Άνοιξαν τα φτερά τους για ένα καλύτερο μέλλον και παρά τις δοκιμασίες πέτυχαν
Υπάρχουν ιστορίες που γεννιούνται από ανάγκη, άλλες από τύχη, κι άλλες από την επιθυμία για κάτι μεγαλύτερο. Η ιστορία του Δημήτρη και του Νίκου Σταυριανάκη, δύο αδελφών από τη Ρόδο, ανήκει στην τελευταία κατηγορία. Με έντονες αναμνήσεις να τους συνοδεύουν, άφησαν πίσω το σπίτι, την οικογένεια, τις μυρωδιές και τις γεύσεις της καθημερινότητάς τους για να κυνηγήσουν ένα όνειρο σε μια πόλη που ποτέ δεν κοιμάται: στο Λονδίνο…
Εκεί βρήκαν ρυθμό, ευκαιρίες, συνάντησαν δοκιμασίες, αλλά και έναν νέο εαυτό, τον εαυτό που χτίζεται όταν δύο αδέλφια στέκονται πλάι πλάι, ο ένας στη φωτιά της κουζίνας και ο άλλος στον παλμό του μπαρ. Με επαγγελματισμό, πάθος, φαντασία και αφοσίωση, κατάφεραν όχι μόνο να εδραιωθούν, αλλά και να αφήσουν το σημάδι τους.
Κι όμως, πίσω από τις τεχνικές, τις δημιουργίες και την καθημερινή ένταση της δουλειάς, παραμένει κάτι απλό και ανθρώπινο: η νοσταλγία. Ένα πιάτο μουσακάς της μαμάς, ένας freddo espresso, οι μυρωδιές του πατρικού σπιτιού στα Κοσκινού και ο ήλιος της Ρόδου που, όσο κι αν τον ψάξεις, δεν τον βρίσκεις πάνω από το Λονδίνο.
Αυτή είναι η ιστορία δύο νέων ανθρώπων που έφυγαν για να εξελιχθούν και να δημιουργήσουν, αλλά ποτέ δεν ξέχασαν από πού ξεκίνησαν. Μια ιστορία κουράγιου, δημιουργικότητας και αδελφικής δύναμης και αγάπης…
Μας τη διηγήθηκαν σε μία ανάπαυλα από τους έντονους ρυθμούς της δουλειάς τους…
Δημήτρη και Νίκο πότε και πώς πήρατε την απόφαση να φύγετε από τη Ρόδο και γιατί επιλέξατε την Αγγλία και το Λονδίνο;
Η Ρόδος είναι το σπίτι μας, όμως νιώσαμε πως έπρεπε να δοκιμαστούμε σε κάτι μεγαλύτερο, να εξελιχθούμε επαγγελματικά και προσωπικά. Η Αγγλία και ειδικά το Λονδίνο προσφέρουν πολλές ευκαιρίες στη γαστρονομία, αλλά και μια πολυπολιτισμική καθημερινότητα που πάντα μας γοήτευε.
Θα θέλατε να μας πείτε πού ακριβώς ζείτε στο Λονδίνο και να μας περιγράψετε πώς είναι εκεί;
Ζούμε σε μια περιοχή ήσυχη αλλά πολύ γεμάτη ζωή, όπως πολλές συνοικίες του Λονδίνου. Οι ρυθμοί είναι γρήγοροι, οι άνθρωποι από παντού, και η καθημερινότητα έχει μια ενέργεια που σε παρασύρει. Είναι μια πόλη απαιτητική, αλλά σε ανταμείβει.
Θυμάστε τη μέρα που φύγατε; Πώς ήταν το συναίσθημα εκείνης της στιγμής;
Ναι, πολύ καθαρά. Ήταν ανάμεικτο συναίσθημα· χαρά για το νέο ξεκίνημα αλλά και ένα βάρος στο στήθος, γιατί αφήναμε πίσω ανθρώπους και στιγμές που αγαπάμε. Ήταν όμως μια στιγμή που νιώθαμε πως έπρεπε να ζήσουμε.
Ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι του αποχωρισμού από τη Ρόδο και την οικογένεια;
Η απουσία από καθημερινές στιγμές. Ένα τραπέζι στο σπίτι μας με την οικογένεια μας, μια βόλτα με φίλους, μια αγκαλιά των δικών μας — αυτά λείπουν περισσότερο.
Πώς ήταν η πρώτη σας περίοδος στο εξωτερικό; Σας “τρόμαξε” καθόλου αυτή η άγνωστη χώρα;
Σίγουρα υπήρχε φόβος στην αρχή. Νέα γλώσσα, νέες συνήθειες, διαφορετικός ρυθμός ζωής. Αλλά πολύ γρήγορα καταλάβαμε ότι ο φόβος γίνεται δύναμη όταν έχεις στόχο. Βέβαια, αρχικά ενώ είχαμε στόχο, συνειδητοποιήσαμε πως τα χρήματα που ήμασταν σίγουροι ότι θα μας «ζήσουν» για έξι μήνες μας «έζησαν» για είκοσι μέρες. Από τη μια αυτό ναι μεν σου δίνει κίνητρο να ψάξεις δουλειά για να.. ζήσεις! Αλλά από την άλλη, όσο να ναι, «σε ρίχνει». Τέλος καλό όλα καλά όμως, πλέον το θυμόμαστε και γελάμε.
Τι αναμνήσεις κουβαλάτε πιο έντονα από τη Ρόδο και τι σας λείπει περισσότερο;
Για να είμαστε εντελώς ειλικρινείς, ενώ ο ένας μας είναι head chef και ο άλλος bar manager, αυτά που μας λείπουν περισσότερο είναι ένα πιάτο μουσακάς της μαμάς μας το μεσημέρι και ένας freddo espresso το πρωί! Φυσικά και οι «μυρωδιές» του πατρικού μας, όπως είναι για παράδειγμα αυτή των φρεσκοπλυμένων ρούχων της μαμάς.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες διαφορές ανάμεσα στη ζωή στη Ρόδο και στη ζωή στην Αγγλία;
Στη Ρόδο η ζωή έχει ρυθμό, φως και περισσότερη ανθρώπινη ζεστασιά. Στην Αγγλία υπάρχει οργάνωση, ευκαιρίες, εξέλιξη. Το ιδανικό θα ήταν ένας συνδυασμός και των δύο.
Ποια είναι η φύση της δουλειάς σας και τι σας αρέσει περισσότερο σε αυτήν; Είστε ικανοποιημένοι;
Δημήτρης: Ως Chef του Opso και του Kima, η φύση της δουλειάς μου είναι καθαρά δημιουργική. Κάθε μέρα στο επαγγελματικό περιβάλλον είναι μια νέα πρόκληση: νέες πρώτες ύλες, νέες ιδέες, νέες τεχνικές. Αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι ότι μπορώ να εκφράζομαι μέσα από το φαγητό , να παίρνω κάτι απλό και να το μετατρέπω σε μια εμπειρία για τον άλλον. και, είμαι ικανοποιημένος, κυρίως γιατί νιώθω ότι χτίζω κάτι δικό μου, μέσα από τη δημιουργικότητα, την πειθαρχία και την αγάπη για αυτό που κάνω. Από την πρώτη στιγμή μπήκα στην κουζίνα με στόχο να προσθέσω τις γνώσεις, τις ιδέες και τις δικές μου συνταγές ώστε να εξελιχθεί το μενού.
Δεν την χτίσαμε από το μηδέν, αλλά σίγουρα βάλαμε πολλή δουλειά για να την αναβαθμίσουμε: από νέες τεχνικές και πρώτες ύλες μέχρι πιο οργανωμένες διαδικασίες που βοηθούν όλη την ομάδα.
