Πέθανε σήμερα σε ο αρχιτέκτονας, γλύπτης και ζωγράφος Δημήτρης Ταλαγάνης, ο οποίος νοσηλευόταν στη ΜΕΘ 4 του Νοσοκομείου «Σωτηρία».
Ο Δημήτρης Ταλαγάνης υπήρξε αντιπροσωπευτικός πρεσβευτής του πολιτισμού και της τέχνης της Ελλάδας στο εξωτερικό.
Είχε γεννηθεί το 1945 στην Τρίπολη της Αρκαδίας και σπούδασε με υποτροφία στο Αρχιτεκτονικό Ινστιτούτο της Μόσχας και το 1971 πήρε δίπλωμα και μάστερ αρχιτεκτονικής.
Επίσης έλαβε το πρώτο βραβείο για το σχεδιασμό του Νέου Μουσείου Λένιν. Η μελέτη αυτή εκτέθηκε για ένα χρόνο στην έκθεση των επιτευγμάτων της Σοβιετικής Τεχνολογίας και Επιστήμης, στην οποία κέρδισε το χρυσό μετάλλιο. Το 1970 επίσης διακρίθηκε στην παγκόσμια έκθεση OSAKA EXPO 1970 για το σχεδιασμό μιας πόλης 40.000 κατοίκων. Το 1971 πραγματοποίησε μια μελέτη εκμετάλλευσης του Φαληρικού όρμου, όπου πρότεινε την κατασκευή του Νέου Αθηναϊκού Θεάτρου.
Το 1971 άρχισε επίσης να ζωγραφίζει. Η πρώτη του έκθεση ζωγραφικής ήταν στο στο salon d’automne του Grand Palais des Champs Élysées στο Παρίσι το 1973. Η δουλειά αυτή ήταν εμπνευσμένη από τον Γιώργο Σεφέρη. Συνεργάστηκε με τον Γάλλο συγγραφέα και σκηνοθέτη Ζακ Λακαριέρ για να ανεβάσουν το έργο Ρωμιοσύνη του Γιάννη Ρίτσου. Επίσης πραγματοποιήθηκε έκθεση με έργα του το 1974 στο Foyer Royal de l’ Odéon. Τον Αύγουστο του 1974 γύρισε στην Ελλάδα, όπου συνέχισε να εργάζεται ως αρχιτέκτονας. Επίσης, άρχισε να εκθέτει έργα του σε διάφορες εκθέσεις στην Ελλάδα. Το 1987 εκθέτει τα έργα του στο Μητροπολιτικό Μουσείο του Τόκιο.
Το 1998 διεκδίκησε τη δημαρχία της Τρίπολης, όταν αναδείχθηκε αντιδήμαρχος πολιτισμού.
Ο Δημήτρης Ταλαγάνης έχει φιλοτεχνήσει:
- το αναμνηστικό μετάλλιο στη συνάντηση Ρέιγκαν – Γκορμπατσόφ
- την ποιμαντική ράβδο του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου
- το μετάλλιο του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφώντα
- αναμνηστικά της Επιτροπής Διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων 2004 και το δίσκο της εκεχειρίας.
Επίσης έχει σχεδιάσει το Άλσος των μελών της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.
Υπήρξε καλός φίλος της Κω παίρνοντας μέρος σε διάφορες εκδηλώσεις της τότε «Παναθηναϊκής», γύρω στο 2005 σχεδιάζοντας και υλοποιώντας παράλληλα τον Ιπποκράτειο Άλτη στο ΔΙΙΚ:
Το συγκινητικό αντίο από την ανιψιά του Νικολέτα:
