Ξανθίππη Αγρέλλη: Οι άδειες κίτρινες καρέκλες της Βενετίας

Οι άδειες κίτρινες καρέκλες της Βενετίας

(Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη)

Όταν βλέπω έρημη την Βενετία και την Πλατεία του Αγίου Μάρκου σιωπηλή, δεν μπορεί παρά να μην πλημυρίσω από περίσσια λύπη. Ιδιαίτερα  όταν βλέπω στοιβαγμένες τις καρέκλες, από τις δεκάδες κλειστές καφετέριες, στην μεγάλη Πλατεία. Εκείνες οι κίτρινες καρέκλες, ξεχωρίζουν  για να μου θυμίζουν  πως ήμουν περαστική  από εκεί  πριν λίγα χρόνια,  για να απολαύσω ένα Ιταλικό καφέ, καπουτσίνο ή για να ακούσω την μικρή μουσική μπάντα, να συνοδεύει τους θαμώνες της καφετέριας. Απέναντι   βρίσκεται  το στολίδι της Αρχιτεκτονικής,  ο μεγαλόπρεπος, Ιερός Ναός του Αγίου Μάρκου, όπου είναι φυλαγμένα τα Άγια Λείψανα,  του Μαθητή και Ευαγγελιστή  του Χριστού.  Κατά την Οθωμανική εποχή, τα μετέφεραν  κρυφά, Ενετοί έμποροι, σε κρυμμένα φορτίο με αγελάδες  από την αλωθείσα Κωνσταντινούπολη. Τριγύρω,  βρίσκονται τα μοναδικά Παλάτια των Δόγηδων, που αγκαλιάζουν  στοργικά την ιστορική Πλατεία με το ξεχωριστό καμπαναριό και την τεράστια καμπάνα να την χτυπούν μολυβένια αγάλματα.

Γύρω μας κόσμος πολύς, αμέτρητοι οι τουρίστες  που  μπαινοβγαίνουν από τα κάθε είδους καταστήματα για ενθύμια και  ψωνίζουν από τα μαγαζιά και τα υπαίθρια κιόσκια ή  προσπαθούν να αγοράσουν εισιτήριο για τα  πλοιάρια, που βολτάρουν συνεχώς στα μικρά και μεγάλα κανάλια.   Πρωταγωνιστές  οι ηλιοκαμένοι γονδολιέρηδες, με τα χαρακτηριστικά μαύρα καπέλα καβουράκια και την μαύρη στολή, συνοδεύουν τους επισκέπτες, σε μια αξέχαστη βόλτα με την μουσική συντροφιά από Βενετσιάνους, παραδοσιακούς τροβαδούρους, με τα μελωδικά ακορντεόν.

Θα αναφερθώ και στις  τιμές  που συνάντησα. Όντας  θιασώτης των ταξιδιών σε διάφορες χώρες, οι τιμές μου έμειναν αξέχαστες, όταν η βόλτα με γόνδολα  μισής ώρας κοστίζει 85 ευρώ και ο καφές με τη συνοδεία μουσικής, υπαίθριας μπάντας κοστίζει 18  ευρώ.

