Ρεπορτάζ: Στέργιος Χατζηστέργου 
ΔΡΑΓΆΖΗ ΚΈΛΛΥ Η ΚΟΡΥΦΑΊΑ ΕΛΛΗΝΊΔΑ ΣΠΡΙΝΤΕΡ ΜΑΣΤΕΡ ΑΘΛΉΤΡΙΑ ΚΑΤΈΚΤΗΣΕ ΤΗΝ 8η ΘΈΣΗ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΌ ΤΩΝ 60Μ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΊΑ W40
Έκανες πάντα γυμναστική; Πότε αποφάσισες να ασχοληθείς με το τρέξιμο κ τι σε ώθησε σε αυτό;
Γυμναστική σε επίπεδο απασχόλησης έκανα σχεδόν όλα τα σχολικά μου χρόνια. Ήμουν παιδί υπερκινητικό και χρειαζόμουν την άθληση για εκτόνωση. Έπαιξα τέννις και βολλευ. Σταμάτησα 2α λυκείου για να προετοιμαστώ για πανελλήνιες. Από τα μεγαλύτερα λάθη μου καθώς τότε ξεκίνησα το κάπνισμα, τα πάρτι και απομακρύνθηκα εντελώς από την άσκηση.
Αυτό κράτησε για μερικά χρόνια, αν και κατά καιρούς έκανα απόπειρες να επιστρέψω στον αθλητισμό. Όσο κάπνιζα ήταν αδύνατον να ξεκινήσω πάλι σοβαρά μιας και κάπνιζα παρά πολύ (ένα πακέτο την ημέρα). Στα 21 το εκοψα για πρώτη φορά και μέχρι τα 24 πηγαινα γυμναστήριο για να χάσω τα κιλά που πήρα με τη διακοπή του καπνίσματος. Έκανα μια φιλότιμη προσπαθεια τότε να ανακτήσω τη φυσική μου κατασταση. Παράλληλα με το γυμναστήριο ξεκίνησα δειλά το τζόκινγκ. Όταν διένυσα το πρώτο μου χιλιόμετρο (στα 22 και κάνοντας άπειρο χρόνο) ήμουν πολύ χαρούμενη με την επίδοση μου. Ωστόσο θεωρούσα τον εαυτό μου πολύ μεγάλο πλέον για να ασχοληθεί ξανά με τον αθλητισμό. Μέγα σφάλμα!
Στα 26, λόγω σοβαρού προβλήματος αυχενικού συνδρόμου αποφάσισα να εντατικοποιησω τις προπονήσεις μου. Γράφτηκα σε ένα σύλλογο ταεκβοντο και ασχολήθηκα με το άθλημα για περίπου 10 χρόνια. Η εντατικοποίηση σήμαινε 2-3 φορες την εβδομάδα κατά τη διάρκεια της σχολικής σεζόν. Ήταν μια δραστηριότητα στα πλαίσια του χόμπι, για να μπορώ να διατηρώ το βάρος μου σταθερο και να αντιμετωπίζω τις επιβαρύνσεις που δέχεται το σώμα από την καθιστική μου εργασία. Κατά καιρούς έκανα και λίγο τζόκινγκ για να βελτιώσω την αερόβια μου ικανότητα αλλά στο πλαίσιο της παρέας. Αν και η παραμονή μου στο ταεκβοντο είναι η μακροβιότερη μέχρι τώρα σχέση μου με την άσκηση, δεν μπορώ να πω πως δοθηκα στο άθλημα μιας και ο σωματότυπος μου δεν με ευνοούσε.
Στη διάρκεια αυτών των 10 χρόνων ξεκίνησα ξανα το κάπνισμα και παράτησα την άσκηση τελείως για τουλάχιστον ένα χρόνο. Είχα να αντιμετωπίσω και την απώλεια της μητέρας μου οποτε φλέρταρα με την κατάθλιψη και δεν είχα κουράγια να κάνω κανένα είδος γυμναστικής. Φόρτωσα μερικά κιλα, άρχισα να πίνω επικίνδυνα πολύ, ξενυχτούσα και έβλεπα να απομακρύνομαι τελείως από την άσκηση.
Το 2016 αποφάσισα να κόψω οριστικά το κάπνισμα το οποίο με βασάνισε πολύ. Ένιωθα πως πια δεν μπορούσα να πάρω ανάσα. Ξαναγύρισα δειλά στο ταεκβοντο, και προσπάθησα να βελτιώσω τη φυσική μου κατάσταση. Ήμουν ήδη 33 χρόνων και φυσικά δεν έβλεπα τον εαυτό μου ως αθλήτρια παρά ως χομπιστρια.
