ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ Χειροκροτήθηκε και προβλημάτισε δημιουργικά το βιβλίου του Λευτέρη Πετρή «Η πίσω αυλή» απόψε στο Χάνι – «Η ελευθερία του να είσαι ο εαυτός σου»

«Το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον» (Επιτάφιος του Περικλή). Ευτυχισμένοι είναι λοιπόν οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι…

1
4993

ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ

Με πολύ κόσμο πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση της νουβέλας  του

συντοπίτη μας στιχουργού, τραγουδοποιού και συγγραφέα Λευτέρη Πετρή με τίτλο:

«Η Πίσω Αυλή» απόψε, στο Ιστορικό Λαογραφικό Μουσείο Κω (Χάνι).

Για το βιβλίο μίλησαν από καρδιάς οι:

Διονυσία Τριπολίτου κοινωνιολόγος-συγγραφέας,σύμβουλος διαχείρισης οικογενειακού προγραμματισμού και ανθρώπινου δυναμικού.

Μαρία Φρατζή ψυχολόγος,αρθρογράφος,μέλος στο Δ.Σ.Διεθνούς Ιπποκράτειου Ιδρύματος Κω

Ηλιάνα Πετρή δημοσιογράφος και ραδιοφωνική παραγωγός η οποία συντόνιζε  την εκδήλωση.

 Ενώ ο Μανώλης Θαλασσινός,  με κιθάρα και φυσαρμόνικα αλλά και την αισθαντική φωνή του ερμήνευσε μοναδικά τραγούδια σε μελοποίηση και στίχους του Λευτέρη Πετρή.

Δεν είμαστε σίγουροι αν ισχύει το «ουδείς Προφήτης στον τόπο του», που επεσήμαναν η Ηλιάνα και ο Παύλος, μια ματιά όμως σε αρκετές κριτικές για το βιβλίο, που υπάρχουν στο διαδίκτυο, αρκεί για να φανεί (εκτός από την καλλιτεχνική) και η συγγραφική δεινότητα του Λ. Πετρή.

«Η πίσω αυλή»: Ένα βιβλίο για τη διαφορετικότητα

 

Συνάντησα τον Λευτέρη Πετρή, τον συγγραφέα του βιβλίου Η πίσω Αυλή την προηγούμενη Τετάρτη, την μέρα που κυκλοφόρησε το βιβλίο του. Ένα βιβλίο προκλητικό εν μέρει θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει, αλλά με πολλές βαθύτερες προεκτάσεις. Σκοπός μου δεν είναι να αποκαλύψω την ιστορία της νουβέλας, γιατί απλά το βιβλίο ξεπερνάει την όποια ιστορία περιγράφει

Πιο πολύ με προβλημάτισε η τελευταία σελίδα.

«Νομίζω πως χαθήκαμε μέσα στα ευκαιρίες και στις επιλογές που προσφέρει η πόλη. Αυτή η ελευθερία και η αποδοχή που απολαμβάνουμε δεν φτάνει για να μας κάνει ικανούς να αγαπάμε».

Το ξαναδιαβάζω και συλλογίζομαι… η ποσότητα πόσο απέχει από την ποιότητα, το φαίνεσθαι από το είναι; Είναι γεγονός ότι οι ανθρώπινες σχέσεις πάσχουν από αλήθεια, από αυθεντικότητα. Οι άνθρωποι βολεύονται στην ψευδαίσθηση, αδυνατούν να τολμήσουν και να πάρουν το όποιο ρίσκο. Το μεγαλύτερο αγαθό που περιγράφεται στο βιβλίο είναι η ελευθερία του να είσαι ο εαυτός σου, η παρρησία να βγεις ενάντια στις κοινωνικές νόρμες κα να πεις ποιος είσαι και να διεκδικήσεις τη ζωή που σου ανήκει.

Θα μπορούσε να είναι ο ήρωας του βιβλίου κάθε άνθρωπος που είναι ελεύθερος.  Κάθε άνθρωπος που αδιαφορεί για αυτούς που κοιτάζουν τη ζωή του από την κλειδαρότρυπα, γιατί απλά αυτός ζει με αλήθεια και όχι μέσα στην εικονική πραγματικότητα. Στους ήρωες βρίσκει καθένας στοιχεία του εαυτού του. Μπορεί τα δρώμενα να είναι λίγο διαφορετικά από τον μέσο όρο, αλλά μέσα από τον τρόπο που αντιδρούν οι ήρωες και ο περίγυρος τους, καθείς ανακαλύπτει τη δική του προσωπικότητα.

