Στην αιωνιότητα ο αεικίνητος Τέλης | Αγάπησε την Κω, τα νησιά και τους ανθρώπους τους, όσο τίποτα άλλο

Έφυγε απόψε από τη ζωή σε ηλικία 79 ετών, μετά από σκληρή αλλά και γενναία μάχη που έδωσε με τον καρκίνο, ο πρώην Υπουργός και επί σειρά ετών βουλευτής Δωδεκανήσου Αριστοτέλης Παυλίδης (η είδηση έφτασε την ώρα που είμασταν όλοι στον Άγιο Δημήτριο, ο Σεβασμιώτατος που πάντα προσευχόταν και θα προσεύχεται για αυτόν και οι τοπικές αρχές).

Γενήθηκε στο Πυλί της Κω και σπούδασε στη φυσικομαθηματική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου αποφοίτησε το 1966. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο για να σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων στο εκεί πολυτεχνείο.

Είναι γιος του εκ Μικράς Ασίας καταγομένου Αντωνίου Παυλίδη και της Μαρίτσας Αν. Αναστασίου το γένος Χατζηγιακουμή από το Πυλί της Κω. Ο παππούς του Αριστοτέλης Παυλίδης καταγόταν από τη Μάκρη της Μικράς Ασίας και η γιαγιά του Αγγελικώ Χατζηδημητρίου από τα Μύλασσα της Μικράς Ασίας επίσης.

Το 1977 εξελέγη για πρώτη βουλευτής Δωδεκανήσων με την υποστήριξη της Νέας Δημοκρατίας.

Από τότε εκλέγεται συνεχώς με εξαίρεση τις εκλογές του 1996, οπότε και απέτυχε να εκλεγεί. Το 1977 και 1979 εξελέγη γραμματέας της βουλής ενώ το 1982 κοσμήτοράς της. Στις κυβερνήσεις Τζαννετάκη και Μητσοτάκη διετέλεσε υφυπουργός οικονομικών και την περίοδο 1990 – 1992 υπουργός εμπορικής ναυτιλίας.

Στην πρώτη κυβέρνηση Καραμανλή[7] διορίστηκε υπουργός Αιγαίου και νησιωτικής πολιτικής, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι και τον σχηματισμό της δεύτερης κυβέρνησης που προήλθε από τις βουλευτικές εκλογές του 2007.

Τόμοι ολόκληροι δεν αρκούν για να περιγράψουν τη ζωή, το έργο και τον άνθρωπο Τέλη.

Η κοφτερή ματιά του ζύγιζε και ακτινογραφούσε τους πάντες, ήξερε όλους του κατοίκους των νησιών μας και τα προβλήματά τους απέξω κι ανακατωτά.

Όργωσε τη θάλασσα της Δωδεκανήσου άπειρες φορές από το ένα άκρο ως το άλλο. Δεν τον εμπόδιζαν ούτε η έλλειψη συγκοινωνίας, ούτε απαγορευτικά να είναι πάντοτε σε κάθε νησί στην κατάλληλη ώρα είτε για πολιτικές, είτε για κοινωνικές, είτε για θρησκευτικές εκδηλώσεις και τελετές.

Ιδιαίτερη και σημαντική η προσφορά του στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κω (με ακόμα μεγαλύτερη αδυναμία στα «Πυλιωτάκια» απ’ όπου καταγόταν η αείμνηστη μητέρα του, αφήνοντας μάλιστα το αρχοντικό της «Κοκκίναινας» στον δήμο για να θυμίζει τις αγροτικές του ρίζες, αλλά και τους Μικρασιάτες και ειδικά τους Γεροντανούς, που ήταν ο τόπος καταγωγής του πατέρα του).

Η ενασχόλησή του με το Διεθνές Ιπποκράτειο Ίδρυμα του έδωσε ξανά ζωή και προοπτική καθώς με την στροφή του στα τοπικά τα τελευταία 10-12 χρόνια και με την ανάληψη της Προεδρίας στο Ίδρυμα, έθεσε ως στόχο ζωής της ανάδειξη της Ιπποκρατικής Κω (και έτυχε να φύγει για το μεγάλο ταξίδι, μόλις ολοκληρώθηκε ένα σπουδαίο τετραήμερο δράσεων στο ΔΙΙΚ, με κορυφαία την ορκωμοσία των αριστευσάντων ιατρών από πολλά πανεπιστήμια Ελλάδας και εξωτερικού.

Άνθρωπος γεννημένος για την πολιτική. Με απίστευτη ενέργεια και πάντα αεικίνητος.

Πρόθυμος να βοηθήσει και να εξυπηρετήσει τους πάντες και τα πάντα. Ακόμα και την εποχή των οξυμένων πολιτικών παθών που έπεφτε το «βρίσιμο της αρκούδας» (μεταξύ πασόκων αυριανιστών και νεοδημοκρατών του ελεύθερου ρύπου) ο Τέλης θα έπαιρνε πρώτος τηλέφωνο όπου χρειαζόταν είτε για το ΕΚΑΒ, είτε για εξυπηρέτηση σε νοσοκομείο ακόμα και για τον πιο φανατικό του αντίπαλο.

Δεν υπήρχε περίπτωση να μην έπαιρνε χιλιάδες τηλέφωνα σε ονομαστικές και μεγάλες εορτές. Δεν ξεχνούσε ποτέ κανέναν. Οι ατάκες του ήταν πάντα «στο καρφί» οι περισσότερες «μπαμ και κάτω». Πολλές απ’ αυτές όπως και αμέτρητα στιγμιότυπα από τον πολυκύμαντο πολιτικό του βίο είτε ως Υπουργός, είτε ως Βουλευτής-μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης και πολλών θεσμικών οργάνων, είτε στα τοπικά ως υποψήφιος Δήμαρχος με τον πλήρως αντιπροσωπευτική για αυτόν παράταξη με την ονομασία «Κως Αγάπη μου», θα μείνουν για πάντα ανεξίτηλα στη μνήμη μας.

Τέλη μας, δεν σε αποχαιρετούμε γιατί θα είσαι για πάντα στις καρδιές μας!

Καλή ξεκούραση και καλή ανάπαυση!