ΑΠΟΣΤΟΛΗ στο Ντουμπάι: Οι Έλληνες του Ντουμπάι και του Αμπου- Ντάμπι, ως εργαζόμενοι ή ως τουρίστες

ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ

Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα

Οι Έλληνες του Ντουμπάι και του Αμπου- Ντάμπι, ως εργαζόμενοι ή ως τουρίστες

Οδοιπορικό (φωτορεπορτάζ): Ξανθίππη Αγρέλλη

Μια πρόσκληση της φίλης μου της Άννας, που από το 1978, βρίσκεται στα Αραβικά Εμιράτα, εκείνη σαν ξεναγός και ο σύζυγος της ως μηχανικός, με προκάλεσε να επισκεφθώ για μια εβδομάδα, τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Η πρώην ακτή των πειρατών, που βρίσκεται στην είσοδο του Περσικού κόλπου, στο Νότιο- Ανατολικό άκρο της Αραβικής χερσονήσου, έγινε ο υπ’ αριθμόν πρώτος παγκόσμιος τουριστικός προορισμός, μέσα σε λίγα χρόνια, με πολλούς Έλληνες να τον επισκέπτονται.

Οι πρώην αλιείς πολυτίμων μαργαριταριών, του Περσικού κόλπου, άφησαν τα σκάφανδρα και τα ξυλοκάικα και έγιναν πολυεκατομμυριούχοι εξαγωγείς πετρελαίου, της τέταρτης δύναμης πετρελαίου στον κόσμο. Μια Αραβία που χάνεται στην έρημο και πλησιάζει την Ευρώπη.

Τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, είναι επτά. Το Ντουμπάι, το Αμπού-Ντάμπι, η Ρασάλχ -Κάημα, η Σάλτζια, η Φουτζέιρα, το Αζμάν και το Ουμάλ -Κουέμπ. Κατοικούνται από 148 διαφορετικές φιλές, ένα μωσαϊκό ανθρώπων, με τους προερχόμενους από Πακιστάν, Ινδία, Φιλιππίνες και Αφρική, να υπερτερούν. Επίσης εξίμηση χιλιάδες Έλληνες, βρίσκονται εκεί με δική τους κοινότητα και Ορθόδοξη Εκκλησία. Αυτοί λαβαίνουν μέρος, στην συνεχή οικοδόμηση και ανοικοδόμηση, των Εμιράτων, σ’ ένα ατελείωτο οικοδομικό οργασμό.

Οι γόνοι των παλιών Σεΐχηδων και Εμίρηδων, σπούδασαν στο εξωτερικό και μπολιάστηκαν με την Αμερικάνικη, την Εγγλέζικη, τη Γαλλική και γενικά την Ευρωπαϊκή κουλτούρα.

Έτσι αντέγραψαν, όχι μόνο τον τρόπο ζωής, αλλά και τον τρόπο που κτίζονται τα κτήρια, στον παράδεισο της Δύσης. Το πετρέλαιο ρέει σαν το νερό, που αφαλατώνουν, από την θάλασσα του Περσικού κόλπου. Τα πετροδολάρια αφειδώς πληρώνουν, τους καλύτερους ξένους αρχιτέκτονες, μηχανικούς, εργολάβους, κατασκευαστές, γραφίστες, τεχνίτες και εργάτες, για να κατασκευάσουν δρόμους, γέφυρες και τα μοναδικά, εντυπωσιακά, πανύψηλα κτήρια με μπετόν, σίδερο, αλουμίνιο, ξύλο και γυαλί.

Τα επτά Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, απελευθερώθηκαν μετά από τους Πορτογάλους, τους Οθωμανούς και τελευταία τους Άγγλους το 1971.

Με πρωτεύουσα το Αμπού -Ντάμπι και με την αξιοθαύμαστη άνοδο της οικονομίας τους, κατάφεραν να γίνουν το κέντρο των επενδυτών, των επιχειρηματιών, του εμπορίου, των χρηματοοικονομικών συναλλαγών, αλλά και των περιηγητών παγκοσμίως.

