Γαλλικές εκλογές: Η Λεπέν παραιτήθηκε από την ηγεσία του Εθνικού Μετώπου
Την απόφασή της να παραιτηθεί από την ηγεσία του Εθνικού Μετώπου, ανακοίνωσε η υποψήφια της ακροδεξιάς στις γαλλικές προεδρικές εκλογές, Μαρίν Λεπέν.
Σε δηλώσεις της στο France2 την Δευτέρα, μία μέρα μετά την πρόκρισή της στον δεύτερο γύρο της εκλογικής διαδικασίας, η Λεπέν τόνισε: «Σήμερα το απόγευμα αποφάσισα να παραιτηθώ από την προεδρία του Εθνικού Μετώπου. Θα είμαι πάνω από κομματικές ιδεολογίες». Σημείωσε ότι πήρε αυτή την απόφαση ωθούμενη από τη «βαθιά πεποίθηση» ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να φέρει μαζί όλο τον λαό.
Επεσήμανε ότι η Γαλλία βρίσκεται σε μια «αποφασιστική στιγμή», αφήνοντας υπόνοιες ότι η κίνησή της αυτή είναι προσωρινή και αφορά την περίοδο μέχρι τις 7 Μαΐου, όταν θα διεξαχθεί ο δεύτερος γύρος με αντίπαλό της τον πρώην υπουργό Οικονομίας, Εμανουέλ Μακρόν.
Σχολιάζοντας τις δημοσκοπήσεις για τον δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών, που προβλέπουν επικράτηση του κεντρώου Εμανουέλ Μακρόν με 60% των ψήφων, έναντι 40% της υποψήφιας της ακροδεξιάς, η Λεπέν τόνισε, «Δέκα μονάδες διαφορά, πιστέψτε με, είναι απολύτως εφικτό» να καλυφθούν.
Επίθεση σε Μακρόν
«Οι Γάλλοι θα ανακαλύψουν το περιεχόμενο του προγράμματός του μιας βίαιης κοινωνικής, οικονομικής και μεταναστευτικής πολιτικής», δήλωσε.
«Τίποτε στο πρόγραμμα του Μακρόν και στην συμπεριφορά του δεν δίνουν την παραμικρή απόδειξη ότι αγαπάει την Γαλλία», πρόσθεσε η Λεπέν.
«Είμαι η υποψήφια για την προστασία των Γάλλων», τόνισε η Λεπέν, εκφράζοντας την ελπίδα για την «μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση των πατριωτών ενάντια στον εκπρόσωπο της ασυγκράτητης παγκοσμιοποίησης».
Πρόσθεσε πως οι εκλογές συνιστούν «μια μορφή δημοψηφίσματος» στο οποίο οι Γάλλοι θα επιλέξουν μεταξύ της «Γαλλίας και . . . κάτι άλλου, την εξαφάνιση και την διάλυση της Γαλλίας».
Η Λεπέν ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος, διαδεχόμενη τον πατέρα της, τον Ιανουάριο του 2011. Με αυτή στο τιμόνι, το Εθνικό Μέτωπο βελτίωσε εντυπωσιακά τα ποσοστά του στις περιφερειακές εκλογές. Την Κυριακή, στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, πήρε 7,6 εκατ. ψήφους, τις περισσότερες που έχει συγκεντρώσει ποτέ υποψήφιος του εν λόγω κόμματος.
Τα τελικά αποτελέσματα
Σύμφωνα με τα τελικά αποτελέσματα, που ανακοίνωσε το υπουργείο Εσωτερικών, ο Μακρόν εξασφάλισε 24,01% των ψήφων, η Λεπέν 21,3%, ενώ ο υποψήφιος της κεντροδεξιάς Φρανσουά Φιγιόν 20,01% και ο αριστερός υποψήφιος Ζαν-Λικ Μελανσόν 19,58%.
Ο σοσιαλιστής Μπενουά Αμόν συγκέντρωσε ποσοστό 6,36% και ο εθνικιστής Νικολά Ντιπόν Ενιάν 4,7%.
Άνετη νίκη Μακρόν προβλέπει δημοσκόπηση
O κεντρώος Εμανουέλ Μακρόν θα επικρατήσει με 64% των ψήφων έναντι 36% της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, σύμφωνα με δημοσκόπηση που πραγματοποίησε την Δευτέρα, διαδικτυακά η εταιρεία Elabe.
