Τουρισμός: Μηχανισμός ανάπτυξης ή επικείμενη χρεοκοπία και Όχι μόνο; Γράφει ο Β. Γιαουρδήμος

Γράφει ο Βασίλης Γιαουρδήμος

Να διευκρινίσω ότι οι απόψεις που θα  παραθέσω είναι προβληματισμοί που έχουν ειπωθεί και καλό είναι οι υπεύθυνοι     να τις εξετάσουν καλύτερα .
Διαβάζοντας στα ρεπορτάζ πως οι τουριστικές αφίξεις το πρώτο εξάμηνο του 2024 αυξήθηκαν κατά 15,5%, ενώ τα έσοδα έφτασαν στα 6,9 δισ. ευρώ, σημειώνοντας αύξηση 12,2% σε σύγκριση με το αντίστοιχο διάστημα του 2023.

Ωστόσο, η μέση δαπάνη ανά τουρίστα μειώθηκε στα 570 ευρώ, καταγράφοντας πτώση 3,6% σε σχέση με πέρυσι.Το σκηνικό μοιάζει με μια επιχείρηση που αυξάνει τις πωλήσεις αλλά τα κέρδη της μειώνονται. Το μοντέλο αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί επ αόριστον. Αν η επιχείρηση δεν αναδιαρθρώσει τη λειτουργία της θα οδηγηθεί στη χρεοκοπία.

Υποθέστε π.χ. πως τα επόμενα 10 χρόνια οι αφίξεις αυξάνονται 10% το χρόνο και τα έσοδα ανά τουρίστα μειώνονται 3,5% το χρόνο.

Το 2034 θα έχουμε πάνω από 90 εκατ. επισκέπτες αλλά τα έσοδα ανά επισκέπτη θα έχουν περιοριστεί στα 398 Ευρώ με αποτέλεσμα τα συνολικά έσοδα να φτάνουν περίπου τα 35,8 δισ. Ευρώ.
Τριπλασιασμός των επισκεπτών όμως σημαίνει και τριπλασιασμός των δαπανών για αποκομιδή των απορριμμάτων και λυμάτων που θα παράγουν και των δωρεάν φυσικών πόρων όπως αέρας, νερό και χώρος που θα χρειάζονται (πράγματα που έχουν ειπωθεί και από την Συμπαράταξη Ελπίδας την θυμάστε; Πριν 15 χρόνια).

Σε αυτήν την περίπτωση είναι πιθανό το ισοζύγιο εσόδων εξόδων της επιχείρησης «Τουρισμός» να έχει καταστεί αρνητικό. Σε τέτοιες περιπτώσεις οι επιχειρήσεις χρεοκοπούν.

Αν όλα αυτά μοιάζουν αποκυήματα απαισιοδοξίας και νοσηρής φαντασίας ρίξτε μια ματιά στα αναρίθμητα τα τελευταία χρόνια ρεπορτάζ για τα προβλήματα που δημιουργεί ο υπερτουρισμός στις τοπικές κοινωνίες αλλά και το ίδιο το τουριστικό προϊόν.

Η μάστιγα του τουρισμού καταστρέφει το ιδιαίτερα ευαίσθητο ελληνικό περιβάλλον, εξαντλεί τους διαθέσιμους πόρους, αποπροσανατολίζει τις αναγκαίες επενδύσεις και αυξάνει την εξάρτηση της χώρας από έναν ιδιαίτερα ευμετάβλητο οικονομικό παράγοντα, που μπορεί να καταρρεύσει από τον ένα χρόνο στον άλλο για διάφορους λόγους. Ο τουρισμός πρέπει να είναι συμπληρωματικός της αγροτικής – κτηνοτροφικής και βιομηχανικής – βιοτεχνικής παραγωγής και όχι το αντίθετο… Για την Κυβέρνηση δεν αρκούν όμως τα εκατομμύρια τουριστών που έρχονται απ όλα τα σημεία του ορίζοντα, αλλά επιδεικνύει ιδιαίτερη προτίμηση στους τούρκους τουρίστες. Έτσι, από τις αρχές του 2024, μετά από άδεια των Βρυξελλών, θέσπισε τη χορήγηση ειδικής visa express σε Τούρκους, κατά παρέκκλιση των κανόνων της ζώνης Σένγκεν, για δέκα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, συμπεριλαμβανομένου του μικρού Καστελόριζου. Για την ενίσχυση της οικονομίας των νησιών είπε ο Κ. Μητσοτάκης.
Έτσι οι νησιώτες σιγά-σιγά και με την τουρκική παρουσία συμφιλιώνονται και εξαρτώνται, όλο και περισσότερο, οικονομικά από την Ανατολία. Ένας ξενοδόχος στη Λέσβο δήλωσε ότι οι Τούρκοι από 20-30% του συνόλου των τουριστών τώρα αποτελούν το 80%.

Η Κυβέρνηση αδιαφορεί εγκληματικά για την κατοχή του 37% της Κύπρου, για τη «Γαλάζια Πατρίδα» που διεκδικεί το μισό Αιγαίο, για το casus belli αν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της, για την απαίτηση αποστρατικοποίησης των νησιών, για την αμφισβήτηση της συνολικής νησιωτικής ΑΟΖ, για τους υπερεξοπλισμούς της γείτονος κ.α. Ο τουρισμός να είναι καλά για να εδραιωθεί η «ελληνοτουρκική φιλία» και η συνεπαγόμενη εξάρτηση από την Τουρκία. Μήπως αυτό επιδιώκουν ή είναι τόσο ηλίθιοι;
Θα τους αφήσουμε να το πράξουν ;