Γνωριμία με νέους ανθρώπους. Για άλλους είναι πολύ εύκολο και για άλλους πιο δύσκολο.
Συχνά όταν γνωρίζουμε νέο κόσμο, αναρωτιόμαστε : «Τώρα με συμπάθησε;»
Μπορεί να είναι ευγενικοί, να χαμογελούν, να δείχνουν ενδιαφέρουν και να μας ρωτάνε διάφορα, αλλά δεν ξέρουμε αν πραγματικά τους έχουμε κάνει καλή εντύπωση.
Και αυτό είναι μια αλήθεια καθώς και εμείς όταν γνωρίζουμε κάποιον, βγάζουμε πάντα ένα πρώτο συμπέρασμα: Βαρετός, ψώνιο, ενδιαφέρον άτομο κτλ.
Και μπορεί να αγχωθούμε αν μας συμπαθούν ή όχι, έτσι δεν είναι; Ας ηρεμήσουμε όμως, καθώς μια νέα έρευνα που διαβάζουμε στο Sage Journals, ήρθε με καλά νέα.
Σε ένα πείραμα, ερευνητές ανάγκασαν τους συμμετέχοντες, που ήταν ξένοι μεταξύ τους, να πιάσουν κουβέντα και στη συνέχεια τους ζήτησαν να βαθμολογήσουν τον άλλο αλλά και να υποθέσουν πώς τους βαθμολόγησαν.
Η έρευνα βρήκε τότε ότι οι συμμετέχοντες υποτιμούσαν το πόσο καλά τους είχαν βαθμολογήσει ή είχαν απολαύσει τη συζήτηση και την παρέα τους. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται «Liking gap».
Αυτό το φαινόμενο βρέθηκε ότι ήταν πιο μεγάλο για τα ντροπαλά υποκείμενα, που έτειναν να θεωρούν ότι οι παρτενέρ τους δεν τους συμπάθησαν καθόλου.
Οι ερευνητές είδαν ότι το «χάσμα της συμπάθειας» υπήρχε και πέραν της αρχικής γνωριμίας, καθώς κάποιοι συμμετέχοντες μελετήθηκαν και αργότερα. Οι ίδιοι υποτιμούσαν ακόμη και αργότερα πόσο πολύ τους συμπαθούν οι άλλοι.
Η προσπάθειά τους να σκεφτούν και να διπλοτσεκάρουν αυτά που λένε ώστε να γίνουν αρεστοί, τους έκαναν να χάνουν τα σημάδια ότι οι παρτενέρ τους στη συζήτηση, την απολάμβαναν στην πραγματικότητα.
Με λίγα λόγια, οι άλλοι μας συμπαθούν περισσότερο από ότι νομίζουμε.
Οπότε, δεν χρειάζεται να είμαστε τόσο αυστηροί με τον εαυτό μας, την επόμενη φορά που θα ολοκληρώσουμε μια συζήτηση. Κατά πάσα πιθανότητα, και ο άλλος σκέφτεται το ίδιο.
