Ιωάννα Ρούφα: Καλωσορίζουμε τον Χατζηνικόλογλου Σταμάτη | Η ΜΑΧΗ των επικείμενων εκλογών… Περί μετεκλογικών συνεργασιών

Η συνέχεια της συνέντευξης με την Άννα Αυγούλη…

Ερώτηση: Ποια, κατά την άποψή σας, είναι τα σοβαρότερα προβλήματα του τόπου μας;

Ιωάννα Ρούφα:

Θεωρούμε την τακτοποίηση των μεγάλων πολεοδομικών ζητημάτων άμεση αναγκαιότητα και βασική προϋπόθεση προσέλκυσης και διευκόλυνσης επιχειρηματικών δράσεων, για χρηστή, ήπια αξιοποίηση της γης μας σε μια πολυεπίπεδη βάση οικονομίας και όχι μονοπωλιακά τουριστική.

Ο τόπος μας, οι άνθρωποι μας μπορούν να παράξουν, να μεταποιήσουν ποιοτικά και επώνυμα προϊόντα.

H μονοσήμαντη παροχή υπηρεσιών είναι ευάλωτος και επικίνδυνος μονόδρομος που έχει συσσωρεύσει τον πλούτο στα χέρια λίγων και ξένων συμφερόντων.

Η φέρουσα ικανότητα του νησιού δεν είναι απεριόριστη.

Το ίδιο συμβαίνει και με τους φυσικούς μας πόρους. Αυτό είναι το δεύτερο μεγάλο μας στοίχημα.

Ο πρωτογενής, ο δευτερογενής τομέας, η αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος, η ρεαλιστική ανασυγκρότηση της παραγωγικής διαδικασίας και της πραγματικής οικονομίας μπορεί να είναι ο Άλλος Δρόμος ενάντια στο ξεπούλημα δημόσιων και ιδιωτικών περιουσιών.
Μπορεί να αποτελέσει το αντίδοτο στη παθογένεια και στην επιδοτούμενη αδράνεια.

Είδατε τι συνέβη – και πόσο γρήγορα – στην περίπτωση των ξενοδοχείων Λακιτήρα, είδατε τι επιχειρήθηκε στην περίπτωση των ξενοδοχείων Κυπριώτη και ευτυχώς η Ελληνική δικαιοσύνη στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.

Από τις εισηγήσεις που έχω στα χέρια μου και σύμφωνα τόσο με επιστημονικές όσο και επιχειρηματικές αναλύσεις, οι τουριστικοί προορισμοί και εν γένει οι τοπικές οικονομίες που θα απαιτήσουν σεβασμό θέτοντας ένα λογικό πλαίσιο κανόνων και περιορισμών θα είναι και αυτές που θα έχουν διάρκεια στον χρόνο. Και αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα για την Κω.

Αντιλαμβανόμαστε τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, την εκπαίδευση ως κοινωνικά αγαθά και μέσα χειραφέτησης και όχι ως εμπορεύματα ή ως μέσα χειραγώγησης.

Είμαστε υπέρ των διανησιωτικών συνεργασιών καθώς και της αγαστής συνεργασίας με το β΄ βαθμό αυτοδιοίκησης, γιατί προσβλέπουμε σε ισότιμες σχέσεις που αποσκοπούν στην ανάπτυξη και στην πρόοδο της περιφερειακής μας ενότητας.

Ευαγγελιζόμαστε ένα δήμο-δίχτυ κοινωνικής προστασίας και πραγματικής αλληλεγγύης με σεβασμό στον ΑΝΘΡΩΠΟ και στο δικαίωμα μιας αξιοπρεπούς ζωής. Στην Κω πρέπει να προστατευτεί η κοινωνική συνοχή!

Η ανεργία των νέων, η εταιροαπασχόληση τους είναι για μας θέματα αιχμής.

Κάθε ευρώ πρέπει να παράγει πλούτο και θέσεις εργασίας. Κάθε έργο πρέπει να ανοίγει νέους δρόμους στην αειφόρο ανάπτυξη με σεβασμό στο περιβάλλον, στην οικολογία, στην ιστορία, στον πολιτισμό, να ενισχύει την ταυτότητα της Κω.

Να παραπέμπει στην Κω!

Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις φυτοζωούν…

Θα καταθέσουμε δέσμη πολιτικών προτάσεων για τη στήριξή τους.

Τα κολονάκια, τα αγάλματα και οι ξενικού τύπου αναπλάσεις είναι χρεωκοπημένες πολιτικές.

Έργο σημαίνει πρόοδος, προοπτική, απτό αποτέλεσμα στη ζωή και στην οικονομία του τόπου.

Είδατε έστω και ένα τέτοιο έργο;;

Καταθέτουμε σε διαβούλευση, με την τοπική κοινωνία, ένα σαφές πρόγραμμα το οποίο πέρα από το πολιτικό πλαίσιο επιδιώκει την άρτια επιστημονική κατάρτιση και στοιχειοθέτησή του με κοινωνικά, οικονομικά, αναπτυξιακά κριτήρια.

Ένα πρόγραμμα ρεαλιστικά ανθρωποκεντρικό που θα προσεγγίζει τις μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες παρεμβάσεις.
Ένα πρόγραμμα, εργαλείο δουλειάς και όχι μανιφέστο ή υπόσχεση προεκλογική.

Ένα πρόγραμμα ανοιχτό και πρωτοπόρο στην υλοποίηση καινοτόμων ιδεών και ευρωπαϊκών προγραμμάτων.

Θα είμαστε η πρώτη δημοτική αρχή που θα καλέσει το δημοτικό συμβούλιο από κοινού με την κοινωνία, δεν θα επιβάλουμε τη δική μας άποψη, να ψηφίσει τις δράσεις, τους στόχους και τα μέσα για όσα πρέπει να γίνουν και να προγραμματισθούν για την επόμενη τουλάχιστον δεκαετία.

Πρέπει επιτέλους να αποκτήσουμε κοινό βηματισμό. Τέρμα τα λόγια… έχουμε χάσει πολύτιμο χρόνο που δεν έχουμε.

Τα μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου παραμένουν εν υπνώσει (βλέπε Θερμά, Αλυκή, Ιπποκράτης) ή ξεπουλιούνται (βλέπε Νέα ΑΒΙΚΩ).

Παραδοθήκαμε άνευ όρων στην άναρχη τουριστική ανάπτυξη και υφιστάμεθα την εξάρτηση καθώς δεν είμαστε παρά αποδέκτες και όχι οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού.

Η πίστη και η αγάπη στις δυνάμεις του τόπου μετατοπίστηκαν με τον όρο αξιοποίηση στην μεταφορά βασικών περιουσιακών στοιχείων του σε ξένα κεφάλαια.

Ενώ οι ντόπιες επιχειρήσεις δεν στηρίζονται όσο θα έπρεπε και αυτό είναι αντικείμενο που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης.