Η παρέα ήταν καλή και αποτελείτο από τρεις φίλους, μέλη μιας ομάδας περιπατητών στην Κω. Το ίδιο καλή ήταν και η ιδέα του Μανώλη να πάμε ως το Μετόχι, ένα ύψωμα πάνω απ’ το παραδοσιακό χωριό Ζιά, όπου υπάρχει το όμορφο μεζεδοπωλείο «Μετόχι» του ντροπαλού Μιχάλη Κασσίου, ο οποίος πάντως αρνήθηκε πεισματικά να μιλήσει μπροστά στην κάμερα.
Λίγο νωρίτερα σταματήσαμε στο στοιχειωμένο χωριό Χαϊχούτες που εγκαταλείφτηκε απ’ τους κατοίκους του τη δεκαετία του ’60. Μοναδικά κτίσματα, που μένουν όρθια και λειτουργούν, το καφενείο-μεζεδοπωλείο Χαϊχούτες του Αλέξη Πρέντζα και η εκκλησία του Αγ. Δημητρίου που έχει δώσει το όνομά της στο χωριό, αντικαθιστώντας το περίεργο, θα έλεγα, όνομα Χαϊχούτες για το οποίο ερίζουν πολλοί… ανάδοχοι.
Μαζί με το καφενείο πάντως και την εκκλησία κάνουν δειλά την εμφάνισή τους άλλα δύο ανακαινισμένα σπίτια. Δυστυχώς το καφενείο ήταν κλειστό και έτσι ξεγελάσαμε την πείνα μας στο Μετόχι, όπου το πλιγούρι με το χοιρινό, οι γεμιστές με τυρί πιπεριές και οι πανσέτες, σε συνδυασμό με το υπέροχο μοσχάτο ημίγλυκο κρασί και την τσικουδιά, ικανοποίησαν απολύτως τον ουρανίσκο μας. Εύγε Μιχάλη και ας μην ήθελες να μιλήσεις στην κάμερα!
