Σίγησε η μερακλίδικη Αντιμαχείτικη φωνή! Στη γειτονιά & στο χορό των Αγγέλων από σήμερα ο αγαπημένος μας Βασίλης Συνεσίου

Απέραντη θλίψη σκόρπισε στην Αντιμάχεια και στο νησί της Κω η είδηση του αιφνίδιου θανάτου του αγαπητού συμπολίτη μας Βασίλη Συνεσίου σε ηλικία 73 ετών (όπως έγινε γνωστό ανέβηκε στην Αθήνα για συνηθισμένες εξετάσεις και καθώς βρισκόταν στο ξενοδοχείο εξέπνευσε σήμερα το πρωί).

Ένα μεγάλο κεφάλαιο της Αντιμαχείτικης και της Κωακής παράδοσης.

Γιος του κατά κοινή ομολογία μεγαλύτερου μερακλή της Αντιμάχειας  Ζαχαρία (Ζαχάρη) Συνεσίου, μεγάλος γνώστης και ο ίδιος με τα προσωπικά βιώματα του, μεγαλωμένος δίπλα σε όλους τους μερακλήδες από το σόι και το χωριό του.

Τους «έκλεψε» και ρούφηξε σαν σφουγγάρι από μικρό παιδί, πολλά τόσο από τα «τσακίσματά» τους, τόσο στο ψαλτήρι, όσο και στα γλέντια (χορό-τραγούδι)

«Έψαλλε, τραγουδούσε και χόρευε από καρδιάς.

Εκεί σταματούσε ο χρόνος για αυτόν.

Τον Τρισάγιο ύμνο (Άγιος ο Θεός) πριν τον Απόστολο μπορεί και να τον «τραβούσε» 20 λεπτά, όταν τον έπιαναν τα μεράκια ή θυμόταν τα παλιά και τους παλιούς στο αναλόγιο.

Το ίδιο και στο τραγούδι ή το χορό. Θυμόταν πάντα τα παλιά γλέντια, τις διηγήσεις του παππού του του Πόγια βγαλμένες από τα βάθη των ετών που δεν έζησε ο ίδιος,  όμως τα ζωντάνευε σύμφωνα με την προφορική παράδοση: «Δεν χόρευαν, πετούσαν έλεγε… και όταν έπιανε το χορό σχεδόν δεν πατούσε στη γη ούτε ο ίδιος,  με τις απίθανες χορευτικές του φιγούρες.

Από το 1973 που απολύθηκε από τον στρατό (αλλά και στο στρατό έψαλλε, όπως έλεγε) και μέχρι πρότινος, ήταν μόνιμος δεξιός Ιεροάλτης (άμισθος) των Αγίων Αποστόλων Αντιμάχειας που υπεραγαπούσε και τιμούσε όσο πολύ λίγοι, σέρνοντας μια βαριά ιστορία που ξεκινά από τον παπά Συνέσιο (που έδωσε και το επώνυμο στην οικογένειά του) της Αγίας Παρασκευής του κάστρου,  πριν από περίπου 200 χρόνια μέχρι και σήμερα.

Γενιά Ιερέων πάππου προς πάππου (από τον παππού του τον παπά Βασίλη στον θείο του τον παπά Θωμά) και μερακλήδων ιεροψαλτών, χορευτών και τραγουδιστών (ο θείος του ο Αντώνης που του έμαθε τα βασικά και «έφυγε» νέος, υπήρξε επίσης μεγάλος ψάλτης που έμαθε από τον Κωνσταντίνο Παπαθωμά το θρυλικό «ψαλτάκι» που βρέθηκε από τους Αγίους Αποστόλους Αντιμάχειας να ψάλλει ως δεξιός Ιεροψάλτης στον Άγιο Κωνσταντίνο Ομόνοιας).

Αυτή τη μεγάλη παράδοση των μερακλήδων Ιερέων και Ψαλτάδων της Αντιμάχειας κουβαλούσε πάντα μαζί του και ήταν πολύ περήφανος για αυτήν, αλλά και υπήρξε άξιος συνεχιστής της.

Ευτυχώς στην εκδήλωση που έγινε πριν από 6 χρόνια στους Αγίους Αποστόλους, ο Βασίλης πρόλαβε και παρουσίασε ένα μεγάλο μέρος από όσες σπάνιες πληροφορίες και διηγήσεις είχε συγκεντρώσει από τον παππού του και τους παλιούς Αντιμαχείτες,   για τους διατελέσαντες Ιερείς των τελευταίων σχεδόν 200 ετών της ενορίας του.