Μιλώντας με τον Πέτρο μου αποκάλυψε πως όλες οι γυναίκες θα ήθελαν σε ενδεχόμενη παράσταση βασισμένη στο βιβλίο του να υποδυθούν το ρόλο της Σοφίας, της γυναίκας που έχει μια αγαθή καρδιά και προστατεύει όσους είναι γύρω της στο βωμό της δικής της ευτυχίας. Έχοντας διαβάσει με πολύ ενδιαφέρον και προσοχή το βιβλίο, θα μπορούσα να ταυτιστώ -ανατρεπτική όπως πάντα- με τον ρόλο του Αχιλλέα, του ανθρώπου που φεύγοντας ακολουθεί το μονοπάτι της ψυχής του και δεν τον ενδιαφέρει να βουλιάξει στις αυταπάτες της ζωής του, αλλά τολμά, ρισκάρει και ακολουθεί το καρδιοχτύπι του. Ευτυχισμένος ή μη γράφει το βιβλίο της ζωής του με γεμάτες σελίδες, με εμπειρίες που του δίνουν το ταξίδι, με εικόνες που του χαράζουν την πορεία του…

Ο συγγραφέας όπως και οι ήρωες του βιβλίου είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα άτομα που γνώρισα στη ζωή μου. Ευαίσθητος, με καλλιτεχνικές ανησυχίες, διαπνέει μια ηρεμία που πολλοί θα επιθυμούσαμε κάποια στιγμή να βρούμε. Πίσω από τους ήρωες του κρύβεται μια ολόκληρη γενιά που δεν τόλμησε να ζήσει…

Στον Επιτάφιο του Περικλή θυμάται κανείς μια φράση «Το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον». Ευτυχισμένοι είναι λοιπόν οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι… Σε όλους όσους επιθυμούν την ελευθερία και γίνονται υπεύθυνοι απέναντι στον ίδιο τους τον εαυτό, Η Πίσω Αυλή είναι ένα βιβλίο που πραγματικά θα τους ταξιδέψει…

«Η ΠΙΣΩ ΑΥΛΗ» του Λευτέρη Πετρή κι εμείς

από: asteroid2.blogspot.gr

Τον Λευτέρη Πετρή δεν είχε τύχει, μέχρι πρόσφατα, να τον γνωρίσω. Κακώς αυτό!
Το Facebook πρόσφατα, όμως, μου πρότεινε την νουβέλα, που έχει γράψει. Καλώς αυτό!

Η συνέχεια δόθηκε την Τρίτη, 16 Μαΐου 2017, στην φιλόξενη πίσω αυλή του Νομισματικού Μουσείου, όπου παρουσιάσθηκε επίσημα πια «Η πίσω αυλή».

«Η πίσω αυλή» είναι η νουβέλα του Λευτέρη Πετρή, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις «ΟΣΕΛΟΤΟΣ» και που καταπιάνεται με μερικά από τα πιο διαχρονικώς ευαίσθητα θέματα: την ομοφυλόφιλη επιθυμία και το βίωμα, την σεξουαλική ζωή στην επαρχία και την γενικότερη καταπίεση στα χωριά. Καταπίεση, που ούτε μόνο σεξουαλική είναι ούτε εκφράζεται αναγκαστικά με ξεκάθαρες πράξεις ή με λόγια. Μπορεί να είναι και κλίμα, απλώς, σκέτη ατμόσφαιρα, ζόφος στον αέρα, που πνίγει.