Στο Ντουμπάι, θαυμάσαμε τους αμέτρητους, τεράστιους πανύψηλους ουρανοξύστες, μέχρι και πάνω από 850 μέτρα, που τους κατασκευάζουν κυρίως ξένοι επενδυτές και εταιρίες και φυσικά οι οικογένειες των Σεΐχηδων.

Εκεί που το ταξί είναι πάμφθηνο, με το ρεζερβουάρ να γεμίζει με 10 λεπτά το λίτρο, τα υπόλοιπα αγαθά, είναι κυρίως εισαγόμενα και πανάκριβα. Μια σειρά από πληθώρα παραδοσιακών μαγαζιών, υπάρχει για όλα τα πορτοφόλια, στην σκεπαστή ντόπια αγορά, με τα χρυσοχοεία, να κρατούν τα σκήπτρα και δεύτερα, τα καταστήματα κάθε είδους μπαχαρικών.

Το Ντουμπάι, κάθεται επάνω σε νησάκια, με τεχνικές προσχώσεις και έχει γύρω του τεχνητές λίμνες και ποτάμια, που φέρνουν την θάλασσα του κόλπου, ως την άνυδρη έρημο.

Έχει τους περισσότερους ουρανοξύστες στον κόσμο και οι πιο πολλοί είναι αντίγραφα, αυτών της Νέας Υόρκης. Το νόμισμα είναι ισχυρό και σταθερό, το Ντίρχαν, αλλά παράλληλα δέχονται ευρώ και δολάρια μόνο σε χαρτονομίσματα.

Έχει το μεγαλύτερο, κεντρικό Αεροδρόμιο του κόσμου, σύγχρονο και περίτεχνο, γεμάτο χλιδή και πολυτέλεια, που θυμίζει αίθουσα παλατιού, με ανέσεις όπως αίθουσα Ίντερνετ, καπνιστών και παιδική χαρά. Πολλές ανέσεις, προσφέρουν και τα αεροπλάνα της Εμιρέιτς Έρλαινς, σε μια ευχάριστη πτήση τεσσεράμισι ωρών, Αθήνας – Ντουμπάι.

Στο Ντουμπάι, υπάρχουν ειδικά μεγάλα Κέντρα εμπορίου, τα ‘Μολλ,’ που τα εμπλουτίζουν εκτός από την πληθώρα καταστημάτων, ενυδρεία, ζωολογικοί κήποι και ένα υπερθέαμα με τα νερά που χορεύουν, κάτω από την διαπεραστική φωνή της Σελίν Ντιόν.

Το Αμπού-Ντάμπι, η δεύτερη πόλη και πρωτεύουσα των Αραβικών Εμιράτων, μπορεί να μην έχει τόσους πολλούς πανύψηλους ουρανοξύστες, έχει όμως πολύ πράσινο. Οι Σεΐχηδες φρόντισαν να φυτέψουν, ογδόντα δυο εκατομμύρια φοίνικες και άλλα τόσα εκατομμύρια, διάφορα δένδρα και λουλούδια σε πάρκα, παρτέρια, πλατείες και πεζόδρομους.

Εκεί που υπάρχει έρημος, σήμερα ανθίζουν λουλούδια. Εκεί που δεν πλησίαζαν παρά μόνο καμήλες, σήμερα περνούν πλοιάρια, τα οποία μας έκαναν και μικρή κρουαζιέρα.

