και γνωρίζει ο ένας τον άλλο, οι συμπεριφορές που εισπράττω είναι πάρα πολύ καλές και μάλιστα, όλοι μου λένε να βάλω υποψηφιότητα και να ασχοληθώ με τα κοινά! (χαμογελάει)
Βέβαια αυτό το κομμάτι δεν το θέλω, δεν μου αρέσει καθόλου!
Οι άνθρωποι είναι ευγενείς απέναντί μας, γιατί κακά τα ψέματα, 34 χρόνια είναι αυτά και ειδικά εμείς που είμαστε μεσ’ στον δρόμο όλη μέρα με τις μηχανές, ο άλλος μπορεί να σηκώσει το χέρι του και να ζητήσει τη βοήθειά μας!
Ή του έχουν πάρει το αμάξι ή θέλει να βγάλει διαβατήριο ή θέλει να κάνει μία δουλειά στην Αστυνομία και ζητούν πληροφορίες για διάφορα θέματα. Εμείς είμαστε εκεί να τον βοηθήσουμε να του δώσουμε τις πληροφορίες – τη βοήθεια που χρειάζεται.
Υπάρχει «μυστικό» για να είναι κάποιος καλός αστυνομικός;
Η συνταγή είναι να είσαι ευγενικός με τον κόσμο, να είσαι κοντά στον κόσμο και να ακούς τα προβλήματά του, να τον βοηθάς όπως και όταν μπορείς!
Πώς διαχειρίζεστε τα δυσάρεστα συμβάντα που αντιμετωπίζετε κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σας (τροχαία δυστυχήματα κ.ά.);
Όλα είναι μία στιγμή! Δυστυχώς, η εικόνα εκείνης της στιγμής είναι πολύ δύσκολη, μερικές φορές αντιμετωπίζουμε και ακραία περιστατικά, που μας ακολουθούν στη ζωή μας. Τότε λες «Θεέ μου φύλαγε τον κόσμο όλο!» Και όταν ένα τροχαίο έχει να κάνει με νέα παιδιά και έρχονται οι γονείς, όπως εμένα μου έχει τύχει μάνα να πέφτει στην αγκαλιά μου και να προσπαθώ να τη συνεφέρω και να της λέω «το παιδί σου είναι καλά μην αγχώνεσαι» και να λιποθυμάει στα χέρια μου, καταλαβαίνετε ότι τα συναισθήματα είναι έντονα και όχι ό,τι καλύτερο!
Μερικές φορές πρέπει να κάνουμε και τη δουλειά του ψυχολόγου, γιατί διαχειριζόμαστε και τις οικογένειες, εμείς ως αστυνομικοί. Και είναι πάρα πολύ δύσκολο αυτό το κομμάτι, το οποίο συνήθως το έχουν οι αξιωματικοί υπηρεσίας και η διοίκηση στα πιο «βαριά» τροχαία.
Γι’ αυτό και θέλω να πω ότι όλοι πρέπει να προσέχουμε πώς οδηγάμε, φοράμε το κράνος ή τη ζώνη μας, αφήνουμε για την ώρα εκείνη το κινητό στην άκρη, ιδιαίτερα τώρα που έχει και πολλή κίνηση!
Υπάρχουν περιστατικά που έζησες κατά τη διάρκεια των τόσων χρόνων που υπηρετείτε και σας έχουν μείνει μέχρι και σήμερα;
Ένα περιστατικό είχε γίνει κοντά στο Χαράκι στη Μαλώνα, εγώ ήμουν τότε νέος αστυνομικός, όταν λόγω καιρικών συνθηκών είχε πλημμυρίσει ο δρόμος και είχαν πνιγεί τέσσερα άτομα – αλλοδαπούς σε ένα αυτοκίνητο, αλλά και το πολύνεκρο τροχαίο δυστύχημα με την οικογένεια των Αυστριακών στη γέφυρα της ίδιας περιοχής.
Ειδικά στο πρώτο συμβάν, θυμάμαι ότι είχαμε κλείσει τον δρόμο, υπήρχαν κορδέλες και εμείς ήμασταν εκεί για να προσέχουμε ώστε να μην περάσει άλλο αυτοκίνητο και πέσει στον γκρεμό που είχε δημιουργηθεί από την υποχώρηση του οδοστρώματος.
Το νησί της Ρόδου πέρασε πολύ δύσκολες μέρες κατά τη μεγάλη φωτιά το καλοκαίρι του 2023 και εσείς είχατε ενεργό ρόλο εκεί, όπου ανεξάρτητα του ωραρίου σας, προσπαθούσατε να βοηθήσετε με κάθε τρόπο!
