Χαρίκλεια Χριστοφή
Βουβός πόνος, οδύνη, θλίψη και έκδηλη συγκίνηση στο «τελευταίο αντίο» στον μεγάλο Κώο ποδοσφαιριστή και πολύ αγαπητό συμπολίτη μας Πέτρο Καϊσερλη σήμερα το απόγευμα στον ΙΝ του Αγίου Νικολάου Κω.
Οικογένεια, συγγενείς, φίλοι, συμπαίκτες, άνθρωποι του αθλητισμού απ’ όλο το νησί κατέκλυσαν τον ΙΝ μέσα και έξω αποχαιρετώντας με χειροκροτήματα και δάκρυα συγκίνησης τον φίλο Πέτρο, το λαϊκό παιδί με το χαμόγελο, την ευγένεια και την καλοδεκτικότητα, για τον οποίο όλος ο κόσμος μόνο καλά λόγια έχει να πει.
Ο Σεβασμιώτατος ο οποίος προέστη της εξοδίου ακολουθίας (με τον π. Κωνσταντίνο και τον πατέρα Σακελλάριο και τον Πρωτοψάλτη-καθηγητή Γιώργο Σακέλλη με τον Κωνσταντίνο Χατζηάμαλλο στο ιερό αναλόγιο) στην ομιλία του αναφέρθηκε στην πρόσκαιρη ζωή μας που έχει τέλος «ἵνα μὴ τὸ κακὸν ἀθάνατο γένηται» διότι όπως λέει και ο Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος εκείνος που ζει με αρετή σε τίποτε δε θα μπορέσει να τον βλάψει ο θάνατος ούτε να του αφαιρέσει τη χαρά».
Το κακό πλέον δεν μπορεί να αγγίξει τον κεκοιμημένο άνθρωπο που περνάει στην αιωνιότητα, μόνο οι καλές πράξεις που γίνονται στη μνήμη του (γι αυτό και η εκκλησία μας έχει καθιερώσει τα μνημόσυνα) βρίσκουν ανταπόκριση στη ψυχή του. Και η επικοινωνία μας μέσω των κεκοιμημένων μας όπως τόνισε χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος γίνονται μέσω των κατά Θεόν καλών πράξεων.
Με χειροκροτήματα όταν η σορός εξήλθε του Ιερού Μητροπολιτικού ναού φίλοι και συγγενείς τον συνόδευσαν στην τελευταία κατοικία στο παλαιό κοιμητήριο Κω.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του.
Κουράγιο….
Δεν υπάρχουν λόγια……
Υπάρχουν ‘κακίες’ και »κακίες» ,κάποιες απ αυτές αμβλύνονται ακόμα και χάνονται με το πέρας του χρόνου, κάποιες όμως που τυγχάνει να είναι απάνθρωπες σ ‘ακολουθούν’…είναι απάνθρωπες όταν επηρεάζουν την ίδια σου την ζωή, το αν θα βγεις στην σύνταξη, την επιβίωση του και τελικά χρεώνονται στους κληρονόμους σου.
Και ο Δεσπότης και οι τοπικοί άρχοντες ήταν κοινωνοί των απάνθρωπων και τιμωρητικών τακτικών κάποιων χαρτογιακάδων ,που βέβαια θα κριθούν απ Αυτόν που είναι δίπλα του τώρα.
Μπράβο στον δεσπότη μας.λες και άκουγα τον Πέτρο
να ‘σαι σίγουρος ότι κατάλαβαν.
Στο γράφω σεβόμενος την μνήμη του και τα παιδιά του.
Τον έσκασε η στενοχώρια τον πιο καλό άνθρωπο , ας όψονται δυστυχώς, άδικα έφυγες παληκάρι
Υπάρχουν κακίες και κακίες και υπάρχουν ατιμίες και ατιμίες. Ο άνθρωπος έφυγε άδικα γιατι άλλοι δεν είχαν ούτε τσίπα ούτε ντροπή .