Το Αμπού-Ντάμπι, διαθέτει ένα ξεχωριστό, αξιοθαύμαστο στολίδι. Το δεύτερο σε χωρητικότητα Τέμενος, μετά του Μαρόκου. Είναι κατασκευασμένο όλο από χρυσό και λευκό μάρμαρο, ακόμη και Ελληνικό. Έχει το πιο μεγάλο χειροποίητο χαλί στον κόσμο και επτά πολυελαίους, όλους φτιαγμένους με κρύσταλλα Σβαρόφσκι. Είναι κάτασπρο, με τεχνητές πισίνες και λίμνες γύρω του, καθώς και με πολύ πράσινο, να το περιβάλλει στους γύρω κήπους. Εννοείται πως η είσοδος είναι πολύ αυστηρή, αφού σε περνάνε από αχτίνες Χ, όπως στο Αεροδρόμιο. Επίσης σου δίνουν να φορέσεις μαντίλα και χιτώνα, αν δεν είσαι ευπρεπώς και σεμνά ντυμένη. Απαγορεύεται να αγκαλιάσεις τον σύντροφό σου για φωτογραφία ή να τον φιλήσεις έστω και στο μάγουλο δημόσια, ούτε να χαζογελάς και να φωνασκείς σε δημόσιους χώρους. Το κάπνισμα έχει ειδικές αίθουσες, σε εστιατόρια, ξενοδοχεία και εμπορικά κέντρα, καθώς και ο ναργιλές που είναι νόμιμος και λέγεται Σίσα.

Όταν ρουφάς ναργιλέ, πληρώνεις ένα μεγάλο ποσό, που πάει στο κράτος.

Απαγορεύονται ακόμη, τα τυχερά παιχνίδια και το Καζίνο.

Στο Αμπού-Ντάμπι, υπάρχει και η διεθνής πίστα αγώνων αυτοκινήτων, της Φεράρι, με ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο, που φιλοξενεί σε ειδική έκθεσή του, γνήσιες Φεράρι.

Εκεί συναντήσαμε δίπλα στο Αιγυπτιακό και στο Ιταλικό και ένα Ελληνικό εστιατόριο, με Κινέζες σερβιτόρες και με φέτα Δωδώνης, εισαγόμενη και φυσικά πανάκριβη.

Τελευταία στάση στην Σάρτζα, το τρίτο κοντινό Εμιράτο, μια πόλη που αντέγραψε το ιπτάμενο σιντριβάνι Τζεν- το, της Γενεύης, αλλά και τα διάφορα πλατιά πάρκα και παιδικές χαρές, της Ευρώπης. Τα πολλά Τζαμιά, καλούν πέντε φορές τους πιστούς Μουσουλμάνους, για προσευχή, στα δε δωμάτια των ξενοδοχείων, μεταξύ άλλων σου παρέχουν τεράστια τηλεόραση, Ίντερνετ και ένα βιβλίο Κορανίου στα Αγγλικά, που το συνοδεύουν με ένα βελούδινο χαλάκι, για όσους είναι Μωαμεθανοί. Η επίσημη Θρησκεία, είναι η Μωαμεθανική και οι επίσημες γλώσσες είναι η Αραβική και δεύτερη η Αγγλική.

Η ενδυμασία των ανδρών, είναι ο παραδοσιακός λευκός χιτώνας, με την καρό μαντίλα και των γυναικών, ο κατάμαυρος χιτώνας, με το νικάμπ, το μαντήλι ή την μπούργκα, κάτι που συνηθίζεις να βλέπεις, αφού είναι παντού γύρω σου και δεν σου προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η κουζίνα είναι μίγμα Ανατολίτικης καυτερής, με πολλά μπαχαρικά και Δυτικής με Ευρωπαϊκά πιάτα. Το αλκοόλ, απαγορεύεται σε δημόσιους χώρους, μόνο σε ειδικά κέντρα. Επίσης, απαγορεύεται και το χοιρινό κρέας. Το νερό είναι αφαλατωμένο και ως πόσιμο, ενδείκνυται κυρίως το εμφιαλωμένο.

