Ενας χρονος σιωπης…ενας χρονος που δεν ειδα την αγαπημενη σου μορφη…ενας χρονος που δεν αντεξα ακομα να ακουσω ολοκληρο τραγουδι σου! Ενας χρονος που δεν εφυγες ουτε μια στιγμη απο την σκεψη μου οπου και αν ειμαι,οπου κι αν βρισκομαι! Ξερω δεν ηθελες ετσι αν και το καταλαβαινες…μου το ειχες πει εξαλλου παρα πολλες φορες εχοντας πληρη γνωση του προχωρημενου της ηλικιας σου αντιλαβανομενη καθημερινα της αγαπη και της εννοια που σου ειχα!
Ααα μορε Γιαννη παιδατσι μου!Ποσο πολυ θα στεναχωρηθεις οταν πεθανω…
ΕΓΙΝΕ ΧΡΟΝΟΣ
Εφτα Σεπτεμβρη σημερα περασε ενας χρονος Και να που ειναι ψεματα οτι γιατρευει ο πονος.
Δωδεκα μηνες ειν πολλοι εμεις που ουτε μια μερα Δεν ετυχε μια φορα μη πουμε καλημερα!
Σεπτεμβρης του δεκαοχτω,Σεπτεμβρης δεκαεννεα Και απο εσενα Αννα μου δεν εχω ακομα νεα…
Ποιο δρομο πηρες,ποιο στρατι και που να σ εχει βγαλει Και ενα χρονο ολοκληρο δεν με χει ο νους βαλει…
Σκεφτομαι χιλια πραγματα και θελω να ρωτησω… Αννα μου τ αποφασισες η θα γυρισεις πισω;
Ολους τους ειδες τωρα πια…πρεπει να χαιρετησεις
Και να ξαναρθεις γρηγορα για να μη συνηθισεις!
Εκει ναι τοπος της σιωπης και γη χωρις λουλουδια Σε να σου πρεπουν…θαλασσα ο ηλιος τα τραγουδια!
Παραλογιζομαι θαρρω μ αυτο το κανει ο πονος… που ακομα καιει την καρδια κι ας περασε ενας χρονος!
Ομως και παλι ευχαριστω και τον Θεο δοξαζω που παιρνω τοση δυναμη οταν…πισω κοιταζω!
Και λεω πως ειμαι τυχαιρος που μπορεσα να νιωσω αγαπη τοσο αληθινη να παρω και να δωσω!
Γιατι η αγαπη η αληθινη δεν λογαριαζει κοπο
Κι αντεχει οταν γινεται με του Θεου τον τροπο!
Μπορει να την κατηγορουν και να την λοιδορισουν
Μα δεν θα μαθουν…τι ΕΣΤΙ! Αν δεν θα αγαπησουν!
Δεν θα ξεχασω τιποτα που εζησα κοντα σου Τα λογια,τα τραγουδια σου,την τρυφερη ματια σου!
Γλυκολαλο αηδονι μου σιγησε η φωνη σου Ομως να σβησει δεν μπορει η σκεψη η δικη σου!
Χρονος ειναι που εφυγες μα εγω θα τον μετρησω
Με τις χρονιες που ευτυχησα μαζι σου για να ζησω!
Γιατι κι ο χρονος που φυγες εισαι μες την ζωη μου Κι αφου δεν εισαι πια εδω…ετσι θα ζεις μαζι μου!
Αυτο που εχω σημερα και εχει σημασια! ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ…και μια μελαγχολια!
Πρέπει να δώσει ο δήμος, μια ονομασία σε μια οδό ή έστω ένα μνημείο, φόρο τιμής σε αυτή τη γυναίκα που πρόσφερε τόσα πολλά σε αυτό τον τόπο.