(Φωτό: AP Photo/Bob Edme)
Ισχυρός ή Πρόεδρος σε ομηρία; – Το γαλλικό παράδοξο
– Αν δεν καταφέρει να κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου ο Μακρόν θα είναι ένας από τους πιο αδύναμους Προέδρους στην ιστορία της Γαλλίας
– Πως λειτουργεί το πολίτευμα – Πολλά θα κριθούν από το ποιός θα είναι ο πρωθυπουργός της χώρας
– Αν δεν ελέγχει την Βουλή ο Μακρόν θα είναι ένας Πρόεδρος με ψαλιδισμένες εξουσίες
Η επικράτηση του Μακρόν στον πρώτο γύρο των γαλλικών εκλογών προκάλεσε μεγάλη ανακούφιση στην Ευρώπη, όπως έδειξαν δηλώσεις πολιτικών παραγόντων, τα χρηματιστήρια, αλλά και η ενίσχυση του ευρώ. Στο δεύτερο γύρο στις 7 Μαϊου αναμένεται, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου του τύπου Φιγιόν με τις αργομισθίες, να ολοκληρωθεί η εκλογή του Μακρόν στην Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Και τότε ασφαλώς θα τεθεί το ερώτημα πόσο ισχυρός πρόεδρος θα είναι ο Εμμανουέλ Μακρόν, ώστε να μπορέσει να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που έχει ευαγγελιστεί.
Το ερώτημα είναι πολύ σημαντικό, γιατί στο γαλλικό πολίτευμα ο Πρόεδρος δεν είναι ο απόλυτος κυρίαρχος της εκτελεστικής εξουσίας, όπως στις ΗΠΑ. Το πολίτευμα δεν είναι προεδρικό, αλλά ημιπροεδρικό. Αυτό σημαίνει ότι εκτός από τον Πρόεδρο υπάρχει και ένας πρωθυπουργός, οποίος εγκρίνεται από τη Βουλή.
Οταν ο πρωθυπουργός προέρχεται από το πολιτικό κόμμα του προέδρου, τότε ο πρόεδρος είναι παντοδύναμος, γιατί διαθέτει και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και συνεπώς έχει την άνεση να εφαρμόσει το πρόγραμμά του.
Αν, όμως, ανήκει σε άλλη πολιτική δύναμη, τότε η ισχύς του προέδρου περιορίζεται, αφού έχουμε το φαινόμενο της συγκατοίκησης, το οποίο είναι προϊόν συμβιβασμών ανάμεσα στον πρόεδρο και το κόμμα που έχει την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο.
Επομένως, το ερώτημα που τίθεται είναι αν θα καταφέρει ο Μακρόν να αποσπάσει και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία ή αν θα υποχρεωθεί σε συγκατοίκηση, όπως έγινε δύο φορές στα τελευταία 30 χρόνια με τους προέδρους Μιτεράν και Σιράκ.
Αυτό θα φανεί πολύ σύντομα, αφού οι βουλευτικές εκλογές θα γίνουν σε δύο γύρους στις 11 και 18 Ιουνίου για να εκλεγούν οι 577 βουλευτές.
Το μειονέκτημα του Μακρόν είναι πως δεν διαθέτει έναν ισχυρό και συμπαγή πολιτικό μηχανισμό, ώστε να καταφέρει να διεκδικήσει την πλειοψηφία των απαιτούμενων 289 βουλευτών. Αν τα καταφέρει θα οφείλεται στη δική του προσωπική αίγλη, στοιχείο που θα τον καταστήσει έναν εν δυνάμει ισχυρό Πρόεδρο.
Στην περίπτωση, όμως, που κάποιο άλλο κόμμα ή κόμματα έχουν την πλειοψηφία και σχηματίσουν κυβέρνηση, τότε οι εξουσίες του Εμμανουέλ Μακρόν θα είναι ψαλιδισμένες.
Κι αυτό για έναν επιπρόσθετο λόγο. Ο μελλοντικός πρόεδρος της Γαλλίας δεν διαθέτει ένα πολιτικό σχηματισμό με διείσδυση σε κοινωνικές και εργατικές οργανώσεις, όπως για παράδειγμα τα συνδικάτα.
Συνεπώς η επιρροή του στους άλλους μηχανισμούς άσκησης εξουσίας, θα είναι περιορισμένη και σε περίπτωση που θελήσει να περάσει μεταρρυθμίσεις, όπως έχει διακηρύξει, στις οποίες αντιτίθενται τα άλλα κόμματα και οργανώσεις, τότε θα συναντήσει τεράστιες δυσκολίες και αντιστάσεις τόσο στη Βουλή, όσο και στους δρόμους.
