Σε αναθεώρηση προς τα πάνω για τον «χρυσό κανόνα» των 150′ άσκησης ως πρόληψη για την υπέρταση προχωρούν Αμερικανοί επιστήμονες, καθώς διαπίστωσαν σημαντική σταδιακή μείωση της σωματικής δραστηριότητας με το πέρασμα των χρόνων, ικανή να εξουδετερώσει τα μακροπρόθεσμα οφέλη
Τα 150 λεπτά ή δυόμιση ώρες άσκησης την εβδομάδα έχουν συνδεθεί με γερό ανοσοποιητικό σύστημα έναντι του κορωνϊού, αντικαρκινική προστασία και μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής. Ωστόσο, ο χρυσός κανόνας που μέχρι σήμερα συστηνόταν και για την αντιμετώπιση της υπέρτασης, φαίνεται να καταρρίπτεται για την τελευταία, καθώς νέα έρευνα κατέληξε ότι τουλάχιστον πέντε ώρες είναι απαραίτητες σε εβδομαδιαία βάση για τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης στη μέση ηλικία.
Όπως σημειώνει η Δρ Kirsten Bibbins-Domingo από το Τμήμα Επιδημιολογίας και Βιοστατιστικής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, τυχαιοποιημένες μελέτες όπως και έρευνες παρατήρησης έχουν διαπιστώσει ότι η άσκηση μειώνει την αρτηριακή πίεση και θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στις βασικές μη φαρμακευτικές μεθόδους για τη μείωσή της.
Τα ευρήματα που δημοσιεύονται στο American Journal of Preventive Medicine επισημαίνουν όχι μόνο τη σημασία της σωματικής άσκησης στην εφηβεία για τη μελλοντική υγεία, αλλά και τη διατήρησή της σε βάθος χρόνου.
Τουλάχιστον 43′ την ημέρα
Στο βάθος 30 ετών που διήρκησε η μελέτη με πληθυσμιακό δείγμα 5.114 ανδρών και γυναικών, οι ερευνητές συμπέραναν ότι τα δυνητικά οφέλη για την αρτηριακή πίεση από την άσκηση μπορούσαν να εξασφαλιστούν με 43′ την ημέρα (5 ώρες εβδομαδιαίως) μέτριας έντασης αερόβια προπόνηση την ημέρα, διπλάσιο χρόνο από αυτόν που συστήνουν μέχρι σήμερα οι ειδικοί.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της μελέτης, οι συμμετέχοντες που τηρούσαν το παραπάνω πρόγραμμα στις αρχές της ενήλικης ζωής τους σημείωσαν 18% λιγότερες πιθανότητες υπέρτασης μελλοντικά, και ακόμη λιγότερες (μόλις 11,7%) για όσους το διατήρησαν μέχρι την ηλικία των 60 ετών.
Εντούτοις, αυτό που ανέδειξαν τα ευρήματα και χρήζει προσοχής, είναι ότι ακόμη και η αυξημένη συχνότητα άσκησης στη νεαρή ηλικία, δεν μπορεί να αποτρέψει τα αρνητικά αποτελέσματα αν ακολουθηθεί από σταδιακή μείωσή της με το πέρασμα των χρόνων, οπότε σειρά παραγόντων όπως σπουδές, εργασία ή δημιουργία οικογένειας και συνακόλουθες υποχρεώσεις δεν αφήνουν χρονικά περιθώρια για την πολύτιμη σωματική δραστηριότητα.
Γιατί δεν επαρκούν 150′ άσκησης
Τα στοιχεία της μελέτης αποτύπωσαν ουσιαστικά την τάση των ανθρώπων να μειώνουν ή και να εγκαταλείπουν τη σωματική άσκηση. Ενδεικτικά, οι μισοί σχεδόν που τους συμμετέχοντες που στην έναρξη της μελέτης (1985-1986) ήταν στην ηλικιακή ομάδα 18-30 ετών, 30 χρόνια αργότερα (2015–2016) αφιέρωναν λιγότερο χρόνο για άσκηση από τον ελάχιστο ενδεδειγμένο.
Παράλληλα, τα ευρήματα ανέδειξαν και τους κοινωνικοοικονομικούς παράγοντες, τη φύση της εργασίας αλλά και το περιβάλλον της γειτονιάς ως μεταβλητές που επηρεάζουν αναπόδραστα τη σχέση, σύμφωνα με τον επικεφαλής ερευνητή Jason Nagata από το Τμήμα Ιατρικής Εφήβων και Νέων Ενηλίκων του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια. Έτσι, ο πληθυσμός μαύρων ανδρών και γυναικών κατέγραψε τη μεγαλύτερη μείωση, με τις δεύτερες μάλιστα να σημειώνουν τα χαμηλότερα ποσοστά άσκησης. Για τους λευκούς άνδρες και γυναίκες, τα ποσοστά μείωσης ήταν μικρότερα και σταθεροποιούνταν μετά την ηλικία των 40 και τα 30 ετών αντίστοιχα.
Για τους παραπάνω λόγους, οι επιστήμονες κατέληξαν πως ο συνιστώμενος ελάχιστος χρόνος άσκησης πρέπει να αναθεωρηθεί, ώστε να προλαμβάνεται η επικίνδυνη για την αρτηριακή πίεση ελάττωση της σωματικής δραστηριότητας, ενώ κατέστησαν σαφές πως η γυμναστική δεν είναι πανάκεια. Η υγιεινή διατροφή, η αποφυγή του καπνίσματος και η υιοθέτηση ενός τρόπου ζωής που προάγει την ευημερία, από την αντιμετώπιση των νέων προκλήσεων με ενθουσιασμό και την εύρεση ενός σκοπού στη ζωής μας έως τη διατήρηση ενός ανήσυχου πνεύματος και την κοινωνικοποίηση, αποτελούν εκ των ων ουκ άνευ για μακροχρόνια καλή υγεία.
