Η Αθηνά (Νουνού) Μαρτίνου έφυγε από την ζωή το βράδυ της Παρασκευής – Μπήκε στη ναυτιλία το 1964 και το 1971, ίδρυσε τη ναυτιλιακή εταιρεία Thenamaris
Έφυγε από τη ζωή, το βράδυ της Παρασκευής, σε ηλικία 97 ετών, η Αθηνά (Νουνού) Μαρτίνου, η ισχυρότερη γυναίκα της ελληνικής ναυτιλίας και από τις πρωτοπόρες στη διεθνή θαλάσσια βιομηχανία διεθνώς. Ήταν η ιδρύτρια του ναυτιλιακού κολοσσού Thenamaris Ships Management. Ήταν γυναίκα με κοινωνικές ευαισθησίες που κρατούσε χαμηλούς τόνους και απέφευγε τη δημοσιότητα και την επίδειξη πλούτου.
Το 1971 πήρε την απόφαση να ασχοληθεί με τη διαχείριση των πλοίων της οικογένειάς της, το γένος Μεθενίτη. Μαζί με τους γιους της, Θανάση, Ντίνο και Ανδρέα, ίδρυσε την εταιρεία Thenamaris Ships Management. Το 1975, ο στόλος αποτελούνταν από 36 πλοία.
Το 1991, η Αθηνά αποφασίζει να παραδώσει τα ηνία στα παιδιά της. Ο Θανάσης Μαρτίνος αποχωρεί από την εταιρεία, για να δημιουργήσει την Eastern Mediterranean Maritime.
Το 1997, ο Ανδρέας ακολούθησε τη δική του ρότα, και προχώρησε στην ίδρυση της ναυτιλιακής Minerva Marine, αφήνοντας στο τιμόνι της μητρικής εταιρείας Thenamaris τον Ντίνο. Στη Minerva πλέον έχει αναλάβει ο γιος του Ανδρέα, ο Ανδρεάς jounior και στη Thenamaris ο Νικόλας Μαρτίνος γιος του Ντίνου.
Σε συνέντευξή της στην εκπομπή «Αειναύτες» για το πώς ερωτεύτηκε τη θάλασσα, η Αθηνά Μαρτίνου είχε αφηγηθεί: «Είμαι Κεφαλονίτισσα, αλλά ρόλο για την αγάπη μου για τη θάλασσα έπαιξε ότι γεννήθηκα στη Γλυφάδα και έβλεπα τα πλοία να περνάνε και έλεγα στις φίλες μου “και εμείς θα κάνουμε βαπόρια» και το κάναμε. Είχαμε μανία με αυτό και το κάναμε και έκανε βαπόρια όλη η οικογένεια»
«Σε αυτή την προσπάθεια, δεν ήμουν μόνη μου. Κοντά μου ήταν από την πρώτη στιγμή ο άνδρας μου, αλλά κυρίως ήταν ο γιος μου Θανάσης, ο οποίος από δεκατεσσάρων ετών έκανε στατιστικές και έγραφε πόσο πλήρωμα, τι χρειάζεται ένα πλοίο. Ο άνδρας μου, ο Ιωάννης Μαρτίνος, αγαπούσε τη θάλασσα. Ο Θανάσης, από την πρώτη συζήτηση ήταν ενεργό μέρος σε αυτή την προσπάθεια. Δεν ήμουν η κινητήριος δύναμη, αλλά ήμουν ο άνθρωπος που μπορούσε να τα κάνει τα δύσκολα, εύκολα. Όταν θέλεις κάτι, μπορείς να το κάνεις. Διευθυντιλίκι δεν έκανα ποτέ. Τη Thenamaris αγαπούσα, όχι το διευθυντιλίκι. Αυτό που ήθελα ήταν να πληθαίνουν τα βαπόρια μου και αυτό έγινε» έλεγε η Αθηνά Μαρτίνου.
Συνεχίζοντας για τη ζωή της έλεγε «το «Ελένη», ήταν το δεύτερο πλοίο, δεν είχαμε λεφτά, ο Θανάσης τελείωνε το Γυμνάσιο, βρήκα λεφτά και πήγαμε στο Λονδίνο για να υπογράψει ο Θανάσης, ο οποίος μου είπε τότε, θα υψώσουμε την ελληνική σημαία. Ο Λιμενάρχης στο Λονδίνο με ρώτησε «ξέρεις γραφομηχανή;» του είπα «ναι» και κάθισα και έγραψα τα έγγραφα, τα πήρε ο Θανάσης και έτσι παραλάβαμε το βαπόρι. Το πρώτο πλοίο το αγοράσαμε το 1964 με 80.000 λίρες. Ήταν ένα πλοίο 20 χρονών. Το «Θανάσης» ήταν ένα πλοίο του Λιβανού, ήταν για πέταμα, το φτιάξαμε, το κάναμε κυπριακό και το 1967, το πουλήσαμε στην οικογένεια Πατέρα που το αγόρασαν με 300.000 δολάρια».
Το Ίδρυμα Αθηνάς Ι. Μαρτίνου σκιαγραφεί την προσωπικότητα της Νουνού Μαρτίνου
Αφετηρία για τη δημιουργία του Ιδρύματος, το πάθος της Αθηνάς Ι. Μαρτίνου για τη θάλασσα και προορισμός η προσφορά στην κοινωνία, αυτή που δραστηριοποιείται γύρω από τη θάλασσα και νιώθει στις φλέβες της την καθημερινή της παρουσία.
Ακόμα και σήμερα στα 90 της, είναι η αγάπη για την ίδια τη ζωή που την καθορίζει. Η ίδια, όπως χαρακτηριστικά λέει, είναι «σαν τη θάλασσα, γένους θηλυκού». Όλη η στάση της απέναντι στη ζωή, είναι όπως και απέναντι στη θάλασσα. Αγάπη και πάθος, σεβασμός και αφοσίωση. Για αυτό αποδέχεται τη ζωή με όλες τις πλευρές της, είτε ήρεμη και γαλήνια, είτε ταραγμένη και τρικυμιώδη. Γιατί η Αθηνά Ι. Μαρτίνου, σαν τη θάλασσα, δεν είναι ποτέ στατική. Τολμηρή και φιλόδοξη, εργατική και επίμονη, διακριτική και χαμηλών τόνων, είναι η Νουνού της ελληνικής ναυτιλίας.
Για κάθε πράξη, κάθε κίνηση στη ζωή της Αθηνάς Ι. Μαρτίνου, η θάλασσα αποτέλεσε πηγή έμπνευσης. Στάθηκε γενναιόδωρη μαζί της, όπως σε όσους την αγαπούν και τη σέβονται. Κυνήγησε με πολλή δουλειά, δυναμισμό και πάθος το όνειρό της, και κατάφερε να κερδίσει με την αξία της τον σεβασμό και την αναγνώριση του κόσμου της ναυτιλίας.
Η Αθηνά Ι. Μαρτίνου επιστρέφει πάντα στη θάλασσα για να αντλήσει δύναμη, και σε εκείνη θέλει να ανταποδώσει τη γενναιοδωρία που της έδειξε. Όπως τα κύματα της θάλασσας μας ταξιδεύουν μακριά, έτσι και εκείνη με την ουσιαστική, αλλά αθόρυβη κοινωφελή δράση του Ιδρύματός της, θέλει να συμβάλει καθοριστικά στην υλοποίηση έργων προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας, να τη βοηθήσει να υπερβεί τους ορίζοντές της, να ταξιδέψει, να πάει μακριά.
