Το νοσοκομείο του αρνείται την πρόσβαση, επικαλούμενο ότι δεν μπορεί να πιστοποιήσει την ταυτοπροσωπία – Η αναμονή και οι αντιφάσεις
Το πρωί της Τρίτης έπειτα από συνάντηση του ίδιου κ της συντρόφου του, Καλλιθέας Κοσσυβάκη, με τον Άδωνι Γεωργιάδη στο υπουργείο Υγείας, ο υπουργός παρενέβη προσωπικά και επικοινώνησε τηλεφωνικά με τη διοικήτρια του νοσοκομείου, ζητώντας να βοηθήσει όσο μπορεί. Πράγματι, η διοικήτρια έδειξε πρόθεση συνεργασίας, άνοιξε τους διαδρόμους της διοίκησης και κινητοποίησε το αρχείο, ώστε να εντοπιστούν τα σχετικά έγγραφα.
Μετά από εφτά ώρες αναμονής και πίεσης, εμφανίστηκαν τελικά τρία βιβλία, εκ των οποίων τα δύο -όπως έλεγαν αρχικά- δεν υπήρχαν. Η παρουσία τους, ωστόσο, επιβεβαιώθηκε… υπό την πίεση της υπουργικής παρέμβασης.
Σε εκείνο το στάδιο, ο νομικός σύμβουλος του νοσοκομείου επισήμανε ότι, κατά την άποψή του, δεν προκύπτει σαφής ταυτοπροσωπία μεταξύ του βρέφους -με τα στοιχεία με τα οποία καταχωρήθηκε στο βιβλίο τοκετών και με τα οποία τον δήλωσαν στο ληξιαρχείο του Αλεξάνδρα, κατά τη γέννηση- και του σημερινού ενήλικα Ιωάννη Καγκάνη. Τους επιδείχθηκαν αμέσως:
• Οι ληξιαρχικές πράξεις γέννησης και με τα δύο ονόματα
• Η απόφαση υιοθεσίας (19/1982)
• Όλα τα επίσημα έγγραφα που έχει λάβει ο Γιάννης από το ΠΙΚΠΑ
Ωστόσο, το επιχείρημα περί μη ταυτοπροσωπίας παρέμεινε.
Η μοναδική «οδός» που προτάθηκε ήταν η προσκόμιση εισαγγελικής παραγγελίας. Έτσι, το πρωί της Τετάρτης, ο Γιάννης απευθύνθηκε στην εισαγγελέα Ακροάσεων, όπου και κατέθεσε αίτημα. Η απάντηση; Αρνητική. Η εισαγγελέας ζήτησε πρώτα να υπάρξει επίσημη απόρριψη του αιτήματος από το νοσοκομείο με αιτιολόγηση. Μόνο τότε, όπως ανέφερε, θα μπορούσε να προχωρήσει στην έκδοση εντολής.
Επικοινωνώντας εκ νέου με τη διοικήτρια του «Αλεξάνδρα», ο Γιάννης ενημερώθηκε ότι το νοσοκομείο δεν πρόκειται να εκδώσει τέτοια απορριπτική απάντηση. Η διοικήτρια διαβεβαίωσε ότι θα αναλάβει η ίδια να βρει τρόπο να του δοθούν τα έγγραφα.
Η Πέμπτη χάθηκε λόγω πρακτικών δυσκολιών. Έτσι, την Παρασκευή στις 12:00, ο Γιάννης εμφανίστηκε στο νοσοκομείο με όλα τα απαιτούμενα έγγραφα και εξουσιοδότηση από τη βιολογική του μητέρα. Από τις 12:00 έως τις 17:00, τον διαβεβαίωναν ότι «σε λίγο θα παραλάβει τα έγγραφα».
Στις 17:00, του παρέδωσαν μόνο ένα απλό χαρτί, χωρίς σφραγίδες, χωρίς επικύρωση, που ανέφερε απλώς κάποιες γενικές πληροφορίες για τη γέννηση του βρέφους.
Το νοσοκομείο του γνωστοποιεί -εγγράφως- πότε γέννησε η βιολογική του μητέρα και στοιχεία για το βρέφος της -δηλαδή για τον ίδιο- αλλά την ίδια στιγμή του αρνείται πρόσβαση στον φάκελο, επικαλούμενο ακριβώς ότι δεν μπορεί να πιστοποιήσει την ταυτοπροσωπία.
«Αν δεν είμαι εγώ αυτός, γιατί μου δίνετε προσωπικά δεδομένα για μια γέννα και ένα βρέφος που δεν με αφορούν;» διερωτάται ο Γιάννης.
Αξιοσημείωτο είναι ότι στο βιβλίο τοκετών, δίπλα στο όνομα της βιολογικής μητέρας του Γιάννη, υπάρχουν δύο διακριτικά σημάδια. Μια τελεία με κόκκινο στιλό -η ίδια που εμφανίζεται και σε άλλες τρεις μητέρες- και ένα τσεκάρισμα με μπλε στυλό, το οποίο φαινόταν αρχικά να είναι μοναδικό. Ωστόσο, γυρνώντας ο υπάλληλος τις σελίδες του βιβλίου, ο Γιάννης διαπίστωσε ότι το τσεκάρισμα αυτό υπήρχε και σε κάποιες ακόμη περιπτώσεις. Ένα αμφιλεγόμενο, πιθανόν κωδικοποιημένο σημάδι, το νόημα του οποίου κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει εξηγήσει.