Αυτό το κομμάτι είναι και ο λόγος που βραβεύτηκα στην Αθήνα, στο Ζάππειο, στις 12 Μαΐου και θέλω να ευχαριστήσω τη διοίκηση της Υπηρεσίας, τους συναδέλφους μου, για την πρόταση που έκαναν στο Αρχηγείο!
Για δέκα μέρες πηγαίναμε στη φωτιά, ξέρετε ότι ήταν ένα πολύ δύσκολο κομμάτι για τη Ρόδο, γιατί πλέον και εγώ Ροδίτης είμαι μετά από τόσα χρόνια εδώ.
Οι εικόνες ήταν εφιαλτικές! Να βλέπεις τον κόσμο να τρέχει όπως – όπως πάνω σε καρότσες αυτοκινήτων, στη «χούφτα» του φορτωτή, με τα αυτοκίνητα των εθελοντών! Μία κατάσταση δύσκολη, με καπνούς, φωτιές…
Με τις εντολές των ανωτέρων μας, κάναμε ό,τι μπορούσαμε, δεν ήταν το ωράριο που κοιτούσαμε! Καίγονταν οι περιουσίες – τα σπίτια των ανθρώπων!
Πολύ δύσκολες ώρες για το νησί μας, γιατί η Ρόδος δέκα μέρες καιγότανε, εύχομαι να μην γίνει ποτέ ξανά, να μην ξαναδούμε τέτοιες εικόνες από κοντά! Ήταν πολύ δύσκολα, όχι μόνο για μένα, αλλά για όλους τους ανθρώπους και για τους ξένους που έφυγαν τρομαγμένοι με σεντόνια, άλλοι χωρίς ρούχα, με παιδιά να τρέχουν…
Ευχαριστώ πολύ για τη βράβευση τούς συναδέλφους μου, τη διοίκηση…
Συγκινημένος!
Πολύ! Στη βράβευση στο Ζάππειο ήταν μία εμπειρία πρωτόγνωρη για μένα δεν μου είχε ξανατύχει τέτοιο πράγμα. Τα συναισθήματα ήταν όμορφα αν και λίγο αμήχανος.
Σας σταματάνε στον δρόμο οδηγοί που έχει τύχει παλαιότερα να τους «γράψετε» ή να τους καταδιώξατε όταν δεν σταμάτησαν για έλεγχο, για παράδειγμα;
Συνήθως αυτοί που οδηγούσαν μηχανάκια, με σταματάνε περισσότερο και μου λένε: «θυμάσαι που με είχες γράψει γιατί δεν είχα δίπλωμα ή δεν φόραγα κράνος»; Αλλά και παιδάκια που πλέον είναι ενήλικες και τότε τα πέρναγα στις διαβάσεις έξω από τα σχολεία τους!
Για παράδειγμα, μία συγκεκριμένη κοπέλα, η οποία σήμερα είναι επαγγελματίας οδηγός, μου έχει πει ότι θυμάται που την περνούσα απέναντι στη διάβαση έξω από το Βενετόκλειο. Υπάρχουν και οι περιπτώσεις που μου λένε κάποιοι: «Θυμάσαι που με κυνηγούσες και δεν σταματούσα»; Εντάξει τώρα με το χαμόγελο, γιατί έχουν μεγαλώσει, έχουν κάνει οικογένειες… Γελάω, τι να τους πω. Πρέπει να δείχνουμε και το καλό «πρόσωπο» της Αστυνομίας. Δεν είναι μόνο το μπλοκάκι και οι κλήσεις! Είναι και οι εκδηλώσεις με την ΕΥΘΥΤΑ και με άλλους φορείς.
Και γενικά, επειδή τίποτα δεν είναι δεδομένο σε αυτή τη ζωή, πρέπει να είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί, γιατί τα πάντα είναι μία στιγμή!
Και να ονειρευόμαστε!
Στα νέα παιδιά που θέλουν να ακολουθήσουν το επάγγελμα του αστυνομικού, τι έχετε να τους πείτε (έχουμε και τις Πανελλαδικές Εξετάσεις σε εξέλιξη).
Καλή επιτυχία σε όλα τα παιδιά, να κάνουν το επάγγελμα που θέλουν. Για αυτούς που θέλουν να ακολουθήσουν την Αστυνομία, πρέπει να αγαπάνε την Αστυνομία! Γιατί κακά τα ψέματα, δεν είσαι με πολιτικά, είσαι με αστυνομική περιβολή και σε βλέπουν όλοι. Πρέπει να αγαπάς αυτό που κάνεις. Εγώ αγάπησα να γίνω τροχονόμος και να οδηγάω μία μοτοσικλέτα!
πηγη: https://www.rodiaki.gr