Μέχρι το 2021 δοκίμαζα διαφορά είδη άσκησης για την πρόκληση. Το ταεκβοντο δεν με γέμιζε και ψαχνόμουν. Δοκίμασα pole dancing, beach volley, yoga, aerial yoga, trx, cross fit. Σε όλα πηγαινα τουριστικά. Μέχρι που μου πρότειναν να δοκιμάσω στίβο. Οι γνωστοί μου ήξεραν πως κατά καιρούς έβγαινα για χαλαρό τζόκινγκ (μέχρι 4 χιλιόμετρα) και κάποιος μου είπε να δοκιμάσω με προπονητή.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ήταν Σάββατο 10 Απριλίου του 2021, ώρα 17.00 που έκλεισα να πάω για προπόνηση. Είπα στον εαυτό μου «καλά τι χαλάς το Σάββατο σου τώρα λες και θα ξαναπάς!»
Ακόμα τη θυμάμαι αυτή την ατάκα και γελάω. Εκείνο το Σάββατο μου άλλαξε η ζωή!
2. Πόσα χρόνια πλέον ασχολείσαι, τι σου προσφέρει αυτο το χόμπι κ σε τι επίπεδο έχεις φτάσει.
Από εκείνο το Σάββατο η ζωή μου σταδιακά μεταλλάχτηκε. Γνώρισα τον προπονητή μου στο Γυμναστικό Σύλλογο Γλυφάδας, τον Δημήτρη Τσιμένη, και αμέσως ένιωσα πως ήρθα για να μεινω. Του είπα πως εκείνος καταλαβαίνει πιο πολύ από μένα τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω και πως αφήνομαι στα χέρια του. Ο Δημήτρης είναι ένας άνθρωπος ήρεμος, οτι ακριβώς χρειαζόμουν για να ρίξω τις εντάσεις μου και να τις διοχέτευσω στην προπόνηση. Ξεκίνησα με δυο φορες την εβδομάδα και προσπαθούσα να χωρέσω και τριτη προπόνηση. . Ο Δημήτρης ήταν εκεί να με ενθαρρύνει, χωρίς να λέει πολλά και να μου δίνει κίνητρο να συνεχίσω. Το πρώτο εξάμηνο βελτιώναμε τη φυσική μου κατάσταση. Έτρεξα και 5 χλμ στα πλαίσια του μαραθωνίου της Αθήνας, και άλλο ένα 5αρι στην Κύπρο.
Αγαπούσα την αίσθηση της ελευθερίας που μου έδινε το τρέξιμο και όσο πιο πολύ έτρεχα τόσο πιο πολύ το ζητούσα. Στους δέκα μήνες είχα γίνει πολύ φαν. Ξεκίνησα διατροφή για να με βοηθησει προπονητικά και έκανα ένα εργομετρικό τεστ για να δούμε και το μυικό σύστημα ώστε να αποφασίσουμε ποια απόσταση μου ταιριάζει. Είχα αρχίσει να το παίρνω σοβαρά. Το πράγμα πήρε άλλη τροπή όταν μου είπαν πως θα πρέπει να ασχοληθώ με ταχύτητες (60, 100, 200 μέτρα).Ο Δημήτρης το γνώριζε και με ρώτησε αν πραγματικά το θέλω. Πετούσα από τη χαρά μου. Δεν ήξερα…
Από το Φεβρουάριο του 2022 κάνω προπόνηση κάθε μέρα εκτός της Κυριακής που έχω υποχρεωτικά ρεπό για να αντέξει το σώμα. Πρέπει να σημειώσω εδώ πως επειδή το σώμα μου δεν είχε ποτε ξανά αντιμετωπίσει τόσο όγκο προπόνησης είχα συνέχεια τραυματισμούς. Τενοντίτιδες, θλάσεις, τραβήγματα, μυϊκές συσπάσεις. Τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν ικανό να με κάνει να σταματήσω να τρέχω. Η αίσθηση των spikes (παπούτσια στίβου) στα πόδια μου ήταν σαν να φοράω φτερά. Αγαπάω κάθε βήμα που κάνω όταν τρεχω και το γήπεδο έχει γίνει το αγαπημένο μου μέρος στον κόσμο. Προπονούμαι σε γιορτές, αργίες, διακοπές, γενέθλια, Χριστούγεννα, Πάσχα. Κάθε μέρα μου περιστρέφεται πλέον γύρω από την προπόνηση μου. Τι ώρα θα κοιμηθώ, τι θα φάω, το ωράριο της δουλειάς το έχω προσαρμόσει, όλα έχουν σαν τελικό σκοπό να βρεθώ στο γήπεδο, να βάλω τα αγωνιστικά μου παπούτσια και να τρέξω.
Η αγάπη μου αυτή για το τρέξιμο σιγά σιγά με μεταμόρφωσε και με μεταμορφώνει ακόμα. Μέσα από το τρέξιμο αγάπησα πρώτα το σώμα μου. Όλα τα χρόνια της ζωής μου έλεγα πως είχα χοντρά πόδια και παραπονιόμουν. Τώρα κατάλαβα πως τα χοντρά μου πόδια με κάνουν γρηγορη. Και τα αγαπάω πια. Και μέσα από το σώμα μου αγάπησα και μένα. Κάθε βήμα μου μέσα στο γήπεδο με γεμίζει αυτοπεποίθηση, σιγουριά, δύναμη. Και αυτά τα παίρνω και μαζί και εκτός γηπέδου. Νιώθω πως αφού μπορώ να τρέξω και αντέξω την προπόνηση, μπορώ να αντέξω τα πάντα. Και νιώθω όμορφη, ζωντανή, νέα!
