ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ
Χαρίκλεια Χριστοφή
Παρουσία των τοπικών αρχών και πολλών προσκυνητών εψάλη απόψε ο πανηγυρικός εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ στο Ιερό εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία στο Μαστιχάρι (σε ύψωμα στον κεντρικό δρόμο Μαστιχάρι-Αντιμάχεια).
Τον Σεβασμιώτατο πλαισίωναν: ο Αρχιμανδρίτης π. Διονύσιος Παριάρος, ο π. Ηλίας Καμπάκης και ο π. Νικόλαος εφημέριος της ενορίας Ευαγγελιστρίας Μαστιχαρίου στην οποία ανήκει το εξωκλήσι.
Έψαλλε χορός ιεροψαλτών υπό τον εορτάζοντα Πρωτοψάλτη Ηλία Σαράγια.
Παρόντες ήταν μεταξύ άλλων: ο Δήμαρχος Κω Θεοδόσης Νικηταράς, ο Αντιδήμαρχος Σταμάτης Καμπουράκης, ο Πρόεδρος Αντιμάχειας Νίκος Φραζής και πολλοί προσκυνητές.
Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην ομιλία του σε δύο χαρακτηριστικά θαύματα του Προφήτη Ηλία από τα αναγνώσματα που διαβάστηκαν νωρίτερα:
Όταν έβλεπε ο Προφήτης Ηλίας ότι οι άνθρωποι της εποχής εκείνης πίστευαν στα είδωλα, ήταν άδικοι και σκληροί, προσευχήθηκε θερμά στο Θεό και ζήτησε να τους δείξει ένα σημάδι. Από την προσευχή του Προφήτη Ηλία έκλεισαν οι ουρανοί και δεν έβρεχε για τρία ολόκληρα χρόνια. Άρχισαν τότε να στερεύουν οι πηγές και να πέφτει λιμός. Τότε ο βασιλιάς* είπε ας δοκιμάσουμε λοιπόν την πίστη του Θεού.
Τότε μαζεύτηκαν οι ιερείς των ειδώλων και ο Ηλίας κι έστησαν πάνω στο βουνό δύο θυσιαστήρια. Πρώτοι θυσίασαν οι ιερείς των ειδώλων το μοσχάρι στα είδωλα το διαμέλισαν, προσευχήθηκαν αλλά σταγόνα δεν έπεφτε.
Οπότε, ο βασιλιάς στράφηκε προς τον Ηλία. Ο Ηλίας ζήτησε τότε από το λαό να του φέρουν δώδεκα πέτρες, όσες και οι φυλές του Ισραήλ. Τις στερέωσε στη γη και είπε να σκάψουν γύρω στις πέτρες ένα βαθύ χαντάκι. Τους είπε να βάλουν πάνω στις πέτρες τα ξύλα και ζήτησε δύο στάμνες νερό.
Ο μόνος που είχε τη δυνατότητα να φέρει νερό ήταν ο βασιλιάς, οπότε ο Ηλίας του ζήτησε για δεύτερη και τρίτη φορά από δύο στάμνες νερό γεμίζοντας το χαντάκι που είχαν σκάψει. Τότε, έπεσε φωτιά από τον ουρανό και κατέκαψε τα ξύλα εξατμίζοντας το νερό που ήταν στο χαντάκι.
Στην συνέχεια, ο Προφήτης Ηλίας βλέποντας το λαό που πίστεψε στο θαύμα, τους είπε «έρχεται βροχή, φύγετε μην πνιγείτε…» Έπεσε στα γόνατα προσευχήθηκε ενώ μετά τη βροχή χάθηκαν πολλοί και κυρίως οι ιερείς των ειδώλων.
«Ο Προφήτης που με την προσευχή του έκλεισε και άνοιξε τους ουρανούς είναι εδώ παρών. Είναι παρών όπου υπάρχουν άνθρωποι που τον σκέπτονται και τον τιμούν. Παντού όπου οι άνθρωποι υποφέρουν. Ας τον παρακαλέσουμε να μας βοηθήσει να ξεχωρίσουμε το καλό και το κακό. Είναι μεγάλη αμαρτία να μην προσευχόμαστε για το καλό όλων», κατέληξε ο Σεβασμιώτατος.
*Βασιλιάς την εποχή εκείνη ήταν ο Αχαάβ. Ή βασίλισσα Ιεζάβελ, βρέθηκε δίπλα στον Αχαάβ και τον διέφθειρε ψυχικα και ηθικά· τον έσπρωξε να λατρεύη τα ειδωλα, να είνε άδικος, πλεονέκτης και βίαιος.
Πιο κάτω απ᾽ το παλάτι ήταν ένα αμπέλι, που ο νοικοκύρης του, ο φτωχός Ναβουθαί, το ᾽χε κληρονομιά απ᾽ τον πατέρα του. Και ξέρετε πόσο οι χωρικοί αγαπούν τα κτήματά τους, μάλιστα αυτά που ο πατέρας τους τα ᾽χει ποτίσει με τον ιδρώτα του. Ο Ναβουθαί το ᾽σκαβε, το κλάδευε, το καλλιεργούσε· το αγαπούσε πολύ. Μα να που το ᾽βαλε στο μάτι ο βασιλιάς και ήθελε να το κάνη δικό του. Του το ζήτησε, του πρότεινε να του δώση αλλο καλύτερο η χρήματα πολλά. Ο Βαβουθαί δεν δέχτηκε. Το αμπέλι του πατέρα μου δεν το πουλω, είπε. Τότε η βασίλισσα έδωσε εντολη να ενοχοποιήσουν με συκοφαντία το Ναβουθαί και να τον λιθοβολήσουν. Έτσι πήρε το αμπελάκι και το ᾽κανε κτήμα των ανακτόρων.
Αυτό ήταν μια αδικία. Ποιος τ να ελέγξη την αδικία; Τα δικαστήρια μικρά αδικήματα τιμωρούν· οι μεγάλοι εγκληματίες μένουν ατιμώρητοι. Κάποιος όμως ήλεγξε και τον Αχαάβ και την Ιεζάβελ. Ποιος; Ο Ηλίας ο Θεσβίτης. Κατ᾽ εντολήν του Θεού πήγε στα ανάκτορα και λέει· Βασιλιά, σκότωσες και έτσι πήρες το αμπέλι· θα τιμωρηθής· θα σκοτωθης, και όπου τα σκυλιά έγλειψαν το αίμα του Ναβουθαί, εκεί θα γλείψουν και δικά σας αιματα… Και πραγματι έτσι έγινε (βλ. Γ΄ Βασ. κεφ. 20).
Βλέπετε, , τι κακό είναι η αδικία; Είναι φωτιά που καίει. Λέει ένας άγιος· Εχεις εκατό πρόβατα· θέλεις να τα χάσης όλα; Κλέψε ένα και βαλ᾽ το μεσ᾽ στο κοπάδι σου. Εκείνο θα γίνη αιτία να χαθούν και όλα τ᾽ άλλα
