Ομιλία Νικητιάδη στη Βουλή για το μεγαλείο, τη μοναδικότητα και την παγκόσμια εμβέλεια της ελληνικής γλώσσας
Στην κοινή συνεδρίαση των Επιτροπών Μορφωτικών Υποθέσεων και Ελληνισμού της Διασποράς της Βουλής
Με φανερά έντονη συναισθηματική διάθεση τοποθετήθηκε ο Γιώργος Νικητιάδης Βουλευτής Δωδεκανήσου του ΠΑΣΟΚ στη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων και της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ελληνισμού της Διασποράς με θέμα την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας, ως Α’ Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ελληνισμού της Διασποράς. Ο κ. Νικητιάδης έκανε λόγο για μια σπουδαία εθνική επιτυχία με παγκόσμια απήχηση, στην οποία, όπως υπογράμμισε, το ΠΑΣΟΚ συνέβαλε εμπράκτως με κοινοβουλευτικές πρωτοβουλίες από το 2024.
Στη συνεδρίαση, που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 12 Μαΐου, συμμετείχαν και ενημέρωσαν τα μέλη των Επιτροπών, ο Υφυπουργός Εξωτερικών κ. Ιωάννης – Μιχαήλ (Γιάννης) Λοβέρδος, ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην UNESCO κ. Γιώργος Κουμουτσάκος, και ο ομότιμος καθηγητής Γλωσσολογίας και πρώην Πρύτανης του ΕΚΠΑ, κ. Γιώργος Μπαμπινιώτης.
Ο Ά αντιπρόεδρος της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ελληνισμού της Διασποράς ξεκίνησε την τοποθέτηση του λέγοντας : «Επιτρέψτε μου, κυρίες και κύριοι, να εκφράσω έναν ίσως μοναδικό «φανατισμό» που επιτρέπω στον εαυτό μου, τη βαθιά μου λατρεία στην ελληνική γλώσσα. Δεν είμαι από ανθρώπους που διακατέχονται από φανατισμούς· αλλά, για την ελληνική γλώσσα, νιώθω πως μου είναι αδύνατον να μην αισθανθώ κάπως έτσι. Ίσως γιατί, ως δίγλωσσος, μπορώ να αντιλαμβάνομαι με ακόμη μεγαλύτερη διαύγεια το μεγαλείο και τη μοναδικότητά της»
Ο κ. Νικητιάδης εξήρε τη σημασία της αναγνώρισης της ελληνικής γλώσσας από την UNESCO, υπενθυμίζοντας ότι «ήδη από τις 18 Μαΐου του 2024, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, όλοι οι βουλευτές μας, υπογράψαμε επιστολή που εστάλη στον τότε Πρόεδρο της Βουλής, και σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κ. Τασούλα, ζητώντας τη διεθνή καθιέρωση της 9ης Φεβρουαρίου ως Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας». Ο βουλευτής ανέφερε αυτολεξεί από την επιστολή: «Η καθιέρωση ενός πράγματι παγκόσμιου εορτασμού, στα πρότυπα αντίστοιχων εορτασμών άλλων γλωσσών, θα αποτελούσε έναν ελάχιστο φόρο τιμής στην μακρά συμβολή της Ελληνικής στην καλλιέργεια και την προαγωγή του παγκόσμιου πολιτισμού».
Ο κ. Νικητιάδης έκανε ιδιαίτερη αναφορά στον καθοριστικό ρόλο του καθηγητή Γιώργου Μπαμπινιώτη, σημειώνοντας πως στην ίδια επιστολή «επισυνάψαμε τότε ένα εμπεριστατωμένο και εξαιρετικό άρθρο του παρισταμένου σήμερα κ. Μπαμπινιώτη που αναδείκνυε τη σημασία της διεθνούς αναγνώρισης της γλώσσας μας», υπογραμμίζοντας ότι η αναγνώριση αυτή «είναι θέμα μείζονος σημασίας, όχι μόνο για τον απανταχού Ελληνισμό, αλλά και για τον παγκόσμιο χώρο».