Από το 2023 άρχισα να αναζητώ και αγώνες. Είδα πως υπάρχει ομοσπονδία βετεράνων αθλητών του στίβου που διοργανώνει αγώνες ανοικτού και κλειστού και χωρίς δεύτερη σκέψη αποφάσισα να συμμετάσχω. Έχω τρέξει από το καλοκαίρι του 2023 που ξεκίνησα δυο αγώνες εντός Ελλάδας (με δυο πρωτιές) και δυο πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα στην Πεσκάρα της Ιταλίας το Σεπτέμβριο, όπου πήρα την 9η θέση και στο Τορούν της Πολωνίαςόπου κατάφερα να μπω τελικό και τερμάτισα στην 8η θέση, ανάμεσα σε παλιές πρωταθλήτριες του στίβου.
Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πως εγώ μια ερασιτέχνης αθλήτρια κατάφερα να βρεθώ στις 8 καλύτερες 40αρες της Ευρώπης και μάλιστα να φλερτάρω με το πανελλήνιο ηλικιακό ρεκόρ (8.40 κι εγώ έτρεξα 8.44).
Ο στίβος μου άλλαξε τη ζωή σε όλα τα επίπεδα. Έκοψα τελείως το αλκοόλ, βαριέμαι το ξενύχτι και τις εξόδους χωρίς νόημα.
Έγινα περισσότερη εκλεκτική στις συναναστροφές μου αφού η ξεκούραση είναι εξίσου σημαντική με την προπόνηση και δεν θα την θυσιάσω για μέτριες εξόδους. Προσπαθώ να κρατάω κοντά μου ανθρώπους που κι εγώ θαυμάζω και εκτιμώ ώστε
να υπάρχει παρακίνηση.
Ισως κάποιοι να θεωρήσουν ότι ειναι πολλές θυσιες που απαιτούνται για να ασχοληθεί κάποιος σε αυτό το επίπεδο. Προσωπικα δεν τα είδα ποτε έτσι. Ούτε ο προπονητής μου ζήτησε ποτε αυτή την προσήλωση. Καταλάβαινα όμως πως όσο πιο πολύ επενδύσω, τόσο μεγαλύτερες χαρές θα πάρω. Όχι ανταποδοτικά, αλλά γιατί όταν προσπαθείς με ζήλο για κάτι, νιώθεις ζωντανός!
Τα δώρα του στίβου είναι πραγματικά αμέτρητα. Γυρνώντας προχτές απο την Πολωνία μίλησα με μια συνάδελφο (ερευνήτρια μαθηματικών) και της είπα πως νιώθω ερωτευμένη με τον εαυτό μου.
Στους φίλους μου 40+ που νιώθουν πως η ρουτίνα τους έχει τελματώσει, τους προτείνω να αφεθούν σε έναν τέτοιο έρωτα που θα τους κάνει να νιώθουν σαν εικοσάχρονα παιδιά, γεμάτα ενθουσιασμό και ζωή. Να σας πω πως στην Πολωνία αγωνίστηκε σε ταχυτητες και άλμα εις μήκος ο κύριος Κώστας 95 χρόνων, ο οποίος έσπασε και 2-3 παγκόσμια ρεκόρ. Αυτός ο άνθρωπος είναι ακόμα ζωντανός γιατί λαχταράει να μπει στο γήπεδο. Δεν μου μίλησε για τα νιάτα του, για τη δουλειά του ή για την οικογένεια του. Μου μιλούσε για τον εαυτό του και για τους επόμενους αγώνες που περιμένει. Μέσα του είδα μια φλόγα που προτρέπω σε κάθε 40αρη να ανάψει και να τον αφήσει να τον παρασύρει. Εγώ βλέποντας τον κύριο Κώστα λέω πως έχω ακόμα 55 χρόνια προπόνησης και ανυπομονώ να ζήσω κάθε λεπτό τους!
Κορυφαία σπρίντερ 8η που μιας και έτρεχαν 8 βγήκε τελευταία.Ενταξη μπράβο της που αθλείται αλλά κορυφαία;
Κυρία miranta προφανώς δεν έχετε καμία σχέση με αθλητισμό!! Τουλάχιστον διαβάστε το άρθρο. Η Ελληνίδα αθλήτρια αγωνίστηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στίβου και κατέλαβε την 8η θέση στον τελικό του αγωνίσματος των 60μ. Για να μπει στον τελικό αγωνίστηκε σε προημιτελικό και ημιτελικό αγώνα με τις καλύτερες αθλήτριες της Ευρώπης. Εσείς τι έχετε κάνει στη ζωή σάς ως αθλήτρια;; Κορυφαία Ελληνίδα στο άθλημα της και καθηγήτρια μαθηματικών στο ΕΜΠ..