Ευτύχημα είναι επίσης ότι πριν από περίπου 8 μήνες,  η Ιερά Μητρόπολη Κώου και Νισύρου και ο Σεβασμιώτατος πρόλαβαν και τίμησαν τον Βασίλη για την υπερ-50αετή προσφορά του στο δεξιό αναλόγιο των Αγίων Αποστόλων Αντιμάχειας μαζί με τον αριστερό Ιεροψάλτη και κουμπάρο του Δημήτρη Μουνούχο με τον οποίο είχαν αδελφική συνεργασία όλα αυτά τα χρόνια.

Ο Βασίλης Συνεσίου εργάστηκε επί πολλά χρόνια στην παλιά ΔΕΗ Κω με συνέπεια, εργατικότητα, ευγένεια και εξυπηρέτηση όλων ανεξαιρέτως των συμπολιτών του.

Διετέλεσε επίσης στέλεχος της Τοπικής αυτοδιοίκησης και Νομαρχιακός σύμβουλος επί Γιάννη Παρασκευά, παραμένοντας μέχρι τέλος ενεργός πολίτης με μεγάλο ενδιαφέρον για τα κοινά και την πρόοδο του τόπου του.

Ένας καλοσυνάτος, ήρεμος, δοτικός και γλυκός άνθρωπος με ψυχή μικρού παιδιού.

Παντρεμένος με την αγαπημένη του σύζυγο Κατερίνα Ζορμπαλά, πατέρας δύο πολύ αξιόλογων παιδιών του Ζαχαρία και του Νικόλα (δίνοντας τους τιμητικά και δεύτερα ονόματα των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου της εορτής του ενοριακού του ναού με τον οποίο ήταν πολύ στενά συνδεδεμένος συναισθηματικά και βιωματικά), και παππούς.

Πρόσφερε πολλά  στην παράδοση του τόπου μας – που επίσης είναι ευτύχημα όπως σημειώνει στην σχετική ανάρτηση του πιο κάτω ο καλός φίλος Δημήτρης Μαντζούρης πρόλαβε και καταγράφηκε, από το ΚΕΠΕΜ (Κέντρο Έρευνας και Προβολής της Εθνικής Μουσικής).

Συμμετείχε ενεργά στις καταγραφές, τα σεμινάρια του ΚΕΠΕΜ στην Αθήνα κ.α., σε εκπομπές, «αλάτι της γης» κλπ, διαδίδοντας και διαφημίζοντας με τον καλύτερο τρόπο την παράδοση του τόπου μας.

Βασίλη μου, για όλους όσοι είχαμε την τύχη να σε γνωρίσουμε (πολύ περισσότερο για μας που μας δένει μια κοινή οικογενειακή εκκλησιαστική παράδοση με τους Αγίους Αποστόλους από τους παππούδες μας για την οποία πάντα μιλούσες με μεγάλη συγκίνηση) δεν «έφυγες» και δεν θα «φύγεις», ποτέ όσο και αν πονάμε που μας στερείς την φυσική παρουσία σου.

Είσαι και θα είσαι στην καρδιά, στην σκέψη, στο μυαλό και στα αυτιά μας.

Σε ευχαριστούμε για τις υπέροχες στιγμές, εμπειρίες, αναμνήσεις, βιώματα, ερμηνείες, πρεπάδια-στολίδια, διηγήσεις, συμβουλές και προπάντων την αγάπη και το ενδιαφέρον που απλόχερα μας χάρισες.

Καλή ανάπαυση και καλό παράδεισο, συνεχίζοντας να υπμνολογείς τον Κύριο με το χορό των Αγγέλων.

Κουράγιο και ειλικρινή συλλυπητήρια στην αγαπητή οικογένεια, τη σύζυγο, τα παιδιά, τα εγγόνια και τους λοιπούς συγγενείς.

(Μόλις οριστικοποιηθούν τα της εξοδίου ακολουθίας θα ανακοινωθούν και από εδώ).

Η ανάρτηση του Δημήτρη Μαντζούρη υπεύθυνου του ΚΕΠΕΜ:

Από ένα παλιό πανηγύρι στον Άι Γιάννη τον Περιγιαλίτη, όπου προλογίζει τον Βασίλη ο Κυριάκος Παππούλης: