ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ
«ΤΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΤΩΝ ΜΑΙΣΤΟΡΩΝ», το τελευταίο βιβλίο του Ηλία Κόλλια που έγραψε πριν “φύγει”, αλλά δεν είχε προλάβει να το δει να κυκλοφορεί, παρουσίασε απόψε στην Κω, στο χώρο του Λαογραφικού μουσείου, το Τμήμα Πολιτισμού του ΔΟΠΑΒΣ, σε συνεργασία με τον Πνευματικό Όμιλο Κώων « ο ΦΙΛΗΤΑΣ».
Την εκδήλωση συντόνιζε και παρουσίασε ο Πρόεδρος του ΦΙΛΗΤΑ Γ. Φραγκούλης, ενώ την παρουσίαση έκαναν η Μαρία Τουλαντά- Παρισίδου, ιστορικός- αρχαιολόγος, η κΜαρία Σιγάλα, αρχαιολόγος, και η Μαρία Λιαλιάκα, φιλόλογος.
Μίλησε επίσης η σύζυγος του αείμνηστου Ηλία Κόλλια, Αρχαιολόγος, Μαρία Μιχαλάκη τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι τα έσοδα του βιβλίου έχει αποφασιστεί από την οικογένεια του Ηλία Κόλλια και από ΟΛΟΥΣ τους άλλους συντελεστές, που εργάστηκαν ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ, να προσφέρονται σε νέους επιστήμονες για τη μελέτη και συγγραφή άρθρων σχετικών με τα Μνημεία της Ρόδου, θεσμοθετώντας ετήσιο ΒΡΑΒΕΙΟ, στο όνομα του Ηλία Κόλλια.
«Τα χειρόγραφα των μαϊστόρων»
Στο βιβλίο συμπεριλαμβάνονται 20 σχέδια του Βαγγέλη Παυλίδη που εικονογραφούν στιγμές της αφήγησης «των Μαϊστόρων». Η έκδοση έγινε από την Kasseris Publications.
Η ιστορία της «Ιστορίας των Μαϊστόρων»
«Κάποιοι από εσάς γνωρίζετε τον καθοριστικό ρόλο του Ηλία Κόλλια στο έργο αναστήλωσης, ανάδειξης και ανάπτυξης της Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου. Ίσως λιγότεροι να γνωρίζετε το πιο εξειδικευμένο επιστημονικό του έργο, αποτέλεσμα πολύχρονης βιβλιογραφικής μελέτης και πρακτικής έρευνας σε ανασκαφές και μεσαιωνικά χαλάσματα σε όλα τα Δωδεκάνησα. Αλλά σίγουρα, μόνο λίγοι ως τώρα θα ξέρατε τη λογοτεχνική πλευρά του Κόλλια.
Μετά από χρόνια πολυάριθμης συγγραφής επιστημονικών άρθρων και βιβλίων, ο Ηλίας Κόλλιας ένιωσε την ανάγκη να δημιουργήσει ένα έργο πιο προσωπικό, πιο ανθρώπινο: ένα έργο στο οποίο η επιστημονική του εμπειρία και γνώση να μετουσιώνεται σε μια λογοτεχνική αφήγηση. Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι ακριβώς το απόσταγμα της πολυετούς εμπειρίας του, εμβαπτισμένο στην πηγή της φαντασίας του, που ζωντανεύει τη ζωή στην Πόλη των Ιπποτών της Ρόδου, τις μέρες της μεγαλοπρέπειας αλλά και της δυστυχίας της. Αρχαιολόγος και λογοτέχνης –στην περίπτωση αυτή το ίδιο πρόσωπο– συνεργάζονται αρμονικά, για να μας χαρίσουν ένα ταξίδι μέσα στα σοκάκια της Παλιάς Πόλης παρέα με τις ιστορίες των κατοίκων της εποχής εκείνης.
Το εγχείρημα του βιβλίου αυτού ξεκίνησε σαν μια συνεργασία μεταξύ του πατέρα μου Ηλία και του συνεργάτη και φίλου του Νίκου Κασέρη στο τιμόνι του συντονισμού της έκδοσης. Σύντομα στη δημιουργική ομάδα μπήκε και ο πολύχρονος φίλος Βαγγέλης Παυλίδης με σκοπό να δώσει μια διαφορετική οπτική με τις εικόνες του. Για το ξεκίνημα αυτού του ονείρου ως και την υλοποίησή του, σίγουρα συνέβαλαν θετικά οι συνεχείς προτροπές της συζύγου του (και μητέρας μου) Μαρίας.
Για αρκετούς μήνες και χρόνια ο πατέρας μου έγραφε παράγραφο την παράγραφο, σελίδα τη σελίδα, κεφάλαιο το κεφάλαιο. Έγραφε και αρχικά μας διάβαζε αποσπάσματα, στην Μυρτώ (την αδερφή μου) και σ’ εμένα, κάποια μεσημέρια στο τραπέζι της κουζίνας ή κάποια βράδια καθισμένοι στο σαλόνι.
Όταν η συγγραφή είχε πάρει πλέον τον ρυθμό της, και η παραγωγή κειμένου είχε αρχίσει να αυξάνεται, μου έδινε και διάβαζα εξονυχιστικά τα μέρη που είχε ετοιμάσει. Προσπαθούσα να βοηθήσω στην επίτευξη αυτού του στόχου, κάνοντας αναλυτικά σχόλια, ερωτήσεις κι αποσαφηνίσεις.
Έτσι, συμμετέχοντας μέσα από έναν καθαρά συμβουλευτικό ρόλο από νωρίς είχα βρεθεί μαζί του μέσα στη δημιουργική διαδικασία, νιώθοντας έτσι μια δημιουργική συναδελφικότητα να μας ενώνει –αφού τυχαίνει να είμαι «συγγραφέας» ήχων. Για αυτό όταν μας άφησε ο πατέρας μου, ήταν φυσικό επόμενο μεγάλο μέρος της ευθύνης της λογοτεχνικής επίβλεψης να περάσει στα χέρια μου.
Πρέπει να προσθέσω ότι ο αξέχαστος Βαγγέλης Παυλίδης, εκτός του ότι φιλοτέχνησε τα εξαιρετικά σκίτσα, που ενεργοποιούν τη φαντασία και του πιο πεζού αναγνώστη, ανέλαβε να επιμεληθεί και καλλιτεχνικά την έκδοση. Έτσι υπήρξε ο κυριότερος συνοδοιπόρος μας σε όλο αυτό το όμορφο και δύσκολο ταξίδι μέχρι μόλις μερικούς μήνες πριν την ολοκλήρωσή του.
Το έργο αυτό δε θα είχε ακόμα εκδοθεί αν δεν είχε συμβάλει μια ομάδα από ανθρώπους που γνώριζαν καλά και αγαπούσαν τον πατέρα μου και που με τη γνώση τους, την αφοσίωση και το μεράκι τους κατάφεραν να φέρουν το κείμενο στην παρούσα ολοκληρωμένη του μορφή.
Η Άννα-Μαρία Κάσδαγλη, πήρε στα χέρια της το κείμενο στη μορφή που το άφησε ο συγγραφέας. Ολοκληρωμένο μεν, αλλά χωρίς τη φιλολογική επιμέλεια που αναμφίβολα θα ακολουθούσε την «πρώτη γραφή». Κατάφερε με μεγάλο κόπο να ξεκαθαρίσει και να τακτοποιήσει μέρη του κείμενου, χωρίς, όμως, να αλλάξει ούτε στο παραμικρό το ύφος και τη φωνή του έργου.
Η Μαρία Σιγάλα –που αρχικά μπήκε στη διαδικασία ακούγοντας τους προβληματισμούς της Άννας-Μαρίας και συμβουλεύοντάς την– το παρέλαβε από εκείνη και προχώρησε σε εξονυχιστική φιλολογική, και όχι μόνον, επιμέλεια. Σε αυτή τη φάση κλήθηκα να συμμετάσχω και ο ίδιος, προκειμένου να παρθούν γενναίες αποφάσεις για το κείμενο.
Η Γιάννα Μπίθα, που, στα αρχικά στάδια γένεσης του βιβλίου, είχε συζητήσει με τον πατέρα μου για λεπτομέρειες, βρέθηκε να παίρνει μέρος και στη διαδικασία της έκδοσης διαβάζοντας το κείμενο στο τελικό στάδιο επιμέλειας και συμβάλλοντας σημαντικά στο τελικό στήσιμό του, που ολοκληρώθηκε με την πολύτιμη βοήθεια του Σωτήρη Παπαδήμα.
Ο Νίκος Κασέρης, από την αρχή ως το τέλος αυτού του εγχειρήματος, επιμελήθηκε τον συντονισμό της ομάδας, την τελική έκδοση, μέχρι και το πως θα φτάσει αυτό το βιβλίο στα χέρια σας. Η Ελευθερία Καντή, όσο ο Κόλλιας έγραφε χειρόγραφα το κείμενο, εκείνη το δακτυλογραφούσε. Ο Ζόραν Γκάιτς έκανε την πρώτη ψηφιοποίηση, η Αφροδίτη Ιωάννου μας χάρισε την πολύτιμη βοήθειά της σε νομικά θέματα.
Εκ μέρους του Ηλία Κόλλια, της Μαρίας και της Μυρτώς, τους ευχαριστώ όλους ολόψυχα.
Φοίβος-Άγγελος Κόλλιας».
