K. Καΐσερλης: Δεν έχω Οξυγόνο – Στην Ελλάδα σταμάτησε το τραίνο της ιστορίας χωρίς να πάρει επιβάτη

Από κάθε χώρα περνά που και που, σίγουρα σπάνια και χωρίς προειδοποίηση, το τραίνο της ιστορίας.
Δεν έχει προγραμματισμένες στάσεις, ούτε γράφει το προορισμό του. Κινείται ατέρμονα, χωρίς καμιά διακοπή μέσα στον αιώνιο χρόνο. Αυτός που θα το πάρει είδηση και θα μπει μέσα, όταν για δευτερόλεπτα σταματήσει, αυτός θα μείνει στην ιστορία.
Το τραίνο της ιστορίας αυτής της χώρας προχτές σταμάτησε στο Σύνταγμα. Μια στάση απειροελάχιστου χρόνου εάν υπολογίσετε τους αιώνες που κινείται.
Σταμάτησε γιατί οι κραυγές των αδικοχαμένων τον προειδοποιούσαν ότι δεν υπάρχει άλλο οξυγόνο και έπρεπε να τους σώσει.
Σταμάτησε, αλλά δυστυχώς δεν μπήκε κανένας!
Γιατί όλοι, οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που ήταν μαζεμένοι στην πλατφόρμα του τραίνου της ιστορίας δεν γνώριζαν τον προορισμό του! Δεν ήξεραν την αποστολή του!. Δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να καταλάβουν ποιους επιβάτες παίρνει!.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι μαζί με τις πονεμένες μάνες ζητούσαν δικαιοσύνη. Αλλά αυτό το τραίνο δεν μπορεί να τους χωρέσει όλους. Έναν μόνο δίκαιο παίρνει.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι μαζί με τους πονεμένους γονεις ζητούσουν να σταματήσει η συγκάλυψη. Αλλά αυτό το τραίνο δεν παίρνει επιβάτες που έχουν αιτήματα, αλλά επιβάτες που τα λύνουν.
Και αυτοί που τα λύνουν, αυτοί που ήταν εκεί και έλεγαν ότι θα φέρουν δικαιοσύνη και θα φωτίσουν το έγκλημα. Δηλαδή ο Ανδρουλάκης, ο Κουτσούμπας, ο Βελόπουλος, ο Φάμελλος, η Κωνσταντοπούλου, ο Χαρίτσης, και άλλοι πολιτικοί, αλλά και αυτοί που έλειπαν γιατί και αυτοί επιθυμούν την δικαιοσύνη όπως λένε, δηλαδή ο Μητσοτάκης, αγνοούσαν ότι το τραίνο της ιστορίας παίρνει μόνο επιβάτες που αλλάζουν την ιστορία και όχι επιβάτες που την διαχειρίζονται για να βολευτούν.
Το τραίνο προχθές δεν σταμάτησε τυχαία. Τα Τέμπη δεν ήταν η αιτία που έπρεπε να επιλύσει κάποιος επιβάτης για να τον δεχτεί, αλλά η αφορμή μιας αγανάκτησης και απαίτησης εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων για κάτι που ήταν μοναδικό και άλλαζε τον ρου της ιστορίας. Να αλλάξει ένα κράτος που είναι άδικο, ανήθικο, εγκληματικό, παρασιτικό, παρωχημένο. Έναν τέτοιο επιβάτη έψαχνε η ιστορία…
Το τραίνο έφυγε και δεν πήρε κανέναν επιβάτη που θα κάθονταν δίπλα στον Καραμανλή που έδιωξε τον βασιλιά και στον Παπανδρέου που έβαλε τη φτωχολογιά στην αστική τάξη. Έφυγε ευτυχώς χωρίς να βουλιάξει στον βούρκο μιας χώρας που σκοτώνει τα παιδιά της, με την ελπίδα όλων μας μήπως ξανάρθει και βρει κάποιον επιβάτη που θα αλλάξει το σάπιο πολιτικό σύστημα και την ιστορία μας.

Κώστας Καϊσερλης π. Δήμαρχος Κω στη μνήμη των παιδιών που σκότωσε η Ελλάδα που ζούμε.