Οπότε ελλοχεύει ο κίνδυνος να αποδειχθεί ενδεχομένως ακόμα και ως ο πιο αδύναμος πρόεδρος της πέμπτης γαλλικής δημοκρατίας, η οποία είχε κοπεί και ραφτεί στα μέτρα του Σαρλ ντε Γκώλ, τα μέτρα ενός ισχυρού προέδρου ο οποίος ελέγχει την εκτελεστική και τη νομοθετική εξουσία.
Στην περίπτωση που το κόμμα το Μακρόν δεν κερδίσει τις εκλογές, τότε ο μελλοντικός πρόεδρος δεν θα ελέγχει τη νομοθετική εξουσία, αλλά ούτε την εκτελεστική στο σύνολό της και η λειτουργία του πολιτεύματος θα εξαρτάται από τους συμβιβασμούς και τις συμφωνίες του με τον πρωθυπουργό.
Τι σημαίνει για την Ελλάδα η νίκη Μακρόν στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας
Ο Εμανουέλ Μακρόν θα είναι, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας. Όλες οι σφυγμομετρήσεις, αυτές που έγιναν πριν από τον πρώτο γύρο, καθώς και αυτές που ακολούθησαν αμέσως μετά το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των εκλογών, δίνουν νικητή τον Μακρόν με ποσοστό υψηλότερο του 60%.
Ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας χαρακτηρίστηκε ως ο πλέον ευρωπαϊστής από τους 11 υποψήφιους, καθώς και ως οπαδός του φιλελευθερισμού. Ο ίδιος θέλει μία Ευρώπη πιο ισχυρή και βεβαίως μία Γαλλία επίσης ισχυρή, εντός της Ευρώπης, που θα παίζει ένα ρόλο πολύ πιο σημαντικό από εκείνον που έπαιζε την εποχή του Σαρκοζί και του Ολάντ.
Ενώ έχει ταχθεί υπέρ της ενίσχυσης του άξονα Βερολίνου – Παρισιού, η συνεργασία με το νέο καγκελάριο του Βερολίνου δεν θα είναι τόσο εύκολη, όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά, ιδίως αν επανεκλεγεί η Μέρκελ.
Παρότι η εκλογική αναμέτρηση στη Γαλλία επικεντρώθηκε σε συντριπτικό βαθμό στα εσωτερικά ζητήματα, ο Μακρόν έδειξε κάποια δείγματα γραφής και στο ευρωπαϊκό σκέλος. Για παράδειγμα δεν δίστασε μιλώντας στους Γερμανούς βιομήχανους στο Βερολίνο, να ζητήσει από τη Γερμανία να αυξήσει την εσωτερική κατανάλωση, ώστε να αυξηθούν οι εισαγωγές και να επέλθει κάποια μείωση των τεράστιων εμπορικών πλεονασμάτων του Βερολίνου.
Θα είναι ένα από τα σημεία τριβής ανάμεσα στους ηγέτες των δύο χωρών. Στο θέμα αυτό θα έχει τη στήριξη και άλλων Ευρωπαίων ηγετών, αφού τα πρωτοφανή εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας, προκαλούν προβλήματα στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Ένα δεύτερο πολύ σημαντικό σημείο τριβής, θα είναι οι μεταρρυθμίσεις της ευρωζώνης. Ο Μακρόν τάσσεται υπέρ ενός προϋπολογισμού στην ευρωζώνη, ενός Κοινοβουλίου και ενός υπουργού οικονομικών.
Πρόκειται για μεταρρυθμίσεις τις οποίες θεωρεί πάρα πολύ σημαντικές για την αλλαγή ολόκληρης της Ευρώπης. Όμως αυτές ακριβώς τις μεταρρυθμίσεις, απέρριψε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε πριν από 15 περίπου μέρες, λέγοντας πως δεν είναι κατάλληλη η εποχή, γιατί απαιτούνται αλλαγές στις συνθήκες, πράγμα που δεν είναι ρεαλιστικό αυτό τον καιρό.
Το τρίτο σημαντικό πεδίο τριβής με τους Γερμανούς ενδιαφέρει την Ελλάδα και τους Ελληνες πάρα πολύ. Αφορά σε ευρωπαϊκά κεκτημένα και δικαιώματα και η θέση του και οι προτάσεις του είναι να θεσπιστούν μίνιμουμ στάνταρντ για παράδειγμα στην υγεία, στα επιδόματα ανεργίας και στην προστασία των ανέργων, ενώ τάσσεται υπέρ και της θέσπισης κατώτατου μισθού. Στο σημείο αυτό πρέπει απαραιτήτως να διευκρινιστεί ότι δεν προτείνει να είναι ίδιες οι ρυθμίσεις, αλλά να λαμβάνεται υπόψη το οικονομικό επίπεδο της κάθε χώρας.
Πρόκειται για πάρα πολύ σημαντική θέση ιδίως για τη χώρα μας, που διεκδικεί να αποκατασταθούν τα δικαιώματα και το ευρωπαϊκό κεκτημένο, τα οποία έχουν κυριολεκτικά κουρελιαστεί την εποχή των μνημονίων, στο σκέλος των εργασιακών σχέσεων, στο σκέλος της κοινωνικής ασφάλισης και στο σκέλος της προστασίας της εργασίας.
Όλα τα προαναφερόμενα μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Μακρόν θα είναι ένας πρόεδρος, που θα στηρίξει την Ελλάδα όπως έκανε ο Ολάντ; Όχι ασφαλώς. Όπως έχουμε επανειλημμένα επισημάνει, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα απέραντο ανατολίτικο παζάρι και συνεπώς τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα εξαρτώνται από τις διαπραγματεύσεις και κυρίως από τις συμμαχίες που κάποια χώρα μπορεί να συνάψει με άλλες χώρες, για να υποστηρίξει τις θέσεις της.
Το σημαντικό στην προκειμένη περίπτωση είναι πως οι θέσεις, που έχει εκφράσει ο Μακρόν και αναμένεται να υποστηρίξει, είναι θέσεις οι οποίες μπορούν να βοηθήσουν τη χώρα μας στις διεκδικήσεις της.
Όμως όσον αφορά στο χρέος, το οποίο αυτή την εποχή είναι το πιο σημαντικό, δεν γνωρίζουμε εάν η θέση του νέου προέδρου της Γαλλίας, θα είναι ίδια με εκείνη του Φρανσουά Ολάντ, που είχε επανειλημμένα ταχθεί υπέρ μιας ρύθμισης η οποία θα επιτρέψει στην Ελλάδα να βγει από την κρίση και να βαδίσει στο δρόμο της ανάπτυξης.
Εκλογές Γαλλία: Βάφτισαν τον Μακρόν «Ομπάμα» της Ευρώπης – Γιατί ο β γύρος δεν θα είναι περίπατος!
– Το «θαύμα» Εμανουέλ Μακρόν προκαλεί ακόμα και σήμερα δέος στους πολιτικούς του αντιπάλους
– Χωρίς κομματικό μηχανισμό κατάφερε να σβήσει από τον πολιτικό χάρτη δεξιούς και σοσιαλιστές
– Σκληρός και υπολογίσιμος αντίπαλος η Μαρίν Λε Πεν που αύξησε την δύναμή της
– Τι πρέπει να προσέξει αν εκλεγεί Πρόεδρος της Γαλλίας
– Στις 7 Μαϊου η μητέρα όλων των μαχών για Μακρόν και Λε Πεν
– Μακρόν 23,75%, Λε Πεν 21,53% τα τελικά αποτελέσματα του α γύρου
Αυτό που συζητάμε όλοι από το βράδυ της Κυριακής, περιγράφει ο γερμανικός Τύπος. Τον πολιτικό σεισμό που προκάλεσε στο γαλλικό πολιτικό κατεστημένο ο Εμμανουέλ Μακρόν, ο οποίος ουδέποτε έχει εκλεγεί σε δημόσιο αξίωμα, και το κίνημά του En Marche, που αυτές τις μέρες κλείνει μόλις ένα χρόνο από την ίδρυσή του. Και επι της ουσίας δεν έχει κόμμα! Τουλάχιστον διαμορφωμένο. Αυτό δείχνει ότι ο τρόπος με τον οποίο κινητοποιούνταν οι ψηφοφόροι παραδοσιακά από τα κόμματα, τουλάχιστον στην μισή Γαλλία, πέθανε!