Αναφερόμενος στο βάθος και την παγκόσμια εμβέλεια της ελληνικής γλώσσας, ο βουλευτής μνημόνευσε την ιστορική ομιλία του Ξενοφώντα Ζολώτα του 1959: «It is not my idiosyncracy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists… Our gnomon has to be a metron between economic strategic and philanthropic scopes». «Ο μεγάλος αυτός Έλληνας», είπε ο κ. Νικητιάδης, «διάβασε μία ολόκληρη ομιλία σε Διεθνές Συνέδριο, ενώπιον ατόμων υψηλοτάτου επιστημονικού, μορφωτικού και πολιτικού κύρους, χρησιμοποιώντας αποκλειστικά ελληνικής προέλευσης λέξεις στην αγγλική γλώσσα».
Ιδιαιτέρως εύστοχη ήταν αναφορά του βουλευτή Δωδεκανήσου σχετικώς με την ανεπανάληπτη εκφραστική δύναμη της ελληνικής γλώσσας: «Αγαπούσα τους γονείς μου και τους φίλους μου, αλλά ερωτευμένος ήμουνα με τη γυναίκα μου, όχι με αυτούς. Αναζητείστε να εκφράσετε τα συναισθήματα αυτά στην αγγλική γλώσσα. Θα αποτύχετε. Η ίδια λέξη, το Love, εκφράζει και το συναίσθημα στους γονείς και το συναίσθημα στη σύζυγο, στην ερωμένη. Είναι όμως το ίδιο; Προφανώς, όχι. Άλλο ο έρωτας και άλλο η αγάπη. Και μόνο η Ελληνική γλώσσα τα διακρίνει».
Με έμφαση στις πολιτισμικές και ιδεολογικές αποχρώσεις της ελληνικής γλώσσας, ο κ. Νικητιάδης υπογράμμισε: «Όταν είχαμε ισχύ, δημιουργούσαμε παροικίες. Ποτέ αποικίες, όπως άλλα έθνη και λαοί. Στη γλώσσα μας έχουμε άλλη λέξη για την παροικία και άλλη για την αποικία. Στην αγγλική και οι δύο μεταφράζονται σχεδόν το ίδιο. Υπάρχει ‘colony’, αλλά η ‘παροικία’ μεταφράζεται ως ‘community’. Έχει όμως σχέση η παροικία με το community; Προφανώς, ελάχιστη».
Ο Βουλευτής Δωδεκανήσου του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Νικητιάδης, ενημέρωσε τα μέλη των δύο Κοινοβουλευτικών Επιτροπών, κατά την κοινή τους συνεδρίαση, για την πρωτοβουλία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ να αιτηθεί τη σύγκληση κοινής συνεδρίασης της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων και της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ελληνισμού της Διασποράς, με αντικείμενο τις σοβαρές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ελληνόγλωσση εκπαίδευση στις χώρες του εξωτερικού. Στο πλαίσιο αυτής της πρωτοβουλίας, το ΠΑΣΟΚ έχει ζητήσει την παρουσία της Υπουργού Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού κ. Ζαχαράκη, του αρμόδιου Υφυπουργού Εξωτερικών για θέματα Απόδημου Ελληνισμού κ. Λοβέρδου, καθώς και εκπροσώπων πιστοποιημένων φορέων ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης, προκειμένου να αναλυθούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνόγλωσση παιδεία στις χώρες εγκατάστασης των Αποδήμων Ελλήνων.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο κ. Νικητιάδης απηύθυνε έκκληση για δράση: «Αποτελεί καθήκον και υποχρέωσή μας, όχι απλώς η καλλιέργεια και διατήρηση της γλώσσας μας, αλλά και η εξάπλωσή της. Η διάδοσή της. Το οφείλουμε περισσότερο στα εκατομμύρια των Ελλήνων της διασποράς και τις νεότερες γενιές που χάνονται». Και έκλεισε την παρέμβασή του, ο Δωδεκανήσιος Βουλευτής διαβάζοντας με έμφαση, αυτολεξεί το ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου, «Η Ελληνική Γλώσσα» :
«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φως θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ρυακάκι που μουρμουρίζει! Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω ελληνικά επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες.. μιλάνε μεταξύ τους με μουσική».
«Αυτή είναι, κυρίες και κύριοι, η γλώσσα μας», κατέληξε. «Είναι η ίδια η μουσική».