Η πλοκή της νουβέλας τοποθετείται σε μια φανταστική Ελληνική επαρχία, γνώριμη λίγο-πολύ ως πλαίσιο σε όλους μας. Οι βασικοί πρωταγωνιστές, νέα παιδιά και αργότερα νέοι άνδρες, εκεί ζουν και εκεί βιώνουν τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, τα οποία καλούνται να διαχειρισθούν. Προχωρούν με αγορίστικη τόλμη, αρχικά, για να υποχωρήσουν αργότερα και να κάνουν τις αναμενόμενες συμβατικές επιλογές της δημιουργίας οικογένειας, με το ερωτικό σαράκι, όμως, να δουλεύει και να τους κατατρώει εσωτερικά.  Από την πλευρά του, ο συγγραφέας, αντί να προφύγει σε μια κλασικού τύπου γραμμική αφήγηση της ιστορίας, παρουσιάζει την ζωή τους σε δύο διαφορετικές χρονικές φάσεις του παρελθόντος τους, κάνοντας άλματα πίσω-μπρος στον χρόνο.
Ταυτόχρονα μια άλλη, αντίστοιχη, ιστορία εξελίσσεται στο παρόν. Το γεωγραφικό πλαίσιο είναι ίδιο, αλλά ο χρόνος, που έχει περάσει στο μεταξύ, επιτρέπει πλέον λίγο μεγαλύτερη ελευθερία, λίγο περισσότερη τόλμη. Αν μη τι άλλο, αυτοί οι σύγχρονοί μας ήρωες της ίδιας «Πίσω αυλής» μπορούν, για αρχή, να δουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη κατάματα, δεν αποστρέφουν το βλέμμα τους, διακρίνουν τα ζητήματα και τα προβλήματα και κάνουν τις επιλογές τους. Δεν ανατρέπουν τα δεδομένα και τις συνθήκες του χωριού, δεν επαναστατούν ούτε προκαλούν, αλλά τουλάχιστον αναγνωρίζουν την προσωπική τους αλήθεια και αποφασίζουν να την ζήσουν. Έστω κι αν πρέπει να καταφύγουν στην μεγάλη πόλη, στην Αθήνα. Έστω κι αν ούτε η Αθήνα ούτε καμμιά άλλη μεγάλη πόλη αποτελεί πραγματική λύση, όσο η κοινωνία δεν αλλάζει ριζικά.
Μπορεί οι κάθε είδους και κατηγορίας «διαφορετικοί» άνθρωποι πράγματι να χάνονται στις μεγάλες πόλεις. Μπορεί αυτό να δίνει μιαν αίσθηση ελευθερίας και αποδοχής, αλλά αυτή η αίσθηση αποδεικνύεται ψευδαίσθηση, στον βαθμό που οι μικρόκοσμοι, μέσα στους οποίους ζούμε όλοι την καθημερινή, πραγματική, μας ζωή, αποτελούν συχνά μικρογραφίες χωριών, ελάχιστα προοδευτικών και ελάχιστα ανεκτικών.
Στην τελευταία παράγραφο του βιβλίου, ο Λευτέρης Πετρής βάζει μια πολύ χαρακτηριστική διαπίστωση στο στόμα ενός από τους πρωταγωνιστές του: «Νομίζω πως χαθήκαμε μέσα στις «ευκαιρίες» και στις επιλογές που προσφέρει η πόλη. Αυτή η ελευθερία και η αποδοχή που απολαμβάνουμε δεν φτάνει για να μας κάνει ικανούς να αγαπάμε.».
Προφανώς, ούτε και για να μας αγαπούν…

Οι δύο ιστορίες συνδέονται μεταξύ τους στο τέλος με έναν αναπάντεχο τρόπο, που έρχεται να δικαιολογήσει την αφηγηματική προσέγγιση των αλμάτων στον χρόνο και να εκπλήξει τον αναγνώστη.
Η αφηγηματικά παράλληλη εξέλιξη της πλοκής σε τρεις διαφορετικές χρονικές στιγμές συνδυάζεται με έναν γοργό ρυθμό γραφής σε χρόνο ενεστώτα, στιγμιαίο ενεστώτα. Το αποτέλεσμα για τον αναγνώστη είναι να ρέει εύκολα και ανεμπόδιστα το βιβλίο, που κρατάει στα χέρια του, καθώς μια ευπρόσδεκτη κινηματογραφική αίσθηση μετατρέπει τις σελίδες σε εικόνες, πλάνα και σεκάνς από ταινία.
«Η πίσω αυλή» είναι σίγουρα ένα έτοιμο ή σχεδόν έτοιμο σενάριο. Μπορεί να λείπει για την ώρα ο σκηνοθέτης, αλλά οι θεατές έχουμε ήδη πάρει τις θέσεις μας από την στιγμή που διαβάζουμε την πρώτη φράση στην πρώτη σελίδα. Κι όταν ξανανάβουν τα φώτα… καθώς, όχι χωρίς περίσκεψη, σηκωνόμαστε για να φύγουμε, βάζουμε στοίχημα με τον εαυτό μας πρώτα-πρώτα να κάνουμε την πίσω αυλή, την κάθε πίσω αυλή, κάθε σπιτιού, κάθε χωριού, κάθε πολιτείας, αυλή μπροστά, αυλή φωτεινή, αυλή ανοιχτή. Για όλους!..

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. ΩΦΕΙΛΕΙ ΣΑΝ ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΩ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΝΗΡΤΗΜΕΝΗ ΜΟΝΙΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ…. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ. ΑΣ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΝ ΛΟΙΠΟΝ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΝΑ ΑΝΑΡΤΗΣΟΥΝ ΑΜΕΣΣΑ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ. ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝΕ…

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΑΝΩΝΥΜΑ Ή ΕΠΩΝΥΜΑ