Σωτήρια για τη διάσωση της ιστορικής μηχανής κοπής ξύλων η οποία βρίσκονταν για δεκάδες χρόνια στο καρνάγιο της Ρόδου και χρησιμοποιήθηκε μεταξύ άλλων για την κατασκευή σκαριών πλοίων, αποδείχθηκε η παρέμβαση του γνωστού γιατρού του νησιού μας και πρώην αντιδημάρχου Ρόδου κου Μαρτίνου Κανελλάκη καθώς επίσης και άλλων συμπολιτών μας, οι οποίοι κατάφεραν σε πρώτη φάση να βάλουν φρένο στην καταστροφή της μηχανής αυτής, η οποία θα κατέληγε στα σκουπίδια.
Χθες το απόγευμα ολοκληρώθηκε και η νέα πρωτοβουλία που ανέλαβε η προϊσταμένη των ιστορικών αρχείων της περιοχής μας κα Ειρήνη Τόλιου, για τη συγκέντρωση ποσού, το οποίο θα χρησιμοποιηθεί για την απόκτηση και μεταφορά της ιστορικής αυτής μηχανής σε ασφαλή χώρο, μέχρι να δημιουργηθεί ένα μουσείο που θα την στεγάσει.
Τη δημοσιοποίηση της υπόθεσης, η οποία προκάλεσε σειρά αντιδράσεων στο σύνολο των συμπολιτών μας, έκανε ο κος Κανελλάκης και ο Αλέξανδρος Λουιζίδης.
Όπως σημείωσε χθες η κ. Τόλιου, πρόκειται για ένα σπάνιο και μοναδικής κατασκευής μηχάνημα. Αντίστοιχό του υπάρχει στη Βόρεια Ιταλία και φυλάσσεται με ειδικό μουσείο!
Σε δηλώσεις του στον ραδιοφωνικό σταθμό “sky Ρόδου”, ο πρόεδρος του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Νότιας Δωδεκανήσου Βασίλης Παπαοικονόμου, ο εξέφρασε την προθυμία του για να βρεθεί άμεσα λύση.
Για το θέμα μίλησε επίσης και ο φιλόλογος κ. Γρηγόρης Τσιόγκας. Ο ίδιος απηύθυνε έκκληση να γίνει προσπάθεια ν’ αγορασθεί το σπάνιο αυτό εργαλείο: «Επαναφέρω στη μνήμη των ανθρώπων της Ρόδου που ακόμη πονούν τον τόπο τους και την ιστορία του -λίγοι, δυστυχώς, έχουν απομείνει- το θέμα της διάσωσης των χναριών που άφησαν σε αυτόν τον τόπο οι ήρωες εμπειροτεχνίτες καραβομαραγκοί, αυτοί που στέριωσαν και διατήρησαν τη ναυτοσύνη στον τόπο μας και έχτισαν τις βάσεις του ελληνικού θαύματος του εφοπλισμού!
Στην είσοδο του λιμανιού της Ρόδου, μέχρι πριν από λίγες ημέρες, υπήρχε η καλύβα-εργαστήριο του Συμιακού Μαστρο-Μιχάλη Χατζηνικολάου από τους τελευταίους καραβομαραγκούς της Ρόδου. Στον χώρο του εργαστηρίου του ακριβώς από έξω υπήρχε ένα μηχάνημα, που λέγεται καταρράχτης, κατασκευής αρχών 20ού αι. από ιταλικό εργοστάσιο.
Το μηχάνημα αυτό έχει ως σκοπό την κοπή τεράστιων κορμών σε σανίδες και ήταν εγκατεστημένο στο Campochiaro, νυν Προφήτης Ηλίας, και από αυτό οι Ιταλοί έκοψαν όλη την ξυλεία για τα κτήρια που κατασκευάσθηκαν στη Ρόδο και αποτελεί μνημείο βιομηχανικής κληρονομιάς.
Στη συνέχεια, το απέκτησε ο κος Τσαλαχούρης, της γνωστής επιπλοποιίας και τη δεκαετία του 1980 δόθηκε στον καραβομαργκό Χατζηνικολάου, ο οποίος το χρησιμοποίησε, όπως και πλείστοι άλλοι, για την επεξεργασία ξύλων για το χτίσιμο των ξύλινων σκαριών. Πριν από λίγα χρόνια, Ιταλοί επίγονοι των εποίκων υλοτόμων από τη Βόρεια Ιταλία, που είχαν εγκαταστήσει οι Ιταλοί στο υλοτομικό αγρόκτημα του Campochiaro, επισκέφθηκαν τη Ρόδο και προσήλθαν για να θαυμάσουν το μηχάνημα-καταρράχτης, σπάνιο πλέον είδος και αντικείμενο θαυμασμού και απολύτου ανάγκης διατήρησης και διάσωσής του», ανέφερε ο κ. Τσιόγκας.
Μιλώντας χθες στη «ΡΟΔΙΑΚΗ» ο κ. Μαρτίνος Κανελλάκης, επισήμανε ότι εδώ και πέντε τουλάχιστον χρόνια αναζητά μαζί με πολλούς άλλους ευαισθητοποιημένους με το θέμα αυτό συμπολίτες μας για να βρεθεί χώρος να στεγάσει στη Ρόδο τα πολύτιμα αυτά παλιά αντικείμενα που αποτελούν τμήμα της ιστορίας μας, αλλά δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί λύση.
