Ο εσπερινός της εορτής του Αγίου Στυλιανού του Παφλαγόνος του προστάτη των παιδιών, εψάλη απόψε χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Ναθαναήλ στο φερώνυμο Ιερό εξωκκλήσιο της οικογένειας Κίννα – Σώκιαλη στο Ζηπάρι.
Τον εσπερινό τέλεσε ο Ιερατ. Προϊστάμενος της ενορίας Αναλήψεως Ζηπαρίου π. Ιωάννης Κουτάντος.
Έψαλλαν ο Βασίλης Τσιτσιμίδης εκ Καστοριάς, ο Βασίλης Καστελλοριζιός, ο Βαγγέλης Κίννας και ο Γιάννης Κιάρης.
Παρόντες ήταν μεταξύ άλλων ο Πρόεδρος Ασφενδιού Σεβαστιανός Παρβέρης και πολλοί προσκυνητές.
Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στον αξιοθαύμαστο και ασκητικό βίο του Αγίου Στυλιανού που κατόρθωσε με τη Θεία Χάρη να ελκύσει πλήθος κόσμου κοντά του, αλλά και στην ιδιαίτερη αγάπη που είχε και έχει στα άρρωστα παιδιά, τα οποία έκανε καλά με τις προσευχές του με πάμπολλα θαύματα μέχρι σήμερα.
Ο άνθρωπος έχει παιδική ψυχή και έχει ανάγκη να ζητά την βοήθεια των Αγίων, όπως ο Άγιος Στυλιανός που είχε υπερβολική αγάπη στα παιδιά για να θεραπεύσει με τη μεσιτεία τους τις ψυχικές και τις σωματικές του ασθένειες.
Κλείνοντας την ομιλία του ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε θερμά την οικογένεια εκπαιδευτικού κ. Αικατερίνης Σώκιαλη, μνημονεύοντας τον αείμνηστο σύζυγό της Κωνσταντίνο οι οποίοι μαζί με τα παιδιά τους, έκτισαν και αφιέρωσαν το ιερό αυτό εξωκκλήσιο του Αγίου Στυλιανού στην ενορία Αναλήψεως Ζηπαρίου εις μνήμην του πατρός της αγαπητής μας καθηγήτριας, Στυλιανού.
Από την πλευρά της η κ. Σώκιαλη ευχαρίστησε θερμά τον Σεβασμιώτατο τον οποίο χαρακτήρισε δώρο Θεού για την Ιεράς μας Μητρόπολη, τον π. Ιωάννη όπως και όλους τους παριστάμενους που τίμησαν με την παρουσία τους την εορτή του Αγίου Στυλιανού.
Παρόντες ήταν αρκετοί προσκυνητές, στους οποίους -όπως κάθε χρόνο- υπήρξε θερμή φιλοξενία στο παρακείμενο σπίτι αρχονταρίκι της οικογένειας και προσφέρθηκαν διάφορα νηστίσιμα κεράσματα.
Βιογραφία
Ἀσκήσεως πέπτωκεν ὁ στερρὸς στῦλος.
Στυλιανὸς γὰρ τὸν βίον καταστρέφει.
Ο Όσιος Στυλιανός ήταν γιος πλουσίων γονέων (που μάλλον γεννήθηκε στην Παφλαγονία, χωρίς αυτό να είναι σίγουρο, διότι εκεί φυλασσόταν και ιερό λείψανο του), διδάχτηκε νωρίς απ’ αυτούς να είναι εγκρατής και να θεωρεί το χρήμα μέσο για την ανακούφιση και περίθαλψη των φτωχών και των αρρώστων.
Αφού έτσι ανατράφηκε, και οι γονείς του πέθαναν, διαμοίρασε όλη την κληρονομιά του και πήγε σαν ασκητής στην έρημο. Εκεί γνωρίστηκε με άλλους ασκητές, που ζούσε μαζί τους με αδελφική αγάπη, χριστιανική συγκατάβαση και επιείκεια. Δεν λύπησε ποτέ κανένα, μεγάλη του χαρά μάλιστα, ήταν να επαναφέρει τη γαλήνη στις ταραγμένες ψυχές. Η φήμη της θαυμαστής ασκητικής του ζωής έφθασε μέχρι τις πόλεις, και πολλοί έτρεχαν να τον βρουν για να ζητήσουν απ’ αυτόν τις πνευματικές του οδηγίες.
Ο όσιος Στυλιανός, παρά την ερημική ζωή του, έτρεφε στοργή και συμπάθεια προς τα παιδιά, που τόσο αγαπούσε και ο Κύριος. Αν, έλεγε, η ταπεινοφροσύνη αποτελεί θεμέλιο των αρετών, η παιδική ηλικία από τη φύση της είναι περισσότερο ενάρετη, απ’ ότι οι μεγαλύτεροι των φιλοσόφων. Πολλές φορές οι γονείς έφερναν προς αυτόν τα παιδιά τους, και τότε η αγαλλίαση του οσίου ήταν πολύ μεγάλη. Ο Θεός βραβεύοντας το Ιερό αυτό αίσθημα του, προίκισε τον όσιο με το χάρισμα να θεραπεύει τα άρρωστα παιδιά και να καθιστά εύτεκνους άτεκνες γυναίκες.
Ο Όσιος Στυλιανός κοιμήθηκε πλήρης ήμερων αλλά και αρετών.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Στήλη ἔμψυχος τῆς ἐγκρατείας, στῦλος ἄσειστος τῆς Ἐκκλησίας Στυλιανὲ ἀνεδείχθης μακάριε· ἀνατεθεὶς γὰρ Θεῷ ἐκ νεότητος κατοικητήριον ὤφθης τοῦ Πνεύματος. Πάτερ ὅσιε Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε δωρίσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
