ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΤΗ ΖΩΗ!!!
Το μικρό θεατράκι «Ωδείο» ειναι ένας θαυμάσιος χώρος, που μόνο ποιοτικές και ευγενικές παραστάσεις πρέπει να φιλοξενεί.
Μια τέτοια ήταν αυτή με τον Θοδωρή Βουτσικακη, σε τραγούδια της Νικολακοπουλου, διαχρονικά και ευγεστα, τραγούδια που αγγίζουν και συγκινούν.
Από νωρίς το μικρό θεατράκι ασφυκτικά γεμάτο με ένα κοινό έτοιμο να γευθεί εκείνα τα τραγούδια που μιλούν που αγγίζουν, που τα έχει σιγοτραγουδισει και που κάτι του θυμίζουν.
Μια όμορφη βραδιά φεγγοβολα όπου ακόμα και ο αέρας, περιορισμένος, έμοιαζε σκεφτικός, σαν να μην ήθελε να χαλάσει αυτό το είδος της αδιασαλευτης μουσικής γαλήνης.
Αν από το σύνολο των εκλεκτών μουσικών έλειπε ο ντράμερ, που δημιουργουσε θόρυβο χωρις να τον χρειαζεται η μουσικη, ειδικα στον συγκεκριμένο χώρο, θα ήταν πιο ευχάριστο το άκουσμα. Βέβαια έδινε τον ρυθμό, όμως, ένας καλός παρατηρητής θα έβλεπε ότι τα περισσότερα όργανα δεν ακούγονταν επειδή ο θόρυβος της ντραμς ήταν έντονος.
Τα χαμόγελα περίσσευαν τα χειροκροτηματα ζωηρα και παρατεταμενα με την ομορφια της εκδηλωσης που σφραγισε τις καρδιες ολων.
Θερμα συγχαρητήρια στους διοργανωτές.
Υ.Γ. Τα περισσότερα από τα τραγούδια που ερμήνευσε ο Θοδωρής, ήταν σε μουσική Σταμάτη Κραουνακη και δεν άκουσα το όνομά του. Να σημειώσω ότι, η Λίνα Νικολακοπουλου, είχε στενή συνεργασία μαζί του και η μουσική του συνέβαλε τα μέγιστα στην αναγνώριση και των δύο καλλιτεχνών.
«Αν δεν παρακολουθώ τι συμβαίνει γύρω μου θα χαθώ. Θα ζω σε ενα κόσμο σκιών.» Δ.Κ.
