Μια μπαλαρίνα που έπασχε από ανορεξία χαρακτήρισε την ασθένειά της ως «δαίμονα» που την έκανε να προπονείται επί 10 ώρες την ημέρα, βλέποντας το πρόσωπό της να γίνεται όλο και πιο «γκρίζο».
Η 22χρονη Μέγκαν Μπρούερ, από το Λίνκολν, φιλοδοξούσε να γυρίσει τον κόσμο με μια επαγγελματική χορευτική ομάδα ενώ σπούδαζε σε σχολή χορού.
Ωστόσο, η υγεία της επιδεινώθηκε καθώς βρέθηκε αντιμέτωπη με διατροφική διαταραχή, σε σημείο να βασίζεται σε χάπια καφεΐνης και σε 9 φλιτζάνια καφέ για να βγάλει την ημέρα.
Το πάθος για άσκηση μέχρι και 10 ώρες την ημέρα, είχε ως αποτέλεσμα το βάρος της Μέγκαν να φτάσει στα 36 κιλά, με αποτέλεσμα ο πατέρας της να ξεσπάσει σε κλάματα όταν την είδε πόσο είχε αδυνατίσει.
Τον Σεπτέμβριο του 2017, η Μέγκαν άρχισε θεραπεία για την ανορεξία της και τώρα έχει πλέον μια υγιή σχέση με το φαγητό και την άσκηση. Να σημειωθεί πως η Μέγκαν μεγάλωσε ως μέλος μιας οικογένειας που γυμναζόταν συχνά και σπάνια έτρωγε ανθυγιεινά φαγητά.
Όταν ήταν μικρότερη, η Μέγκαν συμμετείχε σε μαθήματα χορού, τζαζ και μοντέρνου ενώ έκανε και σύγχρονο χορό και μπαλέτο.
Από την ηλικία των 8 ετών, η Μέγκαν άρχισε να γίνεται εμμονική με τις διαστάσεις της, προκειμένου να χωρά στα κοστούμια του χορού, θέλοντας να φορά πάντα ένα νούμερο μικρότερο.
Καθώς μεγάλωνε, σκεφτόταν συνεχώς τις θερμίδες και έκλαιγε συχνά βλέποντας την αντανάκλασή της στον καθρέφτη.
Η Μέγκαν μπήκε σε σχολή χορού στα 18 της, αλλά από το τρίτο έτος άρχισε να προπονείται μέχρι και 10 ώρες την ημέρα πηγαίνοντας στο γυμναστήριο τουλάχιστον μία φορά την ημέρα, κάνοντας δύο μαθήματα γιόγκα, τρέχοντας μία φορά την εβδομάδα ενώ προπονούνταν και για μαραθώνιο, εκτός από τον χορό.
Το σημείο καμπής ήρθε όταν η Μέγκαν συνειδητοποίησε πως είχε αναπτύξει μία φοβία για το φαγητό και είδε τον πατέρα της να κλαίει μόλις αντίκρισε πόσο σκελετωμένη ήταν.
Μετά την θεραπεία και την μετρίαση της άσκησης, η Μέγκαν ελπίζει να δείξει και σε άλλους πως δεν είναι μόνοι και το να είναι άρρωστοι δεν είναι δικό τους λάθος, καθώς χαρακτηρίζει την ανορεξία, τον «δαίμονά» της.
Πλέον το βάρος της έχει σταθεροποιηθεί σε υγιή πλαίσια και ζυγίζει 53 κιλά.
«Ως οικογένεια είμαστε πολύ απασχολημένοι με τις δουλειές μας, όπως τον χορό και τα μαθήματα μουσικής» είπε η Μέγκαν. «Και οι δύο γονείς μου γυμνάζονται και ακολουθούν έναν υγιή τρόπο ζωής, τον οποίο έμαθα και ακολούθησα στο έπακρο. Δεν έτρωγα ποτέ πατατάκια ή πίτσα. Έλεγα στον εαυτό μου πως δεν θα μου άρεσαν, επομένως δεν χρειαζόταν και να τα φάω. Είχα παθιαστεί με το βάρος και μετριόμασταν με τις φίλες μου στο μάθημα χορού για τα κοστούμια. Ήταν σαν ένας διαγωνισμός για το ποια θα ήταν πιο αδύνατη. Δεν μου άρεσε το σώμα μου και έκλαιγα με την αντανάκλασή μου. Άρχισα το γυμναστήριο στα 15, στο οποίο πήγαινα όταν ήμουν αναστατωμένη » ανέφερε.
