Κάθε χρόνο η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται ως η περίοδος των ιώσεων και ιδιαίτερα των μικρών παιδιών που συνωστίζονται στους παιδικούς σταθμούς.
Τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και περισσότερος λόγος για τα οφέλη της ομοιοπαθητικής σε παιδικές παθήσεις και ιώσεις. Δεν είναι λίγοι μάλιστα εκείνοι που υποστηρίζουν πως από τότε που το παιδί τους ξεκίνησε την ομοιοπαθητική, σταμάτησε να αρρωσταίνει ή δεν ξαναπήρε αντιβίωση.
Σύμφωνα με τον Βρετανό γιατρό, καθηγητή Ron Eccles, διευθυντή του Ερευνητικού Κέντρου για το Κοινό Κρυολόγημα στο Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ της Βρετανίας «Μόνο το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το κρυολόγημα».Στην ενίσχυση ακριβώς του ανοσοποιητικού συστήματος στοχεύει και το ομοιοπαθητικό φάρμακο.
Το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών είναι πιο ευάλωτο στα κλασικά φάρμακα.
Οι περισσότεροι γονείς αρχίζουν να πηγαίνουν τα παιδιά τους σε ομοιοπαθητικούς γιατρούς συνήθως απελπισμένοι από τα συχνά τους κρυολογήματα και τα πολλά φάρμακα που αναγκάζονται να τους δίνουν. Εκεί που ένα παιδί των δύο ή τριών χρόνων αρχίζει να θέλει αντιβίωση κάθε μήνα ή αρχίζει να μπαίνει σε ασθματικές καταστάσεις, οι γονείς συνειδητοποιούν ότι κάτι δεν πάει καλά και στρέφονται στην ομοιοπαθητική. Αν τα ήπια φαινόμενα των πρώτων κρυολογημάτων καταπιεστούν με χημικά φάρμακα, τότε η διαταραχή στον οργανισμό πάει βαθύτερα και αρχίζουν φλεγμονές στο κατώτερο αναπνευστικό με βήχα και βρογχίτιδες – βρογχιολίτιδες. Εκεί αρχίζουν ξανά οι αντιβιώσεις, που βάζουν τα παιδιά σε ένα φαύλο κύκλο με υποτροπές και συνεχή προβλήματα. Στην πραγματικότητα το 95% των λοιμώξεων και των κρυολογημάτων γενικά στα παιδιά είναι ιογενούς αιτιολογίας – οφείλονται σε ιούς. Επομένως είναι άσκοπο αλλά και βλαβερό να δίνουμε αντιβιοτικά στα παιδιά με το πρώτο φτάρνισμα ή απλώς επειδή έχουν πυρετό. Μετά από επανειλημμένες αντιβιώσεις και διάφορα χημικά φάρμακα αρκετά από τα παιδιά θα καταλήξουν στο άσθμα, ιδίως αν έχουν και την ανάλογη κληρονομική επιβάρυνση.
Χαρακτηριστικό της ομοιοπαθητικής θεραπείας στις οξείες λοιμώξεις δεν είναι μόνο η άμεση αντιμετώπιση της λοίμωξης, αλλά και το μακροχρόνιο όφελος που αυτή επιφέρει. Όταν σε ένα παιδί που αντιμετωπίζει μια οξεία λοίμωξη χορηγηθεί με επιτυχία ομοιοπαθητική αγωγή, μειώνονται σε μεγάλο βαθμό οι πιθανότητες να ξαναεμφανιστεί αυτή η λοίμωξη. Αυτό συμβαίνει διότι η ενίσχυση της άμυνας του οργανισμού παραμένει ως αποτέλεσμα της θεραπείας.
Η ομοιοπαθητική θεραπεία είναι ίσως η καλύτερα πρόληψη με επιστημονική βάση για την υγιή ανάπτυξη του ανοσοποιητικού και νευρο-ορμονικού συστήματος του παιδιού.
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα παρασκευάζονται από φυτά η ορυκτά σε μεγάλες αραιώσεις, έτσι ώστε να αποκλείονται οποιεσδήποτε παρενέργειες και να είναι τελείως ασφαλή για νεογνά, βρέφη και παιδιά.Είναι επίσης απόδειξη ότι η ομοιοπαθητική δεν μπορεί να είναι αυθυπόβολη, αφού τα νεογνά που δεν αυθυποβάλλονται έχουν πολύ καλύτερη ανταπόκριση.
Η ομοιοπαθητική ιατρική μπορεί να θεραπεύσει τα κρυολογήματα, τις αμυγδαλίτιδες, τις ωτίτιδες, τις ιγμορίτιδες, τις βρογχίτιδες, το άσθμα και τις δερματικές εκδηλώσεις των παιδιών.
Η ομοιοπαθητική ιατρική μπορεί να παρέμβει θεραπευτικά στα παιδιά από τη στιγμή της γέννησης τους μέχρι να ενηλικιωθούν και να τα βοηθήσει σε κάθε διαταραχή της υγείας τους είτε σε σωματικό είτε σε ψυχικό και νοητικό επίπεδο. Μπορεί να θεραπεύσει τους κολικούς των βρεφών αλλά και τις ερωτικές απογοητεύσεις της εφηβικής ηλικίας.
Για κάθε κλινική εικόνα που παρουσιάζεται υπάρχουν τα κατάλληλα ομοιοπαθητικά φάρμακα που θα φέρουν τον οργανισμό στην ίαση. Αν αντιμετωπιστούν σωστά τα κρυολογήματα και οι πυρετοί τους ή η καθυστέρηση στην ανάπτυξη του παιδιού, και αργότερα κάθε φορά που αναπτύσσεται μια συμπτωματολογία σωματική ή ψυχική το παιδί παίρνει τα κατάλληλα ομοιοπαθητικά φάρμακα και θεραπεύεται, τότε το παιδί ανεβαίνει σε καλύτερο επίπεδο υγείας και προχωρά πιο υγιές και ισορροπημένο στη ζωή.
