Τα οστά είναι ζωντανός ιστός που έχουν ικανότητα να αυτοεπιδιορθώνονται μετά από ραγίσματα ή κατάγματα.
Επιπλέον, τα οστά συνέχεια μετακινούνται και ξαναχτίζονται ως αντίδραση στις δραστηριότητες, με μια κυτταρική διαδικασία που ονομάζεται αναδιαμόρφωση.
Ακολουθούν εκπληκτικά στοιχεία για τον σκελετό του ανθρώπου.
Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι 206 οστά
Τα βιβλία διδάσκουν ότι υπάρχουν 206 οστά στον ανθρώπινο σκελετό. Ωστόσο, τα μωρά γεννιούνται με περισσότερα από 300 οστά, που αρχικά είναι φτιαγμένα από χόνδρο και με τη μεταλλοποίηση στα πρώτα χρόνια ζωής ορισμένα συγχωνεύονται.
Ορισμένοι άνθρωποι γεννιούνται με επιπλέον οστά, όπως 13ο ζευγάρι πλευρών, ενώ κάποιοι μπορούν να αναπτύξουν επιπλέον οστά κατά τη διάρκεια της ζωής τους.
Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι το σησαμοειδές οστό, μικρό οστό σε σχήμα φασολιού που βρίσκεται στο πίσω μέρος του γονάτου, γίνεται πιο εμφανές στο σώμα λόγω της βελτίωσης της διατροφής και του ότι οι άνθρωποι ζυγίζουν περισσότερο.
Ο σκελετός συνέχεια αλλάζει σε ύψος
Η αλλαγή στο ύψος ενός παιδιού τον πρώτο χρόνο ζωής του είναι η πιο γρήγορη και φτάνει στο ενήλικο ύψος στην εφηβεία. Ακόμα όμως και αν σταματήσουν να αναπτύσσονται τα οστά, το ύψος μπορεί ακόμα να αλλάξει.
Στις αρθρώσεις υπάρχει ένα στρώμα χόνδρου που καλύπτει τα οστά. Ο χόνδρος είναι ένα στρώμα ιστού από νερό, κολλαγόνο, κύτταρα και πρωτεογλυκάνες. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, ο χόνδρος, ιδιαίτερα στη σπονδυλική στήλη, συμπιέζεται από τη βαρύτητα. Αυτό σημαίνει ότι είστε πιο κοντός την ώρα που πάτε για ύπνο. Ευτυχώς, μετά από ύπνο σε οριζόντια θέση επιστρέφει ο χόνδρος στο αρχικό του μέγεθος. Η έλλειψή βαρύτητας στο διάστημα έχει το αντίθετο αποτέλεσμα στους αστροναύτες, που είναι μέχρι 3% ψηλότεροι μετά από περιορισμό στο διάστημα.
Αυτό δεν αφορά μόνο τον χόνδρο, καθώς ακόμα και τα οστά κονταίνουν με την επαφή. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι με την επαφή, όταν τρέχει κάποιος, το οστό της κνήμης κονταίνει κατά ένα χιλιοστό προσωρινά.
Μόνο ένα οστό δεν συνδέεται με κάποιο άλλο
Το οστό του ισχίου συνδέεται με το μηριαίο οστό, αλλά δεν συνδέονται όλα τα οστά του ανθρώπινου σκελετού το ένα με το άλλο. Η εξαίρεση είναι το υοειδές οστό. Το υοειδές οστό έχει σχήμα U, βρίσκεται στη βάση της γλώσσας και συγκρατείται στη θέση του από μυς και συνδέσμους από τη βάση του κρανίου και τα οστά της σιαγώνος από πάνω του. Αυτό το οστό επιτρέπει στους ανθρώπους να μιλούν, να καταπίνουν και να αναπνέουν.
Είναι πολύ σπάνιο να γίνει κάταγμα στο υοειδές και τέτοιο εύρημα σε αυτοψία μπορεί να δείχνει στραγγαλισμό ή κρέμασμα. Το υοειδές οστό δεν συνδέεται με κανένα άλλο οστό.
