Πόσο τυχερό μπορεί να είναι ένα παιδί Ελλήνων μεταναστών σε μία μακρινή χώρα, ώστε να καταφέρει με την εργασία του να βρίσκεται δίπλα σε πολιτικά πρόσωπα και εξέχουσες προσωπικότητες;
Στην περίπτωση του Μιχάλη Γιαννά από τη Ρόδο, η τύχη στην κυριολεξία, τού χαμογέλασε και σήμερα, έχει μία δουλειά που θα τη ζήλευαν πολλοί. Όχι γιατί είναι εύκολη, αλλά γιατί είναι ενδιαφέρουσα, αναδεικνύει και επιβραβεύει την εργατικότητα, την αφοσίωση, την εχεμύθεια, σε ένα περιβάλλον που έχει να κάνει με τη λήψη αποφάσεων για τους πολίτες.
Ζει στην Αυστραλία με τη σύζυγό του και τα τέσσερα παιδιά του, μιλούν όλοι Ελληνικά και τόσο ο ίδιος όσο και τα μέλη της οικογένειάς του, λατρεύουν την Ελλάδα, επισκέπτονται τη Ρόδο και νιώθουν υπερήφανοι για τον πολιτισμό και την ιστορία της.
Από το Σίδνεϊ όπου βρίσκεται, μας διηγείται την ιστορία του…
Κε Γιαννά, θα λέγαμε, ότι έχετε μία μάλλον ενδιαφέρουσα δουλειά, καθώς βρίσκεστε δίπλα σε πολιτικά πρόσωπα. Είστε οδηγός σε υπουργό της τοπικής κυβέρνησης της Νέας Νότιας Ουαλίας στην Αυστραλία, αν δεν κάνουμε λάθος…
Είναι αλήθεια, ότι είμαι ένας από τους ελάχιστους τυχερούς στην πολιτεία της Νέας Νότιας Ουαλίας στην Αυστραλία, που έχουν την ευκαιρία να είναι οδηγοί σε υπουργούς της πολιτείας, πρωθυπουργούς από κράτη που επισκέπτονται την πόλη και την περιοχή μας, επίσης σε πολλούς πρέσβεις, προξένους, κυβερνήτες, από άλλες πολιτείες, καθώς επίσης και σε μέλη βασιλικών οικογενειών από διάφορα κράτη.
Είμαι οδηγός υπουργών πάνω από 17 χρόνια και μπορώ να πω, ότι αυτή η θέση και η δουλειά είναι δύσκολη και αυτό γιατί, κάθε υπουργός πρέπει να έχει εμπιστοσύνη στους οδηγούς του, καθώς πολλά προσωπικά τηλεφωνήματα και ομιλίες γίνονται μέσα στο αυτοκίνητο. Στην πραγματικότητα, το αυτοκίνητο είναι ένα… γραφείο έξω από το κεντρικό γραφείο στο οποίο εργαζόμαστε. Παρ’ όλα αυτά, είμαστε τυχεροί, διότι πηγαίνουμε σε πολλά μέρη που ο κάθε άνθρωπος δεν μπορεί να επισκεφθεί και αισθανόμαστε πως εμείς που καθόμαστε στη δεξιά θέση του οχήματος, καθώς ο υπουργός ή η υπουργός κάθεται στα αριστερά, είμαστε το δεξί τους χέρι και βασίζονται σε εμάς για να φτάνουν στις συναντήσεις τους ασφαλείς και στην ώρα τους.
Πώς αποφασίσατε να εργαστείτε σε αυτόν τον τομέα;
Πάντοτε εργαζόμουν στον τουριστικό τομέα, πρώτα στον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού στο Σίδνεϊ, στη συνέχεια δούλεψα για το CHAT Tours που εκπροσωπούσε τα Ξενοδοχεία «ΑΜΑΛΙΑ», τα οποία βρίσκονται στα περισσότερα αρχαιολογικά μέρη της Ελλάδος. Ήμουν τουριστικός πράκτορας και είχα την ευκαιρία να κλείνω εισιτήρια στα ξενοδοχεία για τον πρόεδρο, τον πρωθυπουργό και υπουργούς του Ανατολικού Τιμόρ και επίσης τον πρόξενο του Ανατολικού Τιμόρ στο Σίδνεϊ.
