Οι τελευταίες ματιές στη Κω που είναι η παλιά πόλη και η σύγχρονη.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Είναι και η τσιπουροκατασταση για το φευγιό μου από τον φίλο Διαμαντή, που με αποχαιρέτησε με, ψάρι φιλέτο ψητό, μανιτάρια, τυρί της πποσας, Λερικο παστό κολιό, σαλάτα εκπληκτική, και ένα τσίπουρο που φέρει το όνομα του και είναι από την Αλεξανδρούπολη. Όλα αυτά στη πισίνα του ξενοδοχείου του.
Έτσι κάνουμε εμείς στη Κω αποχαιρετούμε τους φίλους με μια αγκαλιά και πολλές ευχές.
Από την πλευρά μου χαιρετώ εγκάρδια τον φίλο Γιάννη Κιαρη, Aegeanws, που με παρότρυνε να γράφω γιατί ότι γράφω, μου είπε, είναι καλό.
Τον Λάκη Γαλαθρη, Natur Galathris, τον φίλο Νίκο Πουλιο, kos Aktis, και την ευγενική σύζυγο του, όπως και όλους τους Κωους του απογευματινου καφε, μα και τους φιλους της παραλίας που κάθε μέρα πλατσουριζαμε μαζί στα γαλάζια νερά της Κω.
Μερικά πράγματα στη ζωή είναι αξεπέραστα όπως αξεπέραστη είναι και η ομορφιά της ΚΩΣ.
Αξεπέραστη Κω, σε χαιρετώ.
Σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές του αποχωρισμού,πάντα έρχονται στο μυαλό μου οι παραδοσιακοί στίχοι [ακόμη δεν εμίσεψες δυο μίλια απ΄τον Λιμνιώνα και τρέχουν τα ματάκια μου σαν βρύσες του Χειμώνα],[Ο μισεμός είναι καημός, το κατευόδιο ζάλη και το καλώς ορίσατε είναι χαρά μεγάλη].Καλό χειμώνα σε όλους και ειδικά σε όσους πρέπει να να φύγουν μακριά από πανέμορφο νησί μας.
και γρήγορα εις το επανδιείν παρεάκι
….. τουλάχιστον τα στερνά τιμούν τα πρώτα……..
Ευχαριστούμε αγαπητέ κ. Δημήτρη.
Καλό και ζεστό χειμώνα εύχομαι.
Και αν επιτρέπετε για το πρόωρο:
χρόνια πολλά για την ονομαστική σας γιορτή.
υγ.
Τί μού θυμίσατε τώρα, αχ.
Κάθε φορά που φεύγανε οι Φιλανδέζες…