“Αν παλιά λέγαμε ότι είναι οι εφοπλιστές της Χίου, της Άνδρου της Κεφαλληνίας, εμείς είμαστε οι εφοπλιστές της Γλυφάδας”
Eίναι από τις ισχυρότερες ναυτιλιακές οικογένειες της παγκόσμιας ναυτιλίας. Οι Μαρτίνοι με ιστορία άνω των 50 ετών στον κλάδο, ελέγχουν τρεις ναυτιλιακές εταιρείες με έναν μικτό στόλο από 239 πλοία, δεξαμενόπλοια, φορτηγά και μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων.
Η Themanaris που είναι η επιχειρηματική μήτρα της οικογένειας με επικεφαλής πλέον τον γιο του Ντίνου, τον Νικόλα, έχει στόλο από 90 πλοία συνολικής χωρητικότητας σχεδόν 10 εκατομμυρίων τόνων dw. Ο Ντίνος είναι ο δεύτερος σε ηλικία από τα τρία αδέλφια. Ακολουθεί ο πρωτότοκος Θανάσης με την ΕastMed και στόλο από 81 πλοία συνολικής χωρητικότητας 7,4 εκατομμυρίων τόνων dw. Οι δύο αυτές εταιρείες βρίσκονται στο Τοp 10 των Ελλήνων πλοιοκτητών. Ο Ανδρέας Μαρτίνος, ο «βενιαμίν» της οικογένειας με τη Minerva διαχειρίζεται στόλο από 68 πλοία που είναι δεξαμενόπλοια και φορτηγά.
Επίσης, οι δύο γιοι της αδελφής τους Ελένης, ο Άρης και ο Στέφανος Kοροπούλης έχουν την ναυτιλιακή εταιρεία Astra Shipmanagement η οποία πριν από λιγες ημέρες ήταν μία από τις συνολικά έξι εταιρείες ελληνικών συμφερόντων που τιμήθηκαν με το ειδικό Rescue Award, καθώς ανταποκρίθηκαν και παρείχαν βοήθεια στη θάλασσα κατά τη διάρκεια της χρονιάς, διασώζοντας 79 ανθρώπινες ζωές και περιουσίες.
Ο Θανάσης Μαρτίνος που εκτός από πλοιοκτήτης είναι Διοικητής του Αγίου Όρους με μεγάλη φιλανθρωπική δράση, πρόσφατα τιμήθηκε από τη Lloyd’s List με το Lloyd’s Award με το βραβείο Επιτεύγματος Ζωής. Αφιέρωσε το βραβείο στη μητέρα του Αθηνά και στη σύζυγό του Μαρίνα με την οποία είναι παντρεμένη 49 χρόνια.
“Η μεγάλη αλλαγή που είδα στα 50 χρόνια που δραστηριοποιούμε στη ναυτιλία είναι ότι όταν εισήλθαμε στην ΕΕ και αποτελούμε το 50% του ευρωπαϊκού στόλου. Και αυτό είναι πλεονέκτημα γιατί δεν είμαστε ένας μεγάλος στόλος μίας μικρής χώρας αλλά ένας μεγάλος στόλος μίας μεγαλύτερης οικονομίας” δήλωσε στη διάρκεια της διαδικτυακής εκδήλωσης.
Ο Θανάσης Μαρτίνος είναι και στο Top 10 των Ελλήνων πλοιοκτητών με φορτηγά πλοία μαζί με ονόματα όπως ο Πέτρος Παππάς με 123 πλοία, η Αγγελική Φράγκου με τη Navios 88 πλοία, ο Γιώργος Οικονόμου TMS/Cardiff με 55 φορτηγά, ο Γιάννης Αγγελικούσης με τη Maran Dry και 50 πλοία, ο Πόλυς Βάσου Χατζηιωάννου με την Safe Bulkers και 47 πλοία, η Οικογένεια Νομικού με την NOMIKOS A.A. Transworld και 46 πλοία, ο Θεόδωρος Βενιάμης με την Golden Union και 46 πλοία, η Οικ. Λακσαρίδη με 45 πλοία και ο Συμεών Παληός με τη Diana Shipping και 42 πλοία.
Η οικογένεια Μαρτίνου έχει σαν “ιδιαίτερη πατρίδα” τη… Γλυφάδα. Εκεί είναι το πατρικό τους, πάνω στην παραλία αλλά και το πατρικό της μητέρας τους, Αθηνάς Μεθενίτη. Έχουν απόσταση 200 μέτρων.
Ο Θανάσης Μαρτίνος θυμάται:
“Το πατρικό μας είναι στην παραλία Γλυφάδας. Στο παρελθόν μας χώριζε από τη θάλασσα ένας στενός δρόμος τεσσάρων μέτρων. Εκεί, στα βραχάκια, από μικροί ψαρεύαμε. Η μητέρας μας είχε βάρκες και εργαλεία ψαρέματος. Ζούσαμε χειμώνα -καλοκαίρι επί θαλάσσης. Ο παππούς μου ήταν δικηγόρος. Οι θείου μου, τα αδέλφια της μητέρας μου, ο ένας έγινε καπετάνιος και ο άλλος ναυτοδικηγόρος και είχε πελάτες σημαντικούς Οινουσιώτες και Χιώτες εφοπλιστές. Η επιρροή των θείων και η αγάπη της μητέρας μας για τη θάλασσα ήταν η αιτία που εμείς, τα παιδιά, ασχοληθήκαμε με τη ναυτιλία” για να προσθέσει:
“Αν παλιά λέγαμε ότι είναι οι εφοπλιστές της Χίου, της Άνδρου της Κεφαλληνίας, εμείς είμαστε οι εφοπλιστές της Γλυφάδας”.
Για το σόι του πατέρα του αφηγείται:
“Η καταγωγή του πατέρα μου είναι από την ορεινή Γορτυνία, από τη Στεμνίτσα. Και η Αρκαδία έβγαζε ανθρώπους σώφρονες και καλούς εμπόρους. Οπότε θεωρώ ότι αυτή η κληρονομιά του πατέρα μας και το DNA του το αξιοποιήσαμε και είμαστε σώφρονες συντηρητικοί και καλοί έμποροι προσπαθώντας να εκμεταλλευόμαστε τους κύκλους της ναυτιλίας, με τα πάνω και τα κάτω της”.
Τη χρονιά που οι γονείς των Μαρτιναίων οι οποίοι έχουν και μία αδελφή τα παιδιά της οποίας ασχολούνται και αυτά με την πλοιοκτησία, αγόρασαν το πρώτο πλοίο, το φορτηγό “Θανάσης” το 1964 ο Θανάσης Μαρτίνος ήταν σε ηλικία 15 ετών:
“Ασχολούμην, μέρος του χρόνου μου, με τη Ναυτιλία και κυρίως κράταγα το ταμείο του πλοίου και έκανα επισκέψεις σε επισκευές. Είχα ενδιαφέρον για τη ναυτιλία ως χόμπι. Έκανα και σκασιαρχείο από το σχολείο και πήγαινε στο Πέραμα και έβλεπε επισκευές. Όταν στα 18 μου χρόνια πήγα για σπουδές στο Λονδίνο, η Ναυτιλία έγινε πλήρους απασχόλησης εργασία για εμένα.”
Σπούδασε οικονομικά στο Λονδίνο και στο Οικονομικό της Νομικής.
Για το πρώτο πλοίο της οικογένειας, που ήταν φορτηγό, λέει:
“Τα φορτηγά πλοία ασκούσαν πάντοτε μία γοητεία σε πολλούς Έλληνες που ασχολήθηκαν με τη ναυτιλία. Το πλοίο σου δίνει ένα αίσθημα ελευθερίας. Το πλοίο συνδυάζει την εμπορική δραστηριότητα το αίσθημα της περιπέτειας, το αίσθημα του ανταγωνισμού. Είναι στο DNA μας η ναυτιλία.
Το πρώτο πλοίο αγοράστηκε με την παρότρυνση της μητέρας μου. Κόστισε 100 χιλιάδες λίρες, μικρό ποσό. Το “Θανάσης” πρώην “Mary Livanos” ήταν 10 χιλιάδων τόνων, ατμόπλοιο του 1949. Ανήκε στην εταιρεία του Νικολάου Λιβανού. Μεσολάβησε ο θείος ο καπετάν Πριόβολος Μεθενίτης τον οποίο εκτιμούσε ιδιαίτερα ο Λιβανός αφού τον είχε καπετάνιο στα πλοία του. Τον επισκέφθηκε στο γραφείο του στο Μονακό και έκλεισε η συμφωνία. ‘Ενα πλοίο με πολλά προβλήματα και περιπέτειες από την αρχή. Δεν έβγαλε χρήματα. Το κρατήσαμε έξι χρόνια. Δεν χάσαμε ούτε κερδίσαμε. Κερδίσαμε σε γνώσεις” και προσθέτει:
“ Η μητέρα μου, με καταγωγή από τη Κεφαλονιά ήταν εκείνη που έπεισε τον πατέρα μου, ο οποίος ήταν εύπορος έμπορος, να επενδύσει στη ναυτιλία. Ξεκινήσαμε με τρία πλοία, χωρίς δάνεια. Είμαστε τυχεροί γιατί η μητέρα μας μάς ενέπνευσε την αγάπη για τη θάλασσα. Όταν ξεκινήσαμε είμαστε πολλοί νέοι. Η μητέρα μας μιλούσε με τις τράπεζες και τις έπειθε να δανείζουν σε 20άρηδες όπως είμασταν εμείς”.
Τα δύο πρώτα πλοία της οικογένειας τα διαχειριζόταν η ναυτιλιακή επιχείρηση της οικογένειας Μεθενίτη που είχε έδρα τον Πειραιά και η Kronos Shipping του Δ. Λεμού που είχε έδρα στο City του Λονδίνου.
Όμως το 1971 η Αθηνά Μαρτίνου αποφάσισε να πάρει στα χέρια της τη διαχείριση των πλοίων της οικογένειας. Μαζί με τους γιούς της, Θανάση, Ντίνο και Ανδρέα, ίδρυσε την εταιρεία Thenamaris Ships Management. Με την ίδρυση της εταιρείας αγόρασε και τρίτο πλοίο. Η ανάπτυξη της εταιρείας ήταν γεωμετρική μέσα σε μόλις τέσσερα χρόνια. Το 1975 η Thenamaris ήλεγχε έναν στόλο από 36 πλοία , μεταφορικής ικανότητας 850.000 τόνων. Εκεί βρίσκονται και τα τρία αγόρια μαζί με τη μητέρα τους. Ο Θανάσης θα μείνει στην εταιρεία έως το 1991. Τότε αποχωρεί και συστήνει τη δική του, την ΕastMed:
“Ο διαχωρισμός των πλοίων έγινε όταν ήμουν 40 χρονών. Μου αναλογούσαν 15 πλοία χωρίς να έχουν χρέη όπως το ίδιο συνέβαινε με όλη τη Thenamaris. Είχαμε πολλά παιδιά οπότε ήταν καλή απόφαση να ανεξαρτητοποιηθούμε. Όμως ακολουθήσαμε και ακολουθούμε και οι τρεις συντηρητική φιλοσοφία με προσεκτικά ανοίγματα”.
Τον μεγάλο του αδελφό ακολούθησε λίγα χρόνια αργότερα, το 1997, ο δευτερότοκος Ανδρέας ο οποίος ιδρύει τη Minerva-Αθηνά δίνοντας το όνομα της μητέρας του. λίγα χρόνια αργότερα. Στη Τhenamaris μένει ο μικρότερος από τα τρία αδέλφια, ο Ντίνος.
“Σήμερα υπάρχει διάδοχη κατάσταση και στις τρεις εταιρείες. Τα ανίψια μου, παιδιά των δύο αδελφών μου είναι ηλικίας γύρω στα 40 έτη. 35-40 ετών. Είναι άξια. Όπως και τα ανίψια μου, της αδελφής μου τα παιδιά ασχολούνται και αυτά με τη ναυτιλία και την πλοιοκτησία”.
πηγή: newmoney.gr