Αρχές του 2007, ο τότε πρωθυπουργός της πολιτείας αναζητούσε οδηγούς για να συμπληρωθεί ο αριθμός των πληρωμάτων που χρειαζόταν τότε. Είχα συμπληρώσει τη σχετική αίτηση και με τις γνώσεις που είχα στον τουριστικό τομέα και επειδή έγραφα και μιλούσα Ελληνικά, στάθηκα τυχερός. Aπό 240 αιτούντες, μόνο 20 κλήθηκαν σε προσωπική συνέντευξη και επειδή πληρούσα τα κριτήρια που αναζητούσαν, ήμουν ο ένας από τους δύο οδηγούς που είχαν προσλάβει τότε.
Μπορώ να πω, ότι είμαι πάρα πολύ υπερήφανος που είμαι οδηγός υπουργών και κατάγομαι από γονείς μεταναστών από την Ελλάδα, γεννημένος εδώ στην Αυστραλία. Αναγνωρίζω πόσο τυχερός είμαι που με διάλεξαν να είμαι μαζί με υπουργούς, πρωθυπουργούς κι άλλους, σε υψηλές θέσεις.
Ποια είναι ακριβώς τα καθήκοντά σας; Περιγράψτε μας μία μέρα στην εργασία σας.
Τα καθήκοντά μας καθημερινά στην εργασία μας είναι να γνωρίζουμε τουλάχιστον τρεις διαφορετικές οδικές διαδρομές, ώστε να πάμε τον υπουργό στις σωστές διευθύνσεις που πρέπει, τις σωστές ώρες που πρέπει, διότι, εάν υπάρχει συλλαλητήριο ή ο δρόμος είναι κλειστός ή γίνεται κάποια αστυνομική επιχείρηση, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι. Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι το αυτοκίνητο είναι ασφαλές, πρέπει να είναι πάντοτε καθαρό, γεμάτο καύσιμα.
Έχουμε πάντοτε επικοινωνία με τη γραμματέα του υπουργού για να επιβεβαιώσουμε ότι δεν έχει αλλάξει το καθημερινό πρόγραμμα, μας ενημερώνει για τα ραντεβού τις διευθύνσεις και τις ώρες άφιξης, αναχώρησης και προπαντός, την ώρα ομιλίας. Εάν υπάρχουν συνεχείς συναντήσεις πρέπει να είμαστε στην ώρα μας για τα επόμενα ραντεβού, διότι, αν αναχωρήσεις αργά από το ένα ραντεβού ολόκληρη η ημέρα σου δεν θα είναι όπως είχε προγραμματιστεί. Αυτό σημαίνει, μεγάλη αφοσίωση στους κανόνες που πρέπει να ακολουθούμε όταν οδηγούμε.
Οι γονείς σας είναι Έλληνες μετανάστες της Αυστραλίας. Η μητέρα σας από την Ορεστιάδα, ο πατέρας σας από τη Ρόδο. Πώς βρέθηκαν σε αυτή τη μακρινή χώρα;
Σωστά, οι γονείς μου είναι Έλληνες μετανάστες της Αυστραλίας, που ήρθαν εδώ το 1963, η μητέρα μου είναι από τη Νέα Ορεστιάδα και ο πατέρας μου από την Κρεμαστή της Ρόδου. Η ευκαιρία τότε ήταν μεγάλη για τους γονείς μου, διότι είχαν και οι δύο αδέλφια εδώ στο Σίδνεϊ, που τους είχανε προσκαλέσει για να αρχίσουν μια καινούρια ζωή στη μακρινή Αυστραλία.
