Τι απέγινε εκείνη η περίφημη Επιτροπή Διαβούλευσης; Γνωρίζει κανείς;
Ή μήπως “έλυσε” τότε το πρόβλημα του μεταναστευτικού/προσφυγικού και του περιβόητου τοπικού διχασμού “ναι ή όχι στο hot spot” και μετά δεν χρειάστηκε καν.
Αλήθεια από πότε έχει να συνεδριάσει; Κοντεύει χρόνος; Εκτός κι αν συγκληθεί πάλι λίγο πριν το τεχνικό πρόγραμμα και τον προϋπολογισμό για να… “κλείσει” απλά, τον κύκλο και τις “υποχρεώσεις” της.
Αρχές Απριλίου ο δήμαρχος έδωσε συνέντευξη τύπου ενόψει τουριστικής περιόδου προαναγγέλλοντας “διαβούλευση” με τους φορείς για κυκλοφοριακές αλλαγές και τήρηση της νομιμότητας σε όλα τα επίπεδα. Αν την είδατε εσείς, την είδαμε κι εμείς (τη διαβούλευση, γιατί η νομιμότητα όπως έχουμε ξαναγράψει -επί προηγούμενης δημ. αρχής- είναι έννοια “λάστιχο” και το είχαμε εξηγήσει τότε…)
Το καλοκαίρι είχαμε τα προβλήματα της σαιζόν και την ανάγκη άμεσων διορθωτικών κινήσεων. Από πέρσι τον χειμώνα είχαμε (και το επανέφερε ο δήμαρχος μιλώντας στο τελευταίο δημ. συμβούλιο με αφορμή την ενεργοποίηση του τέλους 0,5% επί των ακαθάριστων εσόδων) το θέμα του τουριστικού τέλους που σκοπεύει να τεκμηριώσει και να περάσει τελικά η Δημ. Αρχή με το νέο προϋπολογισμό.
Τώρα, βλέπουμε ότι μπήκε στο τοπικό συμβούλιο Κω το θέμα της επέκτασης του υποκαταστήματος LIDL και δεν πέρασε (μιας και το καταψήφισε σύμβουλος της Δημ. Αρχής μαζί με τους τρεις της μειοψηφίας, ενώ υπήρχε και αρνητική εισήγηση του Εμπορικού Συλλόγου).
Η σαιζόν παρουσίασε διάφορα προβλήματα και κυρίως μεγάλη αβεβαιότητα για το τι μας ξημερώνει (λόγω και των εύθραυστων ισορροπιών/καταστάσεων στο ΚΕΠΥ Κω – τις προάλλες πήραμε μια μικρή γεύση όταν στο… παρά δύο χλμ απόσταση, αποφεύχθηκε η επανάληψη περσινών τραγικών σκηνών και καταστάσεων).
Και εν πάση περιπτώσει: τι κινήσεις θα πρέπει να γίνουν για να επανακάμψει τουριστικά το νησί.
Αν για όλα αυτά δεν έχει λόγο και ρόλο η θεσμοθετημένη Επιτροπή Διαβούλευσης* , τότε μην περιμένουμε και πολλά μόνο από ένα Δημοτικό Συμβούλιο, για την λειτουργία και την αποτελεσματικότητα του οποίου αρκεί να προσέξει κανείς τα καθόλου “κολακευτικά” λόγια και τη δυσφορία που εκφράζεται από τα ίδια τα μέλη του (με τις σκέψεις των περισσότερων στις επόμενες δημοτικές ή βουλευτικές εκλογές και τις νέες παρατάξεις που πάνε να δημιουργηθούν…)
*Ένας μάλλον ανεκτός ορισμός, ορίζει τη διαβούλευση ως, «μια συνεχή, αμφίδρομη και διαδραστική διαδικασία, που στοχεύει στη αναζήτηση άποψης, ιδέας ή συμβουλής, με την ανταλλαγή επιχειρημάτων και τέλος συμφωνία – αλλά όχι απαραιτήτως- για την ανάληψη ενεργειών από κοινού».
Σε επίπεδο θεσμών, η διαβούλευση είναι μια αμφίδρομη επικοινωνία και κανονιστική διαδικασία ανάμεσα στους φορείς( διαμορφωτές της πολιτικής) και στους πολίτες, (τα υποκείμενα που αφορούν οι πολιτικές), με στόχο οι φορείς να γνωρίσουν τις απόψεις των πολιτών. Η διαβούλευση δεν είναι διαδικασία διαπραγμάτευσης ή συμβιβασμού και κατά συνέπεια δεν έχει κύριο μέλημα να γεφυρώνει διαφορές. Επί της ουσίας είναι εμπειρία μάθησης, μέσα από την οποία δίδεται η ευκαιρία στους συμμετέχοντες να γνωρίσουν και να διαμορφώνουν νέες πτυχές της συλλογικής πραγματικότητας τους, αντί να τις πληροφορούνται εκ των υστέρων από εκείνους, στους οποίους παραχώρησαν το δικαίωμα αυτό. Αν έτσι θεωρήσουμε τη διαβούλευση, τότε αποκτά διπλή υπόσταση. Είναι ταυτόχρονα, μέσο και σκοπός, διεργασία και αποτέλεσμα, εργαλείο και προϊόν.
