«Φίλε έφυγε ο Στράτος και παρέλυσε το κράτος, η νυχτερινή ζωή έχει μείνει ορφανή»
Το πρωί της 11ης Μαΐου του 1990 έφυγε από τη ζωή ο αγαπημένος λαϊκός τραγουδιστής Στράτος Διονυσίου, βυθίζοντας στη θλίψη όχι μόνο τους δικούς του ανθρώπους, αλλά και χιλιάδες κόσμου που τον αγαπούσε.
Ο θάνατός του ήταν ξαφνικός και αιφνιδίασε τους συγγενείς και τους συνεργάτες του, οι οποίοι ήταν και οι τελευταίοι άνθρωποι που τον είδαν.
Το προηγούμενο βράδυ είχε εμφανιστεί κανονικά στο μαγαζί του, «Στράτος», όπου τραγουδούσε και μάλιστα όπως ανέφερε ο μουσικός και φίλος του τραγουδιστή, Γιάννης Ιωάννου, στη «Μηχανή του Χρόνου», ήταν μια από τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του.
Πριν να βγει στην πίστα είχε πάει στο στούντιο όπου ηχογράφησε 9 τραγούδια από τον τελευταίο του δίσκο με τίτλο «Ποιος Άλλος».
Όταν ολοκλήρωσε το πρόγραμμά του κάποιοι συνεργάτες του παρατήρησαν ότι κούτσαινε ελαφρά και τον ρώτησαν τι είχε.
Ο Στράτος τους είπε ότι αισθανόταν ένα πόνο στην κοιλιά και πως θα πήγαινε στον γιατρό να το κοιτάξει.
Κανείς δεν φανταζόταν ότι δεν θα προλάβαινε.
«Έφυγε δίχως αντίο, ξαφνικά ένα πρωί, γιατί άρεσαν στον Χάρο τα τραγούδια που ΄χε πει και τον πήρε τροβαδούρο στο δικό του μαγαζί».
Το πρωί της Παρασκευής ο Διονυσίου πήγε στη Σουίτα 707 του ξενοδοχείου «Χανδρής» την οποία νοίκιαζε για να μπορεί να παρακολουθεί με κιάλια τις ιπποδρομίες.
Τα άλογα ήταν το πάθος του τραγουδιστή. Είχε στην κατοχή του περισσότερα από 20 και ασχολιόταν αρκετές ώρες κάθε μέρα με τη φροντίδα τους.
Στις 7.30 το πρωί άνθρωποι του ξενοδοχείου βρήκαν τον τραγουδιστή σε ημιλιπόθυμη κατάσταση μέσα στη σουίτα και αμέσως ειδοποίησαν ασθενοφόρο.
Στις 12.30μ.μ κατά τη διάρκεια της μεταφοράς του στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, ο Στράτος άφησε την τελευταία του πνοή.
Αιτία θανάτου, όπως είπαν οι γιατροί, ήταν η εσωτερική αιμορραγία που προκλήθηκε από ρήξη ανευρύσματος στην κοιλιακή χώρα.
Ήταν μόλις 55 ετών.
Ο γιος του, Στέλιος, ήταν ακόμα μαθητής και δεν θα ξεχάσει ποτέ εκείνη την ημέρα.
«Ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο του σπιτιού κι ήταν η γυναίκα που ήταν στο θυρωρείο. Αρχικά το σήκωσα εγώ, μου λέει έλα Στέλιο μου τι γίνεται; Όλοι καλά; Λέω καλά, μια χαρά. Η μαμά μου λέει πού είναι; Λέω μισό λεπτό να στη δώσω. Μιλάει η μητέρα, λέει ρε συ Γεωργία κάτι άκουσα στο ραδιόφωνο ότι ο Στράτος δεν είναι καλά. Ότι στον Ευαγγελισμό κτλ. Κι όπως είμαστε πηγαίνουμε στον Ευαγγελισμό να δούμε τι συμβαίνει. Δηλαδή δεν μας είχε ενημερώσει κανείς. Αν είναι καλά, τι έπαθε τέλος πάντων. Και πήγαμε στον Ευαγγελισμό κι εκεί μάθαμε το άσχημο. Από εκείνη την ώρα άλλαξε η ζωή μας τελείως» (συνέντευξη στη «Μηχανή του Χρόνου»). «Ήταν φίλε μου λεβέντης, ήτανε καλό παιδί, και τον αγαπούσαν όλοι και τον λάτρεψαν πολλοί, ποιος δεν έχει τραγουδήσει «Ταξιτζή» και «Παλιατζή»
Η κηδεία του Στράτου Διονυσίου έγινε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών και το πλήθος που συγκεντρώθηκε για να τον αποχαιρετήσει ήταν τέτοιο που έκλεισαν κάποιοι δρόμοι.
Το τελευταίο αντίο στον Στράτο μετετράπη σε λαϊκό προσκύνημα από το οποίο δεν έλειψαν τα επεισόδια.
 |
| Ο κόσμος αγαπούσε πολύ τον Στράτο και το έδειξε μέχρι το τέλος. Η κοσμοσυρροή εξέπληξε τους δικούς του ανθρώπους |
Για αρκετή ώρα ο κόσμος σπρωχνόταν προκειμένου να πλησιάσει τη σορό του τραγουδιστή, ενώ υπήρξαν γυναίκες που λιποθύμησαν.
Πολλοί, προκειμένου νε μπορούν να δουν, ανέβαιναν σε γειτονικά μνήματα, με αποτέλεσμα να προκαλέσουν ζημιές, που πλήρωσε αργότερα η οικογένεια Διονυσίου.
«Ήτανε ένα λαϊκό προσκύνημα. Είχανε κλείσει όλοι οι δρόμοι. Δηλαδή είχα μείνει άφωνος. Δεν περίμενα ότι τόσος κόσμος απλοϊκός αγαπούσε τον Στράτο. Ήταν τελικά ο μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής», ανέφερε ο Γιώργος Πολυχρονιάδης, ο οποίος τραγουδούσε μαζί με τον Διονυσίου.
Ο κόσμος αποχαιρέτισε τον αγαπημένο του τραγουδιστή με τραγούδια.
Ο Στράτος Διονυσίου άφησε πίσω του νότες, τραγούδια και μοναδικές ερμηνείες που ακούγονται μέχρι σήμερα, αλλά και ένα μεγάλο κενό στο ελληνικό λαϊκό τραγούδι.
«Φίλε έφυγε ο Στράτος και παρέλυσε το κράτος, η νυχτερινή ζωή έγινε άχαρη πολύ».
Πλάνα από το ρεπορτάζ της ΕΡΤ2 για τον θάνατο του Στράτου Διονυσίου:
Το τραγούδι «Φίλε έφυγε ο Στράτος» είναι σε μουσική Βασίλη Σδούκου και στίχους Γιώργου Θανόπουλου.
Αναδημοσίευση άρθρου απο το kirakatina.gr