Νίκος: Ως Bar Manager του Opso με γεμίζει το ότι τίποτα δεν είναι μηχανικό ή βαρετό. Μπορώ να εκφραστώ μέσα από τις συνταγές, τις ιδέες και τον τρόπο που λειτουργεί το μπαρ. Η δουλειά αυτή έχει ρυθμό, απαιτεί φαντασία και ψυχραιμία, και σου δίνει την ευκαιρία να βλέπεις καθημερινά το αποτέλεσμα της δημιουργικότητάς σου , κυριολεκτικά μέσα στο ποτήρι. Από την αρχή προσπάθησα να συμβάλω ουσιαστικά: να φέρω ιδέες για cocktails, νέες τεχνικές, γεύσεις, παρουσιάσεις, αλλά και πιο οργανωμένη δομή στο μπαρ.
Δεν το στήσαμε από την αρχή, όπως είπε και ο αδερφός μου, αλλά σίγουρα βάλαμε χαρακτήρα, γνώσεις και προσωπική δουλειά σε κάθε συνταγή και σε κάθε διαδικασία.
Πώς προέκυψε να δουλεύετε μαζί τα δύο αδέλφια στην ίδια δουλειά;
Ήταν ένας συνδυασμός συγκυριών και κοινής φιλοσοφίας. Μοιραζόμαστε τις ίδιες αξίες στη δουλειά και αυτό μας έφερε στο ίδιο επαγγελματικό μονοπάτι.
Πώς σας αντιμετωπίζουν οι Βρετανοί όταν μαθαίνουν ότι είστε από ένα ελληνικό νησί;
Με ενθουσιασμό! Πάντα έχουν να πουν μια ιστορία για διακοπές στην Ελλάδα. Υπάρχει μια μεγάλη συμπάθεια προς τους Έλληνες. Περιέργως, η πλειοψηφία των Άγγλων τουριστών έχει επισκεφτεί είτε τη Ρόδο είτε τη Ζάκυνθο.
Τι θαυμάζετε ο ένας στον άλλον επαγγελματικά;
Τον επαγγελματισμό, την ηρεμία μέσα στην πίεση και το πάθος για εξέλιξη. Αυτά είναι που κάνουν μια ομάδα δυνατή.
Αν μπορούσατε να πάρετε κάτι από τη Ρόδο και να το πάρετε μαζί σας στο Λονδίνο, τι θα ήταν;
Όσα προαναφέραμε, αλλά και τον ήλιο και τη θάλασσα. Αν γινόταν να τα βάλουμε σε μια βαλίτσα, το Λονδίνο θα ήταν τέλειο.
Φίλους έχετε; Είναι Βρετανοί, Έλληνες;
Είναι μια μίξη. Έχουμε Έλληνες που έγιναν οικογένεια εδώ, αλλά και Βρετανούς με τους οποίους δεθήκαμε μέσα από τη δουλειά.
Τη Ρόδο την επισκέπτεστε; Έρχονται οι δικοί σας να σας δουν;
Ναι, προσπαθούμε αρκετά συχνά, και όσο γίνεται λόγω υποχρεώσεων. Συχνά έχουμε επισκέψεις από γνωστούς και δικούς μας ανθρώπους.
Τώρα τις γιορτές πώς θα τις περάσετε; Σας λείπει η οικογένεια;
Τις γιορτές πάντα λείπει η οικογένεια. Όμως ακόμη κι από μακριά, η επικοινωνία μάς κρατάει δεμένους.
Αν σας ζητούσαμε να δώσετε τη συμβουλή σας σε νέους από τη Ρόδο που σκέφτονται να φύγουν στο εξωτερικό, ποια θα ήταν;
Η συμβουλή μας; Να το τολμήσουν. Να πάρουν μια βαθιά ανάσα, μια βαλίτσα που κλείνει με το ζόρι, και να φύγουν χωρίς φόβο. Το εξωτερικό στην αρχή μοιάζει μεγάλο και τρομακτικό, αλλά τελικά είναι σαν μια γειτονιά που δεν την έχεις μάθει ακόμα.
Να κρατήσουν τη Ρόδο στην καρδιά τους, αλλά να αφήσουν χώρο και για ό,τι καινούριο θα συναντήσουν. Και το πιο σημαντικό: να θυμούνται ότι δεν χρειάζεται να τα κάνουν όλα τέλεια από την πρώτη μέρα. Αρκεί να κάνουν το πρώτο βήμα.
Πηγη: https://www.rodiaki.gr