Τελευταία βραδιά και ένα οργανωμένο σαφάρι, με Γιαπωνέζικα τζιπ, το ηλιοβασίλεμα, στους κόκκινους αμμόλοφους της Αραβικής ερήμου, σε αποζημιώνει στο τέλος σε μια μεγάλη καλύβα νομάδων Βεδουίνων, με καμήλες και Καμηλιέρηδες. Διασκεδάζεις υπό το φως των φαναριών, με χορεύτρια της κοιλιάς, χορευτή Δερβίση και γεύεσαι παραδοσιακή καυτερή κουζίνα. Εμείς, στη μέση του πουθενά, της Αραβικής έρημου, χορέψαμε όλο το Ελληνικό γκρουπ, Ανατολίτικα τσιφτετέλια, με οδηγό την ντόπια χορεύτρια των χορών Οριεντάλ.

Οι Άραβες είναι φιλήσυχοι, ανεκτικοί, φιλόξενοι, μιλούν χαμηλόφωνα και δεν ενοχλούν.

Σε σέβονται αρκεί να σέβεσαι τη χώρα, τη Θρησκεία και τις παραδόσεις τους.

Οι λαθρομετανάστες και οι πρόσφυγες, δεν περνάνε εύκολα στην χώρα αυτή, που την φυλάνε δεκάδες ένστολοι και μη αστυνομικοί. Οι νόμιμοι οικονομικοί μετανάστες, δουλεύουν για δυο χρόνια και μετά απελαύνονται στη χώρα τους. Τα Αραβικά Εμιράτα είναι πεντακάθαρα, με βαριά πρόστιμα σε όσους τολμούν να τα βρωμίσουν. Υπάρχει απόλυτη ασφάλεια και οι τσαντάκηδες ή οι ληστές είναι ανύπαρκτοι, με την εγκληματικότητα σε μηδαμινά επίπεδα, γιατί οι ποινές από την Δικαιοσύνη, είναι πάρα πολύ βαριές.

Στα μέρη αυτά, δεν θα συναντήσετε στο δρόμο, άστεγους, ζητιάνους, εξαρτημένους ή πόρνες. Στην Σάρτζα, υπάρχει ένα παραδοσιακό χωριό, με χωμάτινα χαμηλά σπίτια και στο Αμπού-Ντάμπι, υπάρχει ένας Μουσειακός χώρος, που σε ταξιδεύει σε αλλοτινές γνήσιες Αραβικές εποχές, καθώς και ένα χωριό, με τις πρώτες ψάθινες καλύβες των Βεδουίνων, που τις έφτιαχναν με φοίνικες.

Ο φοίνικας θεωρείται ιερό δένδρο, γιατί προσφέρει ξυλεία, χουρμάδες και φοινικέλαιο, πέρα από την ευεργετική του σκιά. Είναι ανθεκτικό φυτό σε άνυδρα μέρη, με θερμοκρασία τον χειμώνα 15-20 βαθμούς Κελσίου και το καλοκαίρι μέχρι και 50-55 βαθμούς Κελσίου.

Η καμήλα, το άλογο, η αντιλόπη και ο αετός, θεωρούνται από τα πιο προστατευόμενα ζώα.

Σε ένα άνυδρο τόπο, οι Άραβες κατάφεραν με ξένους κατά το 80 τις εκατόν εργάτες, να φτιάξουν πανύψηλα εντυπωσιακά κτήρια, να προσελκύσουν ξένους επενδυτές, με μηδαμινή φορολογία, να παντρέψουν την ντόπια παράδοση με την σύγχρονη άνετη ζωή και να δημιουργήσουν ελκυστικές εστίες και διάφορα αξιοθέατα.

Έτσι οι τουρίστες, απ΄ όλο τον κόσμο, έχουν για προτεραιότητά τους, μια περιήγηση στα ζεστά και φιλόξενα Αραβικά Εμιράτα, που δεν σταματάνε να μας εκπλήσσουν με την αλματώδη ανάπτυξη και εξέλιξή τους.

Ξανθίππη Αγρέλλη