Κατερίνα Καρακατσιώνη: Η 22χρονη καπετάνισσα από την Κω που σαρώνει τις Ελληνικές θάλασσες

Το 2016 εισήχθησαν 101 γυναίκες στις σχολές εμποροπλοιάρχων και 29 σε εκείνες των μηχανικών. Ανάμεσά τους και η Κατερίνα Καρακατσιώνη, η οποία κυνηγάει το όνειρό της να γίνει καπετάνισσα.

Είναι μια κοπέλα συνειδητοποιημένη και μορφωμένη, η οποία κάνει καθημερινά το δρομολόγιο Πειραιάς – Πάρος – Νάξος – Σαντορίνη.

Όπως αναφέρει το Πρώτο Θέμα, ο λόγος της είναι μεστός, καταρρίπτει μύθους και προσγειώνει στην πραγματικότητα.

Η Κατερίνα ταξιδεύει ως δόκιμη, αφού δεν έχει πάρει ακόμα το πτυχίο της. Έχει προλάβει όμως να πάρει δίπλωμα ναυλομεσίτη και κάνει μεταπτυχιακό στα Ναυτιλιακά.

«Ήταν το παιδικό μου όνειρο. Από μικρή ήμουν στα πλοία λόγω καταγωγής, αλλά και της δουλειάς του πατέρα μου με πρακτορεύσεις φορτηγών. Ή δικηγόρος θα γινόμουν, ή καπετάνιος.

Ακολούθησα το ναυτικό επάγγελμα γιατί με συναρπάζει ο ανταγωνισμός που υπάρχει, σε συνδυασμό με τη μεγάλη προσπάθεια που πρέπει να καταβάλεις αν θέλεις να εξελιχθείς. Και σε θέματα εργατικότητας δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ άνδρα και γυναίκας», λέει η Κατερίνα.

Το θέμα όμως είναι πιο σύνθετο όσον αφορά στο ναυτικό επάγγελμα.

«Για τις κοπέλες είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Πρέπει να είσαι αποφασισμένη για να ακολουθήσεις το επάγγελμα αυτό και να κάνεις καριέρα στη θάλασσα.

Η ώρα της κρίσης έρχεται όταν τεθεί θέμα της δημιουργίας δικής σου οικογένειας. Δεν μπορείς να τα κάνεις και τα δύο ταυτόχρονα. Αν θέλεις οικογένεια, δεν μπορείς να λείπεις από το σπίτι.

Αυτό αφορά κάθε κοπέλα που θέλει να πάει στα πλοία για να σταδιοδρομήσει. Υπάρχει βέβαια και η προοπτική της καριέρας στη στεριά, σε κάποιο ναυτιλιακό γραφείο. Άλλωστε οι καπετάνισσες είναι μετρημένες στα δάχτυλα των δύο χεριών», λέει.

Αν είναι κοινό μυστικό ότι οι ναυτιλιακές εταιρείες δεν ευνοούν μια κοπέλα να εξελιχθεί σε καπετάνισσα.

«Υπάρχει ακόμα η νοοτροπία του “πώς είναι δυνατόν μια γυναίκα να γίνει καπετάνιος και να κυβερνάει ένα πλοίο;”», λέει η Κατερίνα.

Όσο για τις αμοιβές των δοκίμων τονίζει:

«Η αντίληψη ότι τα λεφτά είναι καλά και η ζωή πάνω στο πλοίο επίσης, καλή θα έλεγα ότι είναι εσφαλμένη. Προσωπικά είμαι τυχερή με τις εταιρείες που έχω ταξιδέψει. Μιλάω όμως για τη γενικότερη εικόνα που περιλαμβάνει και την ποντοπόρο ναυτιλία.

Μπορεί για παράδειγμα ένας συμφοιτητής μου να παίρνει μισθό 1.500 ευρώ, αλλά ξέρω κι άλλον που σε ποντοπόρο πλοίο έπαιρνε 500 ευρώ. Εξαρτάται από τη σημαία του πλοίου, το νηολόγιο όπου είναι γραμμένο, τον τύπο πλοίου και την πλοιοκτήτρια εταιρεία».

Τέλος, παραδέχθηκε ότι δεν υπάρχει ισονομία στο τρόπο εισαγωγής στις σχολές.

«Υπάρχουν παιδιά που εισέρχονται μέσω Πανελληνίων με μεγάλους βαθμούς, πάνω από 19.000 μόρια που σημαίνει ότι έχουν διαβάσει πολύ.

Και την ίδια ώρα μπαίνει και κάποιος μόνο με απολυτήριο Λυκείου έχοντας συγκεντρώσει τα ίδια μόρια. Απλώς προστίθενται τα μόρια από το απολυτήριο, το Lower κι ένα μπάρκο.

Τώρα πώς μπορεί κάποιος να μπαίνει σε μια σχολή γράφοντας άριστα στις Πανελλήνιες και στην ίδια σχολή να μπαίνει και κάποιος άλλος μόνο με το απολυτήριο Λυκείου είναι απορίας άξιο. Υπάρχει ανισότητα», τονίζει.