Οι γονείς μου ήρθαν τότε με το πλοίο «Πατρίς, που αναχώρησε από τον Πειραιά, με προορισμό το μακρινό Σίδνεϊ και ταξίδευε τρεις μήνες. Απ’ ό,τι γνωρίζω, οι περισσότεροι Έλληνες τότε λέγανε πως θα έρχονταν μόνο για μια δεκαετία να δουλέψουν, να μαζέψουν λεφτά και να επιστρέψουν στην αγαπημένη τους πατρίδα, αλλά αυτό δεν έγινε για πολλούς.
Γνωριστήκανε σε περιοχή με Έλληνες, έκαναν παρέα, αγαπήθηκαν, παντρεύτηκαν, αγόρασαν το σπίτι τους, έκαναν οικογένεια… εμείς τα αδέρφια πήγαμε στο Αγγλικό και Σαββατιανό Ελληνικό Σχολείο. Μεγαλώσαμε εκεί και ασφαλώς, οι γονείς έμειναν στην Αυστραλία, όπως κι εγώ με τη δικιά μου την οικογένεια και επίσης και οι αδελφές μου έκαναν το ίδιο.
Ζείτε στο Σίδνεϊ με την οικογένειά σας λοιπόν. Έχετε φίλους; Κάνετε παρέα με άλλους Έλληνες ομογενείς;
Ναι, μένουμε εδώ στο Σίδνεϊ, στην Αυστραλία. Έχουμε πολλούς Έλληνες φίλους, έκαναν παρέα οι δικοί μας οι γονείς πρώτα και αυτοί οι άνθρωποι είναι αγαπημένα πρόσωπα και βρισκόμαστε συχνά. Είτε συναντιόμαστε στα σπίτια μας όλοι μαζί, είτε στην ελληνική εκκλησία, σε ελληνικούς χορούς, σε συναυλίες με τραγουδιστές που έρχονται από την Ελλάδα, σε κοντσέρτα, στις ελληνικές Εθνικές Γιορτές άλλα και σε ελληνικά φεστιβάλ, εκδηλώσεις, ομιλίες, και ασφαλώς πρόσφατα, όταν ήρθε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος.
Πώς είναι η ζωή στην πόλη, που λένε, ότι είναι η πέμπτη στη σειρά σε αριθμό Ελλήνων μεταναστών;
Η Αυστραλία έχει μεγάλο ελληνικό πληθυσμό, μετανάστες πρώτης γενιάς, δεύτερης γενιάς, τρίτης και μπορεί και τέταρτης γενιάς, από Έλληνες γονείς ,που τα παιδιά τους μιλούν τα περισσότερα απταίστως τα Ελληνικά. Σε κάθε πόλη της Αυστραλίας, θα βρεις Έλληνα και Ελληνίδα, διότι, όπου ταξιδέψεις μέσα στην Αυστραλία θα βρεις ελληνική ορθόδοξη εκκλησία, είτε της αρχιεπισκοπής είτε της κοινότητας, καθώς οι κάτοικοί της ήταν οι πρώτοι που ήρθαν εδώ στις αρχές του 1800 και ειδικά από το 1900 ,οι Έλληνες χτίζανε μια εκκλησία για να ανάβουν το κεράκι τους, όπως έκαναν στην Ελλάδα. Μεγάλωσαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, έκαναν τη δικιά τους οικογένεια και εμείς συνεχίζουμε στα ίδια βήματα που είχαν οι προπάτορές μας. Αυτό, το διδάσκουμε κι εμείς στα δικά μας τα παιδιά.
