Στο πρόσωπο του Χαραλάμπη Γιανναδάκη σμίγει η έκρηξη με τη γαλήνη
Το Γυμνάσιο Αντιμάχειας, σε συνεργασία με το ΓΕΛ Αντιμάχειας, το 1ο Ιπποκράτειο ΓΕΛ Κω, το Πολύκεντρο Θαλασσινού, τον Δήμο Κω, και τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη, παρουσίασαν με επιτυχία το νέο μυθιστόρημα του ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΛΠΟΥΖΟΥ.
Το βιβλίο παρουσίασαν οι φιλόλογοι Μαρία Αμοιρίδου και Μαρίνα Μπέττα ενώ το συνολικό έργο του συγγραφέα παρουσίασε ο φιλόλογος Παναγιώτης Σιδηρόπουλος.
Στην όμορφη εκδήλωση συμμετείχε ο ποιητής Νικόλας Παπασταματίου, η χορευτική ομάδα του Πέτρου Μαστόρου και η ζωγράφος Μαρία Βαμβακούση με έργα δύο μαθητριών της Λυδίας Διακογιώργη και της Στέλλας Ιορδανίδη.
Ο Γιάννης Καλπούζος είναι Έλληνας συγγραφέας, ποιητής και συνθέτης με τεράστια επιρροή στον χώρο της ελληνικής τέχνης.
Λίγα λόγια για το βιβλίο…
ΚΡΗΤΗ 1937-1945. Χρόνια σαν αιχμηρές ακίδες, αλλά και με φωτεινά φτεροκοπήματα. Ο Νέστορας πορεύεται με τηv αρχή: Ευτυχώς χρωστάω στη ζωή και δε μου χρωστάει. Η Αριάνθη αναρωτιέται: Μήπως αν τα βάνεις όλα σε τάξη σού ξεφεύγει η ζωή; Ο Μιχαλαριάς, με τη μισή καρδιά του από γρανίτη και την άλλη μισή από βαμβάκι, αφότου ξεκάμπισε στο χνούδι της γης, έζησε ωσάν μανιασμένος ταύρος. Η πασίχαρη Βιολέτα δηλώνει: Ή με τον Τίτο ή σε μοναστήρι.
Ο Ντιραβένας, κατά πώς λέει, μετατρέπεται σε σκαντζόχοιρο για να μην τον φάνε οι αλεπούδες. Η Καδιανιά αντροκαλεί τα κύματα. Στο πρόσωπο του Χαραλάμπη Γιανναδάκη σμίγει η έκρηξη με τη γαλήνη. Δικτατορία Μεταξά, το Ελληνοϊταλικό Μέτωπο, η μάχη της Κρήτης, η ανηλεής γερμανική κατοχή στο νησί και η αντίσταση.
Τα φοβερά κι εγκληματικά αντίποινα των Γερμανών, η προπαγάνδα και η κατατρομοκράτηση του λαού, η κοινωνική ανισότητα, τα δόντια της πείνας, μαυραγορίτες, δωσίλογοι, καταδότες, άνθρωποι χωρίς κανέναν ηθικό και ιδεολογικό φραγμό, αλλά κι εκείνοι που, όταν στέκονται μπροστά σου, χαμηλώνεις το βλέμμα όπως στην κονταριά του ήλιου.
Ξυπόλυτες αλήθειες και παπουτσωμένα ψέματα. Ανυπόταχτοι, αγωνιστές, σκιαγμένοι, υποκριτές, πολτοποιημένες συνειδήσεις, μίσος, απληστία και αχαριστία.Η ψυχή της γυναίκας που χτυπήθηκε στο αμόνι της άνοιξης και του άντρα στο αμόνι του χειμώνα, ένα ματωμένο κροσσωτό κεφαλομάντηλο κι ο μεγαλύτερος πλούτος της ζωής: Δυο μάτια να σε θωρούν με λαχτάρα.
πηγη: https://www.kostv.gr