Ο μυελός των οστών δεν γεμίζει απλώς το διάστημα
Τα μακριά οστά, όπως το μηριαίο, είναι γεμάτα με μυελό των οστών που φτιάχνεται από λιπώδη κύτταρα, αιμοσφαίρια και κύτταρα ανοσοποιητικού. Στα παιδιά, ο μυελός των οστών είναι κόκκινος αντικατοπτρίζοντας τον ρόλο του στο να φτιάχνει αιμοσφαίρια. Στους ενηλίκους, ο μυελός των οστών είναι κίτρινος και περιέχει 10% από όλο το λίπος του σώματος. Για καιρό εκτιμάτο ότι λιπώδη κύτταρα του μυελού των οστών δεν ήταν κάτι παραπάνω από γέμισμα του κενού, αλλά οι επιστήμονες όλο και περισσότερο μαθαίνουν πως το λίπος εντός των οστών έχει σημαντικές μεταβολικές και ενδοκρινικές λειτουργίες επηρεάζοντας όλο το σώμα.
Τα πιο μικρά οστά βρίσκονται στο αυτί
Τα μικρότερα οστά στο σώμα είναι η σφύρα, o άκμονας και ο αναβολέας. Συλλογικά, αυτά τα οστά είναι γνωστά ως ακουστικά οστάρια και ο ρόλος τους είναι να μεταδίδουν δονήσεις ήχου από τον αέρα στο υγρό του έσω ωτός. Αυτά δεν είναι μόνο τα πιο μικρά οστά στο σώμα, αλλά τα μόνα που δεν αναδιαμορφώνονται μετά την ηλικία του ενός έτους. Αυτό είναι σημαντικό, καθώς μια αλλαγή στο σχήμα θα μπορούσε να επηρεάζει την ακοή.
Τα ακουστικά οστάρια είναι επίσης σημαντικά σε αρχαιολογικές και ιατροδικαστικές περιπτώσεις. Επειδή σχηματίζονται όταν είναι στη μήτρα, ανάλυση ισοτόπων μπορεί να δώσει στοιχεία για τη διατροφή και την υγεία της μητέρας σε άγνωστους σκελετούς ενήλικων.
Τα οστά προκαλούν στρες
Εντός του σώματος, το συμπαθητικό νευρικό σύστημα είναι ο μηχανισμός μέσω του οποίου το σώμα μας ετοιμάζεται για έντονη δραστηριότητα. Αυτό συχνά ονομάζεται πάλη ή φυγή και συνδέεται με την έκκριση αδρεναλίνης ως αντίδραση σε στρεσογόνο γεγονός.
Πρόσφατα, ερευνητές δημοσίευσαν έρευνα στην οποία εντόπισαν την οστεοκαλσίνη, μία ορμόνη που απελευθερώνεται από κύτταρα που σχηματίζουν οστά ως σημαντικό παίκτη στην αντίσταση στο στρες. Ποντικοί που δεν είχαν την ικανότητα παραγωγής της ορμόνης, δεν είχαν αντίδραση πάλης ή φυγής σε πολύ στρεσογόνες καταστάσεις σε σύγκριση με κανονικούς ποντικούς.
Οι επιστήμονες επίσης εξέτασαν τα επίπεδα οστεοκαλσίνης στους ανθρώπους όπου ανακάλυψαν αυξημένα επίπεδα αίματος και ούρων μετά την έκθεση των ανθρώπων σε στρες. Φάνηκε πως η ορμόνη κλείνει τον μηχανισμό του παρασυμπαθητικού χαλάρωση και πέψη που επιτρέπει την ενεργοποίηση της αντίδρασης φυγής-μάχης.
Δεδομένου ότι γνωρίζουμε από παλιά πως η σωματική λειτουργία του σκελετού είναι να προστατεύσει το σώμα, ίσως δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει ότι τα οστά έχουν φυσιολογικό ρόλο και στο να μας κρατούν ασφαλείς.
Πηγή: iatronet.gr