Στο Σίδνεϊ διαμορφώνεις τη ζωή σου όπως θέλεις και όπως πρέπει, ανάλογα με τις ανάγκες και τη ζωή που θες να κάνεις με την οικογένειά σου και με τους φίλους σου. Όπως έλεγε ο μπαμπάς μου και ο παππούς μου «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω τι άνθρωπος είσαι» και όταν βλέπεις ένα χαμόγελο στους παππούδες που μας δείξανε την αγάπη για την Ελλάδα και τη γλώσσα που μιλάμε και γράφουμε, νιώθουμε υπερήφανοι για την ελληνική δημοκρατία και ιστορία, με τα υπέροχα αρχαιολογικά μνημεία που βρίσκονται στην όμορφή μας Ελλάδα.
Έχετε τέσσερα παιδιά, τα οποία και αυτά όπως κι εσείς από μικρός, γνωρίζουν Ελληνικά. Τι τους λέτε για την Ελλάδα και τη Ρόδο; Πώς τους φαίνεται η πατρίδα των παππούδων τους;
Ναι, μένουμε εδώ στο Σίδνεϊ, στην Αυστραλία, με την οικογένειά μου, τη σύζυγό μου Αγγελική και τα 4 παιδιά μας, τον Ελευθέριο 14 ετών, την Ειρήνη 11 ετών και τα διδυμάκια μας, τον Γιώργο και τον Γαβριήλ 10 ετών.
Και τα τέσσερά μας παιδιά, πηγαίνουν στo Σαββατιανό Ελληνικό Σχολείο και επίσης, ο Λευτέρης μας παίζει μπουζούκι εδώ και 6 χρόνια. Τα δύο μεγάλα παιδιά μιλάνε πάρα πολύ καλά τα Ελληνικά και διαβάζουν και γράφουν αλλά τα διδυμάκια δυσκολεύονται, καθώς είναι και πιο μικρά σε ηλικία, αλλά πού θα πάει… θα τα μάθουν όπως τα μάθαμε και εμείς. Όταν όμως έχουν να πουν ποιήματα στις Εθνικές Γιορτές και χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις, τα λένε… σαν νεράκι.
Αυτά που τους λέμε για την Ελλάδα είναι ότι εκεί βρίσκεται το λίκνο του πολιτισμού, εκεί γεννήθηκε η δημοκρατία με τους φιλοσόφους. Μάλιστα, με την ευκαιρία φέτος, που ταξιδέψαμε στην Ελλάδα, πήγαμε και είδαμε την Αθήνα, τον Παρθενώνα, το αρχαίο μουσείο την Αλεξανδρούπολη, τη Νέα Ορεστιάδα, τις Καστανιές, τους Μεταξάδες από εκεί που είναι ο παππούς μου, τον Διδυμότειχο ενώ στη συνέχεια, πήγαμε στη Θεσσαλονίκη, στην Πέλλα, στη Βεργίνα, στο μουσείο στα Γιάννινα, στο νησάκι του Αλή Πασά. Επισκεφθήκαμε και τα Μετέωρα, με τα υπέροχα μοναστήρια και μέσω Αθήνας, πήγαμε στο υπέροχο κοσμοπολίτικο νησί, τη Ρόδο μας και μάλιστα, τα παιδιά μου κι εμείς αισθανόμασταν πως ήμασταν στο δικό μας το σπίτι, διότι, την έχουμε αγαπήσει τη Ρόδο και την Ελλάδα περισσότερο απ’ ό,τι φαντάζεστε.
Στην Ορεστιάδα πήγαμε στους τάφους των προγόνων μου και τα παιδιά μου καταλάβανε από πού είναι οι ρίζες τους και διαπίστωσαν κι εκείνα το γνήσιο χαμόγελο και τη φιλοξενία των ανθρώπων του Έβρου.