Ο Μακρόν κατάφερε να τερματίσει πρώτος στο νήμα του πρώτου γύρου των γαλλικών εκλογών χωρίς να έχει κομματικό μηχανισμό όπως οι αντίπαλοί του. Κατάφερε να πείσει τους Γάλλους ψηφοφόρους ότι πρεσβεύει το νεο και το διαφορετικό και ότι δεν πρόκειται για μια «πολιτική φούσκα».
Ο – όπως όλα δείχνουν, επόμενος Πρόεδρος της Γαλλίας – έκανε τους συμπατριώτες του να τον πιστέψουν και να τον ψηφίσουν και να τον βάλουν με το ένα πόδι ήδη στο Ελυζέ.
Το Spiegel για παράδειγμα, επισημαίνει ότι η Γαλλία ψήφισε όπως ποτέ άλλοτε μέχρι τώρα. «Για πρώτη φορά στην ιστορία της 5ης γαλλικής Δημοκρατίας συνέβη κάτι που ήταν αδιανόητο, αλλά που προδιαγραφόταν όλο και περισσότερο κάθε εβδομάδα που περνούσε. Από τον πρώτο γύρο καταψηφίστηκαν τα δύο μεγάλα παραδοσιακά κόμματα αλλά όσοι πιστεύουν ότι ο δεύτερος γύρος θα είναι περίπατος, πρέπει να προσέξουν. Η Μαρίν Λε Πεν, που εμφανιζόταν ως φαβορί για τον πρώτο γύρο, αύξησε τη δύναμή της κατά σχεδόν 5 ποσοστιαίες μονάδες. Έκανε το παν για να συμβεί αυτό, έκανε το κόμμα της πιο επαγγελματικό, το μετέτρεψε σε μεγάλη πολιτική δύναμη με ενεργό ρόλο σε ολόκληρη τη Γαλλία».
Η εφημερίδα Die Welt, αναζητεί τους λόγους επιτυχίας του Μακρόν. «Μπόρεσε να βγει πρώτος όχι γιατί εμφάνισε μια πειστική συνταγή ως αντίδοτο στα προβλήματα της Γαλλίας, αλλά επειδή αυτός ο υποδειγματικός μαθητής του παλαιού ελιτίστικου καθεστώτος κατάφερε να επιβληθεί ως outsider, ως επαναστάτης, ως φορέας ελπίδας, ως κάποιος που ξεκίνησε από χαμηλά» σημειώνει ο σχολιαστής.
Και συνεχίζει: «Ο Μακρόν πέτυχε με μια μέθοδο που χάρισε επιτυχία και στον Ομπάμα. Με τον ενθουσιασμό που μετέδωσε, με τη δύναμη της αλλαγής που μπόρεσε να ενεργοποιήσει». Ο γερμανός αρθογράφος στέκεται επίσης και στις μελλοντικές ευθύνες του Μακρόν. «Ένας πρόεδρος Μακρόν θα πρέπει να ανακαλύψει εκ νέου το αξίωμα… Στον προεκλογικό αγώνα εμφανίστηκε ως επαναστάτης, εάν όμως μετά την εκλογή του στην προεδρία γλιστρούσε στον ρόλο του εθνοπατέρα, θα έχανε. Θα πρέπει παράλληλα να «συμμαζέψει» κατά μία έννοια το αξίωμα του προέδρου. Και θα πρέπει επίσης να ξεκινήσει μια διαφανή πολιτική, μια πολιτική που θα έχει καταλάβει το μήνυμα που έστειλε το 89% των δυσαρεστημένων από το πολιτικό σύστημα Γάλλων. Ένα τιτάνειο έργο, που αισθάνεται ικανός να φέρει σε πέρας, αλλά που δεν θα έπρεπε να ζηλέψει κανείς».
Ο Guardian εκτιμά ότι ο Μακρόν αποτελεί «την καλύτερη ελπίδα για μια μεγάλη χώρα που αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα», όμως προειδοποιεί ότι «η απειλή που αποτελεί η άκρα δεξιά δεν έχει ξεπεραστεί».
Οι Financial Times βλέπουν ήδη τη «στέψη» του Μακρόν στον δεύτερο γύρο. Η οικονομική εφημερίδα προειδοποιεί πάντως ότι ο 39χρονος κεντρώος θα αναγκαστεί «να διαπραγματευτεί σκληρά» για να εφαρμόσει το πρόγραμμά του, αν εκλεγεί.
