Τι άλλο μας περιμένει μετά τον κορωνοϊό;
Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι δεν υπήρξε πιο κούφια ευχή, από το «καλή χρονιά να έχουμε» την Πρωτοχρονιά του 2020. Διότι ΔΕΝ έχουμε μια καλή χρονιά, απ’ όποια μεριά κι αν το δεις. Όταν λέμε δίσεκτο έτος, το 2020 είναι ο ορισμός: κακοτυχία, κορωνοϊός, φωτιά στο Τσερνόμπιλ, θάνατοι, αρρώστια, οικονομική ύφεση, δυστυχία, αβεβαιότητα. Και είμαστε ακόμα στον Απρίλιο.
Με τον κορωνοϊό να είναι στα ντουζένια του, σε άλλες χώρες να καλπάζει και άλλες (όπως η Ελλάδα) να προσπαθούν να τον φρενάρουν με νύχια και με δόντια, προσπαθούμε να φανταστούμε τι ακόμα μας επιφυλάσσει αυτό το υπέροχο, το καταπληκτικό, το φανταστικό 2020. Και βλέποντας πώς έχει κυλήσει το πρώτο τρίμηνο της χρονιάς, δεν είναι δύκολο να μαντέψεις τη συνέχεια:
– Ως γνωστόν, η πυρκαγιά στο δάσος του Τσερνόμπιλ, άυξησε κατά 16 φορές τα επίπεδα ραδιενέργειας στη «γειτονιά». Η φωτιά δεν σταματά να καίει, παρόλο που δεν έχει κάτι άλλο να κάψει, βάζοντας σε υποψίες τους επιστήμονες ότι είναι μια «ραδιενεργή φωτιά» που δεν πρόκειται να σβήσει. Το απαλό αεράκι μεταφέρει τις στάχτες σε όλη την Ευρώπη, όπως κάποτε, αλλά τουλάχιστον αυτή τη φορά έχουμε προνοήσει: έχουμε ήδη εφοδιαστεί με κωλόχαρτα και ΝΟΥΝΟΥ. Και ένα τρίτο χέρι, μια δεύτερη μύτη, ένας δεύτερος αφαλός ή ακόμα ένα ζευγάρι όρχεις, είναι χρήσιμο να τα έχει κανείς.
– Ο κορωνοϊός μεταλλάσεται και ο μισός πληθυσμός της γης γίνεται ζόμπι. Για κακή τύχη των ζόμπι όμως, έχουμε δει το «Walking Dead» και όλες τις σχετικές ταινίες, οπότε τα καίμε, τα σκοτώνουμε με χτυπήματα στο κεφάλι και γενικά τους κάνουμε πλάκα, την ώρα που αυτά κάνουν τους νεκρούς σε κάτι κάδους. Ιός μέτριας δυσκολίας, που δεν μας ζορίζει ιδιαίτερα, καθώς ούτως ή άλλως έχουμε προνοήσει να γεμίσουμε τα σπίτια μας με είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα και φυσικά κωλόχαρτα για να σκουπίσουμε τα αίματα.
– Η NASA μας ενημερώνει ότι ένας αστεροειδής που ήταν να περάσει κοντά μας, τελικά άλλαξε τα πλάνα του και θα περάσει από μέσα μας. Κυριολεκτικά. Εμείς σκάβουμε γρήγορα για υπόγεια καταφύγια, μετατρέπουμε τα υπόγεια πάρκινγκ σε αποθήκες τροφίμων και μαθημένοι καθώς είμαστε στην κλεισούρα και την καραντίνα, δεν νιώθουμε κανένα φόβο. Τι να φοβηθεί άλλωστε κάποιος που έχει αγοράσει ποσότητες κωλόχαρτου για τόσα χρόνια; Παράλληλα, όλες οι χώρες από κοινού, στέλνουν μια αποστολή στον αστεροειδή, όπως στο «Αρμαγεδδών», ώστε να τον ανατινάξουν, να τον κόψουν στη μέση και τα δυο κομμάτια να περάσουν ξώφαλτσα από τη γη. Η Ελληνική Διαστημική Υπηρεσία έχει το γενικό πρόσταγμα και στο ρόλο του Μπρους Γουίλις, βρίσκεται ο Νίκος Χαρδαλιάς. Μόνο που, σε αντίθεση με την ταινία, ο πρωταγωνιστής θα γυρίσει στη γη, για να αποθεωθεί όπως του αξίζει.
– Το ηφαίστειο της Σαντορίνης εκμεταλλεύεται την αναμπουμπούλα, αρχίζει να τεντώνεται, να βήχει, να χουζουρεύει και τελικά ξυπνάει για τα καλά. Οι Σαντορινιοί, σαν σε προπόνηση, αμολάνε τις πισίνες που έχουν χτίσει στο Ημεροβίγλι πάνω στην Καλντέρα και το σβήνουν πριν προλάβει να λαμπαδιάσει για τα καλά. Ρολά κωλόχαρτο πετάγονται σε όλο το νησί για να γιορτάσουν τη μεγάλη αυτή νίκη του ανθρώπου ενάντια στη φύση.
– Αρχίζει και βρέχει βατράχια. Παντού. Μέρα και νύχτα. Αλλά όπως ακριβώς «όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια, κάνεις λεμονάδα», έτσι ακριβώς «όταν σου δίνει βατράχια, τρως βατραχοπόδαρα». Άλλωστε, ακόμα και να σε «κόψει», έχεις τόσα κωλόχαρτα στο σπίτι που δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς.
– Σεισμός 9,1 Ρίχτερ στη Μεσόγειο, τσουνάμι 15 μέτρων απειλεί να σκεπάσει τα πάντα στη Νότια Ευρώπη και τη Βόρεια Αφρική. Ο Σπύρος Παπαδόπουλος από τη μια μας λέει «μένουμε σπίτι», ο Γιάννης Μπέζος από την άλλη, σε νέο σποτ, μας λέει «εγκαταλείπουμε το σπίτι», κάτι που μας δημιουργεί μια κάποια σύγχυση. Τα διόδια ανοίγουν ώστε να πάει ο κόσμος προς τα χωριά και τα εξοχικά του, αν είναι στην κεντρική και βόρεια Ελλάδα. Παρόλα αυτά, η Αστυνομία κόβει κλήσεις στα διόδια σε όσους δεν έχουν στείλει SMS ή δεν έχουν συμπληρώσει το σχετικό έγγραφο, διότι θα χρειαστούν έσοδα για να ξαναφτιάξουμε τις πόλεις που θα πνιγούν. Άλλωστε με ένα ρολό κ@λόχαρτο, μια ελιά και λίγο αντισηπτικό, μπορούμε να ξαναφτιάξουμε την Ελλάδα.
