Η Αγία Κυριακή εορτάζει σήμερα 7 Ιουλίου και το πρωί εψάλη ο Όρθρος και τελέστηκε η Θεία λειτουργία της εορτής στο φερώνυμο Ιερό εξωκλήσιο της Αγίας που έχτισε η κ. Διονυσία Χατζηγιωργαλή, στην περιοχή Τραπεζώνα κάτω από το Λαγούδι (ο δρόμος είναι από την Αχούσα με κατεύθυνση προς το βουνό, περίπου δύο χιλιόμετρα κάτω από την εκκλησία της Παναγίας του Λαγουδιού).
Την Θεία Λειτουργία τέλεσε ο π. Κυριάκος με προσκυνητές από τις γύρω περιοχές με τον κυρ Μιχάλη και τις κυρίες: Κατερίνα Μερόπη και Χρυσούλα να βοηθούν στο αναλόγιο χορωδιακά μαζί μας.
Ο Δήμος Κω φρόντισε για το καλό στρώσιμο του δρόμου για άλλη μια χρονιά.
Το εξωκλήσι αυτό έκτισε η αγαπητή συμπολίτισσά μας κ. Διονυσία Χατζηγιωργαλλή και τα παιδιά της το 1990, έπειτα από όνειρο που είδε (τρεις φορές) με την εικόνα της Αγίας ολοζώντανη, στα ερείπια ενός παλαιού κτίσματος στον ελαιώνα της και το οποίο όπως επιβεβαιώθηκε μετά και από βοσκούς της περιοχής ήταν προϋπάρχον ερειπωμένο εξωκλήσι στο όνομα της Αγίας Κυριακής.
Μετά το πέρας της Θείας λειτουργίας και της περιφορά της εικόνας, σε όλους τους προσκυνητές μαζί με τον άρτο προσφέρθηκαν καφές και πλούσια παραδοσιακά κεράσματα από την κ. Διονυσία και την οικογένειά της.
Βιογραφία
Κυριακὴ θανοῦσα τὴν τομὴν φθάνει
Προαιρέσει, πλὴν καὶ τελειοῦται ξίφει.
Η Αγία Κυριακή ήταν κόρη του Δωροθέου και της Ευσεβίας. Αυτοί ήταν άτεκνοι και παρακαλούσαν το Θεό να τους δώσει παιδί. Πράγματι, ο Θεός ευδόκησε, και το χριστιανικό αυτό ζευγάρι, απέκτησε παιδί. Γεννήθηκε ημέρα Κυριακή, γι’ αυτό και της έδωσαν το όνομα Κυριακή. Κατά το διωγμό του Διοκλητιανού, το έτος 282 μ.Χ., οι γονείς της συνελήφθησαν και μετά από ανάκριση βασανίστηκαν και αποκεφαλίστηκαν από το δούκα Ιούστο. Η δε Κυριακή παραπέμφθηκε στον Καίσαρα Μαξιμιανό, και από εκεί στον άρχοντα Βιθυνίας Ιλαριανό, ο οποίος της υπενθύμισε ότι η ομορφιά της είναι για απολαύσεις και όχι για βασανιστήρια. Τότε η παρθένος κόρη του απάντησε: «Ούτε στη νεότητα μου, ούτε στην ομορφιά μου δίνω την παραμικρή προσοχή. Και τα λαμπρότερα από τα επίγεια πράγματα είναι προσωρινά, όπως τα άνθη και κούφια, όπως οι σκιές. Σήμερα, έπαρχε, είμαι όμορφη, αύριο μια άσχημη γριά. Να κάνω, λοιπόν, κέντρο της ζωής μου την ομορφιά μου; Την αξία της, όμως, τη γνώρισα στις ρυτίδες, που την περιμένουν και στον τάφο που την καλεί. Νόμισες, λοιπόν, ότι θα κάνω την τερατώδη ανοησία, να χάσω την αιώνια λαμπρότητα για να μείνω λίγο περισσότερο στη γη; Γι’ αυτό στο ξαναλέω, έπαρχε: είμαι και θα είμαι στη ζωή και στο θάνατο χριστιανή». Εξοργισμένος ο Ιλαριανός, σκληρά τη βασάνισε και διέταξε να την αποκεφαλίσουν. Αλλά πριν πέσει η σπάθη, προσευχόμενη παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Κυρίων τὸν Κύριον, καὶ Βασιλέα Χριστόν, ἐξ ὅλης ἠγάπησας, Κυριακὴ τῆς ψυχῆς, καὶ χαίρουσα ἤθλησας, ὅθεν Παρθενομάρτυς, παρ’ αὐτοῦ δοξασθεῖσα, βρύεις τοὶς σὲ τιμώσιν, ἰαμάτων τὴν χάριν, τοὶς πάσιν αἰτουμένη, πταισμάτων συγχώρησιν.
ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΑΣ, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