ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ 
Προχθές με καλούσαν στο κινητό μη έχοντας αριθμό και ονομα και έγραφε (ΆΓΝΩΣΤΟ).Δεν θα απαντούσα καθώς συμβαίνουν διάφορα αλλα με καλούσαν και την επόμενη ημέρα.
Αποφάσισα να απαντήσω και ακούω μια ανδρική φωνή να μου λέει: συγνώμη για την επιμονή μου,λέγομαι………,σας έπερνα και εχθές αλλα δεν βγαίνει αριθμός γιατι σας τηλέφωνο μέσα απο τις φυλακές απο καρτοτηλέφωνο.
Ένιωσα λίγο κάπως η αλήθεια και ευγενικά του λεω: –πείτε μου πως μπορω να σας βοηθήσω?
Όλοι μαζί οι κρατούμενοι έχουμε μαζέψει μερικά χρήματα, δεν ειναι πολλα αλλα θέλουν να να τα προσφέρουμε στα παιδιά. 
βούρκωσα είχα καιρό να συγκινήθω έτσι!
βούρκωσα είχα καιρό να συγκινήθω έτσι!Πήγα λοιπόν σήμερα γνώρισα την κοινωνική λειτουργό και τον κύριο ……….πατερα τριών παιδιών(κρατούμενο)φυλακών της Κω ο οποίος είχε την πρωτοβουλία στο να μαζέψουν το υστέρημά τους! Βουρκωμένη και συγκινημένη είπαμε δυο λόγια ανταλλάξαμε ευχές και στους ευχαρίστησα για την πράξη τους. Βγαίνοντας εξω, η Κυρία Χριστίνα μου ανέφερε πως οι κρατούμενοι το σκέφτηκαν μόνοι τούς και με έψαξαν…νομίζω δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή την ημέρα!
Επίσης μου ανέφερε πως έχουν πραγματικά ανάγκη απο ρούχα και παπούτσια.Οποιος απο εσάς εχει κάτι απο αυτά που δεν του κάνει που δεν το θέλει ή πιθανότατα το εχει βαρεθεί θα ειναι ευχής έργο να το προσφέρετε στους κρατούμενους των φυλακών μας και εκεί πραγματικά θα πιάσουν τόπο.