Και στη Ρόδο, τα παιδιά μου αγάπησαν πάρα πολύ την Κρεμαστή, διότι βρεθήκαμε στην πεντηκοστή ένατη έκθεση και με την ευκαιρία, γνώρισαν και τα ξαδέρφια μου, συγγενείς και φίλους. Με την ευκαιρία στη Ρόδο, επισκεφθήκαμε πολλά αξιοθέατα αλλά και τα χωριά της και τα παιδιά μού είπαν πως βρήκαν την Ελλάδα όμορφη, με τον πολιτισμό και την ιστορία της. Μετά από 3 εβδομάδες στη Ρόδο για διακοπές, επισκεφθήκαμε και την Πελοπόννησο, είδαμε πολλά αξιοθέατα και πολλές πόλεις και επιστρέψαμε στην Αθήνα.
Ήρθατε φέτος τον Αύγουστο στην Ελλάδα όπως μας είπατε και μεταξύ άλλων, επισκεφτήκατε και τη Ρόδο. Την τελευταία φορά που ήρθατε ήταν το 2015. Τι άλλαξε από τότε στο νησί μας;
Δεν έχει αλλάξει τίποτα στη Ρόδο από το 2015 που ήρθαμε, να πω πως δεν ήμουν καθόλου ευχαριστημένος με τους δρόμους που δεν έχουν καθόλου διαγραμμίσεις ούτε και εκεί που οι πεζοί διασχίζουν στη διασταύρωση, ενώ πολλοί αφήνουν τα οχήματά τους σε σημεία που οι πεζοί δεν μπορούν να περάσουν άνετα. Δεν ξέρω τι κάνει η Αστυνομία αλλά πρέπει να αρχίσει να τους δίνει κλήσεις, ώστε να καταλάβουν πως αυτό το νησί και όλη η Ελλάδα πρέπει να λάμπουν και να ακολουθούν τους κανόνες που υπάρχουν. Η Ελλάδα κάνει μεγάλες πωλήσεις με τη διαφήμιση και γι’ αυτό, έρχονται τόσοι πολλοί τουρίστες αλλά όταν ένας ξένος και ένας μετανάστης Έλληνας, βλέπει αυτά τα χάλια, δεν είναι καθόλου ωραίες εικόνες, γι΄αυτό, πρέπει να καθαρίζονται και να περιποιούνται τους δρόμους που χρησιμοποιούνται καθημερινώς. Οι δρόμοι μας πρέπει να λάμπουν και έτσι, όταν έρχεται ο τουρίστας, να γεμίζει με χαρά και όταν επιστρέψει, θα πει και στους φίλους τους να έρθουνε και να περάσουν υπέροχα.
Θα θέλατε κάποια στιγμή να επιστρέψετε και να ζήσετε μόνιμα στην Ελλάδα και στη Ρόδο;
Για να ζήσει κάποιος μόνιμα στην Ελλάδα όταν έχει ήδη ζήσει στο εξωτερικό τόσα χρόνια πρέπει να έχει το δικό του σπίτι, χρήματα, το δικό του αυτοκίνητο και να μην εργάζεται. Θα έλεγα πως, για να έρθεις να ζήσεις στην Ελλάδα και να φέρεις την οικογένειά σου, ν’ αρχίσεις από την αρχή όπως ήρθανε οι δικοί μου γονείς στην Αυστραλία, είναι πάρα πολύ δύσκολο και δεν πρόκειται να γίνει, διότι πρέπει να σκεφτείς το μέλλον των παιδιών.
Εδώ έχουν, μπορώ να πω, καλύτερο μέλλον, λόγω εκπαίδευσης και γλώσσας αλλά για να ζήσει κάποιος στην Ελλάδα μόνιμα, θα πρέπει να είναι σε μεγαλύτερη ηλικία αναλόγως και με το μέλλον των παιδιών για εργασία. Δεν θα μπορούσα εγώ να αφήσω την οικογένειά μου και να έρθουμε να μείνουμε μόνοι μας στην Ελλάδα αλλά μόνο όταν τα παιδιά μας έχουν ήδη τελειώσει τις σπουδές τους και εργάζονται κάπου και δεν έχουμε να πληρώνουμε έξοδα πλέον.
Πηγη: https://www.rodiaki.gr
