Το μαρτύριο του Δωδεκανήσιου Σίσυφου και ο ΟΠΕΚΕΠΕ
Παρακολουθούμε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της σύγχρονης εποχής: το αλισβερίσι των κρητικών παραγόντων της ΝΔ με τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους, έναντι ψήφων και εύνοιας. Θα πει κανείς: «Καλά ρε Παναγιώτη, σιγά το νέο». Όλοι το ξέρουμε.
Κι όμως, η νέα μας «κανονικότητα» είναι το «έφαγε, αλλά έκανε». Μέχρι που έγινε «νόμιμη» η προμήθεια, η μίζα, η μικροεξυπηρέτηση. Έγινε κανονικότητα — και την ανεχόμαστε.
Αλλά ας μιλήσουμε για τα Δωδεκάνησα. Η ΝΔ πήρε 52% — χωρίς βοσκοτόπια, χωρίς «ειδικές επιδοτήσεις». Αρκούσε να μετακινηθούν μερικοί φοιτητές οικογενειακώς, να κλείσουν τα εισιτήρια για τις εκλογές, να κλείσουν και οι κάλπες. Πόσο μας κόστισε τελικά αυτό το εισιτήριο;
Ο ΦΠΑ δεν επανήλθε — και τώρα θα πληρώσουμε και το πρόστιμο. Το μεταφορικό ισοδύναμο δεν πληρώνεται στην ώρα του — κι όταν πληρώνεται, από την ώρα που εντάχθηκε και η Κρήτη, πάντα ο προϋπολογισμός εξαντλείται γρήγορα, και διοχετεύεται εκεί. Οι δομές υγείας; Πιο αδύναμες από ποτέ. Ο Δωδεκανήσιος πρέπει πάντα να έχει στην άκρη λεφτά «για τα δύσκολα». Στην Κρήτη έχουν πανεπιστημιακά νοσοκομεία — εμείς έχουμε εισιτήρια.
Και οι δικοί μας άνθρωποι — ο Γιάννης, ο Μάνος, ο Βασίλης, η Μίκα — ίσως να έχουν διάθεση να αλλάξουν κάτι. Αλλά δεν μπορούν. Καμία εξουσιοδότηση, καμία δυναμική. Ούτε υπουργεία, ούτε δύναμη. Μας θεωρούν δεδομένους — δεύτερης κατηγορίας.
Γιατί; Γιατί τόσο φθηνά πήραν την ψήφο μας.
Γιατί όμως ζούμε το μαρτύριο του Σίσυφου;
Γιατί δουλεύουμε έξι μήνες για να θρέψουμε τους άλλους έξι, με επιτόκια στα ύψη, δημοτικά τέλη 300% πάνω (γιατί η κυβέρνηση δεν στήριξε με τις καταστροφές που άφησε η κακοκαιρία Μπόρα Μπόρα), γιατί οι δύο βαθμοί τοπικής αυτοδιοίκησης αντί να μας λύνουν προβλήματα, τρώγονται διαρκώς μεταξύ τους — και στο τέλος δεν εξυπηρετούν κανέναν.
Το επίδομα ανεργίας μετριέται σε ψίχουλα, το κόστος ζωής πετάει στα ύψη, τα πάντα ρυθμίζονται σε δόσεις. Κι εμείς εκεί: να φυλάμε «πισινή» μην τυχόν χρειαστεί να πάμε στην Αθήνα τον δικό μας.
Κι εσύ, αξιότιμε ψηφοφόρε — εσύ που δεν πήρες βοσκοτόπι, που δεν πήρες επιδότηση, που δεν βγαίνεις μέχρι τέλος του μήνα, γιατί; Γιατί να τους ξαναψηφίσεις;
Τι ζητάμε — και τι αξίζουμε:
Πλαφόν στα εισιτήρια, για να πάψουν να μας εκμεταλλεύονται.
Λύση στις διαμάχες Δήμων και Περιφέρειας, με καθαρές αρμοδιότητες και συνεργασία για να τελειώνει η εσωτερική φαγωμάρα.
Επιστροφή των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ, που είναι δικαίωμά μας, όχι προνόμιο.
Μαζική ενίσχυση του Νοσοκομείου και των Κέντρων Υγείας, για να μην χρειάζεται κανείς να βάζει λεφτά στην άκρη «για τα δύσκολα».
Μην ξεπουλάς την ψήφο σου για ένα εισιτήριο. Δες ποιος στέκεται δίπλα σου. Δες ποιος μπορεί να τα διεκδικήσει αυτά στα σοβαρά. Δώσε μια ευκαιρία σε κάτι καθαρό.
Γιατί να το ξέρεις: αυτό το εισιτήριο το πληρώνεις χρυσό — όχι μία μέρα, αλλά τέσσερα χρόνια.
Παναγιώτης Π.Κουνάκης
Αναπ. Γραμματέας Τουρισμού ΠΑΣΟΚ