Και συνεχίζει: «Εκείνη την περίοδο έκανα κρυφά ασκήσεις πριν κοιμηθώ για να δουλέψω τους κοιλιακούς μου. Έκανα ατελείωτες ασκήσεις που είχα μάθει από το χορό. Όταν μπήκα στη σχολή χορού στα 18 μου, τα στερεότυπα του χορευτικού κόσμου έγιναν η πραγματικότητά μου και σιγά – σιγά άρχισαν οι διατροφικές διαταραχές. Χορεύαμε κάθε μέρα, συμμετέχοντας σε μαθήματα τεχνικής, χορογραφίας, παραστάσεων και προβών.
Στο δεύτερο έτος ανέπτυξα άγχος και κατάθλιψη λόγω των υψηλών πιέσεων από την σχολή χορού και της διαβίωσης στο Λονδίνο. Έτρωγα μόνο σαλάτες, αθλούμουν όλο και περισσότερο και αντιλήφθηκα κάποια απώλεια βάρους. Στο τρίτο έτος, οι συμπεριφορές μου έγιναν ακραίες επειδή έκανα μέχρι και 10 ώρες γυμναστική την ημέρα και άρχισα να χάνω όλο και περισσότερο βάρος. Το μεσημεριανό μου ήταν μερικές ριζογκοφρέτες και κρακεράκια με σπανάκι και σέλινο και στη συνέχεια για δείπνο έτρωγα μια σαλάτα. Βασιζόμουν σε πρωτεϊνικά ροφήματα για να κρατιέμαι. Σε αυτό το σημείο, στο τελευταίο μου έτος, με επαίνεσαν για την σωματική μου διάσταση και την απώλεια βάρους. Δεν είχα καθόλου λίπος επάνω μου».
Και συνεχίζει η Μέγκαν: «Στον κόσμο του χορού αυτό φαινόταν καλό – έδειχνα δυνατή. Όταν σταμάτησα όμως να χορεύω, έχασα το μυικό βάρος και έδειχνα σαν σκελετός, κάτι που ανησύχησε τους πάντες».
Όταν τελείωσε τη σχολή, η Μέγκαν δεν μπορούσε να γυμνάζεται και άρχισε να τιμωρεί τον εαυτό της και να μην τρώει.
«Δεν γυμναζόμουν τόσο όσο παλιά και ένιωθα πως δεν άξιζα το φαγητό. Έτρωγα μόνο λαχανικά χαμηλής περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες » είπε η Μέγκαν.
«Όταν άρχισα να δουλεύω ως βοηθός δασκάλου, περπατούσα 3 μίλια για το σχολείο και βασιζόμουν σε καφεϊνη για ενέργεια όλη την ημέρα. Έπινα μέχρι και 9 φλιτζάνια καφέ. Ο έντονος φόβος μου για το φαγητό έγινε φοβία και σταμάτησα να κοινωνικοποιούμαι και να πίσω επειδή φοβόμουν το φαγητό και τις θερμίδες. Όταν άρχισα να εργάζομαι στο σχολείο, λιποθυμούσα συχνά. Κάποια στιγμή όταν επέστρεψα για Σαββατοκύριακο στο σπίτι μου, ο πατέρας μου άρχισε να κλαίει για το πόσο αδύνατη ήμουν. Με πήρε από το σταθμό και σοκαρίστηκε από τα κοκαλιάρικα πόδια μου και το γκρι δέρμα μου».
Η Μέγκαν θέλει να δείξει στους άλλους πως η ανορεξία δεν επικεντρώνεται στο βάρος. Η ίδια είναι πλέον υγιή και θέλει να βοηθήσει κι άλλα άτομα να σταθούν στα πόδια της και να την αντιμετωπίσουν κατά μέτωπο.