Από την πλευρά της η συντηρητική Daily Mail έχει τίτλο «Η νέα γαλλική επανάσταση», εξηγώντας ότι η Γαλλία αντιμετωπίζει τώρα το δικό της δημοψήφισμα για την παραμονή της στην ευρωζώνη, ενώ οι Times κάνουν λόγο για «την ταπείνωση της γαλλικής ελίτ από τους περιθωριακούς (που βρίσκονται) στον δρόμο προς τη νίκη» με μια φωτογραφία της Μαρίν Λεπέν χαμογελαστή.
Σε άρθρο γνώμης που ανήρτησε στο σάιτ της η εφημερίδα Le Soir εκτιμά ότι οι Γάλλοι «έκαναν την ηχηρή επανάστασή τους απέναντι στον Τραμπ, τα παραδοσιακά κόμματα και τους πολιτικούς τόσο της αριστεράς όσο και της δεξιάς, φέροντας αντιμέτωπες δύο προσωπικότητες εκτός συστήματος».
Η ελβετική εφημερίδα Le Temps ελπίζει ότι η νίκη Μακρόν «αυτού του νεαρού προέδρου ο οποίος δεν είναι ακόμη 40 ετών, θα μπορέσει να δώσει νέα σύνορα στη Γαλλία και να βελτιώσει την τύχη των Γάλλων».
Στην Πολωνία, η Gazeta Wyborcza χαιρετίζει τη νίκη του Μακρόν: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορέσει να επιβιώσει από το διαζύγιο που μόλις ξεκίνησε με τη Βρετανία. Όμως το Frexit, η αποχώρηση της Γαλλίας από την ΕΕ, θα αποτελούσε την ταφόπλακα του ευρωπαϊκού σχεδίου».
Σύμφωνα με τη Wall Street Journal, οι Γάλλοι «επαναπροσδιόρισαν την πολιτική γεωγραφία της χώρας, βάζοντας την ΕΕ στο επίκεντρο της νέας πολιτικής αντιπαράθεσης». Από την μία πλευρά βρίσκεται «ο Μακρόν, ένας πρώην τραπεζίτης που θέλει να ενισχύσει την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Από την άλλη η Λεπέν, ορκισμένος εχθρός της ΕΕ και του ενιαίου νομίσματος».
Για τους New York Times ο δεύτερος γύρος θα είναι μια μονομαχία μεταξύ ενός «αρχάριου στην πολιτική» και «του δαυλού της ακροδεξιάς». Αυτή η αντιπαράθεση «θέτει τη Γαλλία σε έναν αβέβαιο δρόμο σε μια κρίσιμη στιγμή, κατά την οποία αυτές οι εκλογές μπορούν παράλληλα να κρίνουν το μέλλον της ΕΕ».
Ιδρώτας τα φασισταριά!!!
Πριν από λίγο καιρό έγιναν οι εκλογές για την ανάδειξη του αρχηγού της δεξιάς. Στο δεύτερο γύρο έφτασαν ο Ζυπέ και ο Φιγιόν. Μόλις κέρδισε ο Φιγιόν άρχισαν οι δημοσκοπήσεις που τον έβγαζαν πρώτο και με διαφορά (με δεύτερη την Λεπέν και τρίτο τον Μακρόν). Μόλις «ανακαλύφθηκε» το σκάνδαλο με την αργομισθία της συζύγου έγινε η αντιστροφή και πέρασε ο Μακρόν πρώτος και ο Φιγιόν τρίτος. Ο Μακρόν ήταν υπουργός οικονομικών του Ολάντ και τους πρόδωσε φεύγοντας από το κόμμα και δημιουργώντας το δικό του. Κάτι σαν αποστάτης δηλαδή. Παρ΄ όλο που οι αρχηγοί και των δεξιών (Φιγιόν) και των σοσιαλιστών (Αμόν) ζήτησαν από τους ψηφοφόρους τους να ψηφίσουν Μακρόν (για να μην κερδίσει η Λεπέν) πόσο πιθανό είναι να μην πάνε να ψηφίσουν;
ΣΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ.
1. Παραίτηση (προσωρινή) της Λεπέν από την προεδρία του Εθνικού Μετώπου για να κατέβει σαν πρόεδρος όλων των Γάλλων.
2. Παραίτηση (οριστική) του Φιγιόν από την προεδρία του Ρεπουμπλικανικού κόμματος και δεν είναι γνωστό ποιος θα ηγηθεί στις βουλευτικές εκλογές. (πολύ πιθανόν να είναι ο Ζυπέ).