Η Θεομητορική εορτή της Ζωοδόχου Πηγής εορτάζεται με κάθε λαμπρότητα κάθε χρόνο στον ιστορικό ιερό ναό της Παναγίας Γοργοεπηκόου που βρίσκεται στο αλσύλλιο της αρχαίας αγοράς Κω (στην παλαιά Χώρα) χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ.
Τον Σεβασμιώτατο πλαισίωναν ο Πανοσιολογιότατος στρατιωτικός Αρχιμανδρίτης π. Σοφρώνιος και ο εφημέριος του Μητροπολιτικού ναού, π. Κωνσταντίνος Καματερός,
Έψαλλε χορός ιεροψαλτών υπό τον Πρωτοψάλτη – καθηγητή και Πρόεδρο των Ιεροψαλτών Γιώργο Σακέλλη, Νίκος Παπαθωμάς, ο μικρός Δαυίδ Περουλής και Γ. Κιάρης.
Παρόντες ήταν ο Αστυνομικός Διευθυντής Β. Δωδεκανήσου Ταξίαρχος Μανώλης Καζαμίας και πολλοί προσκυνητές.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε τόσο στον ιστορικό ιερό ναό της χώρας όπου -σύμφωνα με τους κώδικες της ΙΜ-όταν λειτουργούσε ο Αρχιεπίσκοπος επί τουρκοκρατίας οι άλλες εκκλησίες δεν λειτουργούσαν ώστε να συγκεντρωθούν σε αυτόν οι τότε λιγοστοί Χριστιανοί κάτοικοι.
Ευχαρίστησε δε θερμά τις αδερφές Φάκκου για την αφιέρωση της πολύ όμορφης εικόνας της Παναγίας Ζωοδόχου Πηγής, την οποία Αγιογράφησε η κ. Χρυσή Τσιούρη και που θα παραμείνει μόνιμα για προσκύνηση στον ιερό ναό.
Όσο και την μεγάλη εορτή της Ζωοδόχου Πηγής που είναι ένα επίθετο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ξεκίνησε να χρησιμοποιείται με την αποκάλυψη μιας ιερής πηγής στο Βαλουκλή (balık = ψάρι) της Κωνσταντινούπολης από τη Θεοτόκο σε έναν στρατιώτη που ονομαζόταν Λέων ο Θραξ, ο οποίος αργότερα έγινε ο βυζαντινός αυτοκράτορας Λέων Α΄ (457-474).
Ο Λέων έκτισε την ιστορική εκκλησία Ζωοδόχος Πηγή του Μπαλουκλή στο σημείο εκείνο, στην οποία έγιναν πολυάριθμες θαυματουργές θεραπείες κατά τη διάρκεια των αιώνων, με τη μεσολάβηση της, καθιστώντας μία από τις σημαντικότερες τοποθεσίες προσκυνήματος στην Ελληνική Ορθοδοξία. Έτσι, ο όρος «Ζωοδόχος Πηγή» έγινε ένα επίθετο της Υπεραγίας Θεοτόκου και εκπροσωπήθηκε στην τέχνη της Αγιογραφίας.
Ζωοδόχος Πηγή
Ήταν γύρω στα 450μΧ, όταν ένας βυζαντινός στρατιώτης, Λέων στο όνομα, έκοβε βόλτες σ’ ένα δασάκι στα μέρη της βασιλεύουσας, όταν ξάφνου βλέπει μπροστά του έναν τυφλό άνθρωπο να του ζητάει λίγο νερό για να σβήσει τη δίψα του.
Ο Λέων προθυμοποιήθηκε να του βρει και να του φέρει νερό. Έψαξε λοιπόν, στο δάσος για να βρει νερό αλλά μάταια και έτσι, επέστρεφε λυπημένος.
Τότε όμως, άκουσε μια γυναικεία φωνή να του λέει: «Ου χρεών σε, Λέων, αγωνιάν, το γαρ ύδωρ εγγύς», δηλαδή, «Δεν χρειάζεται Λέων να αγωνιάς, να άγχεσαι, να στεναχωριέσαι, το νερό είναι δίπλα σου». Και πάλι ακούει τη φωνή την άγνωστη να τον προστάζει: «Λέων βασιλιά, πάρε απ’ το νερό αυτό και δώσε να πιει να ξεδιψάσει ο τυφλός άνθρωπος και κάτι ακόμα, άλειψε μ’ αυτό τα μάτια του και αμέσως θα καταλάβεις ποια είμαι εγώ που σου μιλώ».
Έτσι πράγματι έπραξε ο Λέων και παρευθύς ο τυφλός ανέβλεψε. Αλλά ταυτόχρονα άνοιξαν και τα μάτια του Λέοντα ο οποίος τώρα, κατάλαβε πως εκείνη η φωνή που του μιλούσε ήταν της Παναγίας που έκανε αυτό το θαύμα και του μίλησε και πως επίσης, σ’ Εκείνην τη Μεγαλόχαρη, οφείλεται και το μεγάλο θαύμα της θεραπείας του τυφλού.
Ακόμη, θαύμα αξιοθαύμαστο ήταν και η εύρεση της πηγής του σωτήριου αυτού νερού. Αλλά θαύμα ήταν και η επαλήθευση της προσφώνησης από την Παναγία, του Λέοντα , ως βασιλιά καθώς έγινε πράγματι στην συνέχεια.