Όμως η απαράμιλλη ομορφιά της βυθιζόμενης πόλης, Βενετίας, που συχνά πλημυρίζει αξίζει όλα τα  λεφτά.  Ο Ορθόδοξος Ιερός Ναός του  Αγίου Γεωργίου,  λίγο ποιο πέρα, από την Γέφυρα των Στεναγμών, όπου περνούσαν τους μελλοθάνατους, έχει ένα ξεχωριστό καμπαναριό που γέρνει, όπως ο κεκλιμένος πύργος  της Πίζας. Η αιτία είναι, ότι τα θεμέλια του είναι φτιαγμένα με κορμούς και πασσάλους δένδρων και με την μακροχρόνια  διάβρωση σαπίζουν.  Βέβαια οι Ιταλοί προσπαθούν να τον συντηρήσουν, με κάθε δυνατό τρόπο. Τα  αρχοντικά διώροφα σπίτια της Βενετίας, βαμμένα με κίτρινη ώχρα, με τις αψιδωτές πόρτες και τα σιδερένια, περίτεχνα μπαλκόνια είναι πανέμορφα. Τα περισσότερα  όμως, έχουν  γίνει πολυτελή Ξενοδοχεία, ενώ οι ιδιοκτήτες τους έφυγαν πιο μακριά,  αναζητώντας  την ήρεμη ζωή στην έξοχη. Όσα   και να πούμε για την Βενετία, δεν είναι αρκετά. Από την στιγμή που προσγειώνεται  το αεροπλάνο και   νομίζεις πως θα κολυμπήσει στην θάλασσα της Αδριατικής, ή  θα ακουμπήσει  σε ένα από τα δεκάδες νησιά που είναι διάσπαρτα παντού, η Βενετία αποτελεί μια πόλη κόσμημα της Μεσογείου. Ένα  ασυναγώνιστο, μέχρι και σήμερα  κέντρο εμπορίου.  Παράλληλα έναν ισχυρό, ανταγωνιστικό τουριστικό πόλο έλξης,  όπου οι τουρίστες χρόνο με το χρόνο,  δεκαπλασιάζονται και  γίνονται ανυπόφορα ενοχλητικοί,  για τους  ντόπιους  κατοίκους. Σήμερα βλέποντας την ερημιά, στα σοκάκια των Βενετών πρωταγωνιστών του φημισμένου Βενετσιάνικου καρναβαλιού, με τις μοναδικές μάσκες, αισθάνεσαι μόνο  λύπη.   Νοιώθοντας την  εκκωφαντική  σιωπή, στην άλλοτε πολύβουη  Πλατεία του Αγίου Μάρκου, και τις χαρακτηριστικές άδειες, κίτρινες καρέκλες, στοιβαγμένες να ξεχωρίζουν ανάμεσα στις άλλες,  μόνο θλίψη και απορία σου γεννιέται.                    Η ζωή νέκρωσε, ο κόσμος τρομαγμένος από τον φόβο του κοροναιού, κλείστηκε στα σπίτια του.                  Το  εμπόριο σταμάτησε, τα  αεροπλάνα είναι καθηλωμένα, τα μεγάλα κρουαζιερόπλοια αγκυροβολημένα,  τα πλοιάρια είναι δεμένα, οι γόνδολες ακίνητες,  η συγκοινωνία πετρωμένη και  οι τουρίστες εξαφανισμένοι. Τα  τραγούδια σιώπησαν και μόνο  ο ήχος από το εντυπωσιακό ρολόι και τις  αυτόματες καμπάνες, καθώς  και τα αμέτρητα περιστέρια,  που αναζητούν τροφή  στους έρημους δρόμους και στην μεγάλη Πλατεία του Αγίου Μάρκου, απέμειναν, για να θυμίζουν πως κάποτε η ξακουστή Βενετία έσφυζε από  ζωή. Λες  και ένα μαγικό χέρι, από αυτό που περιγράφει ο Δανός παραμυθάς,  Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, πέτρωσε τη χώρα, έσπειρε την σιωπή και άπλωσε την ερημιά ,πάνω από την παραμυθένια Βενετσιάνικη  πόλη. Λες και   κάποιο  φθονερό χέρι, αφήρεσε την ζωή από την Βενετία και σκόρπισε τον θάνατο στην πανέμορφη και  γραφική Ιταλία.                   Και  όχι μόνο σε αυτή τη χώρα, σε όλες τις χώρες, σε πόλεις, σε πρωτεύουσες,  σε χωριά, αλλά και σε όλο τον πολύπαθο Πλανήτη Γη. Αυτόν  που αν τον κοιτάξεις από ψηλά, μοιάζει σαν μια ανήμπορη γειτονιά, που πανικόβλητη τρέχει για  να αντιμετωπίσει αυτή την παγκόσμια σύμφορα, από το θανατικό του κοροναιού,  αυτή την καταραμένη, τρομερή μεταδοτική,  ‘πανούκλα’ του 21 αιώνα.  Ας  προσευχηθούμε  και ας ευχηθούμε, πως  αυτός ο φοβερός εφιάλτης, είναι μια φουρτούνα που θα περάσει και θα την διαδεχτεί η νηνεμία και η  γαλήνια επιστροφή στην κανονική ζωή.

Ξανθίππη Αγρέλλη