Τι αποκάλυψε για τη μάχη της συζύγου του με τον καρκίνο ο Γιώργος Βουλγαράκης;
Για τη μάχη που δίνει η σύζυγός του λόγω του προβλήματος υγείας που αντιμετωπίζει μίλησε ο Γιώργος Βουλγαράκης λίγες ημέρες μετά την αθωωτική απόφαση του δικαστηρίου για την υπόθεση Βατοπεδίου στη Σάσα Σταμάτη και τα «Παραπολιτικά».
Η γνωστή δημοσιογράφος συνάντησε τον πρώην υπουργό λίγο πριν πετάξει για την Κύπρο όπου διδάσκει στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου.
Σε μία συνέντευξη -ποταμό, ο Γιώργος Βουλγαράκης μίλησε για τις δυσκολίες που βίωσε λόγω τη υπόθεσης, και αποκάλυψε ότι η οικογένειά του κόντεψε να διαλυθεί λόγω αυτής.
Παράλληλα, μίλησε για πρώτη φορά για τη σύζυγό του, για το διάστημα που ήταν σε διάσταση, και τον καρκίνο με τον οποίο ήρθε αντιμέτωπη.
«Ήταν πάρα πολύ δύσκολα. Εμείς σαν οικογένεια είχαμε, όμως, μια στέρεα ψυχολογική βάση. Ξέραμε ότι δεν είχαμε κάνει τίποτα. Οπότε όταν ξεκίνησε αυτή η ιστορία φώναξα τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου και τους είπα: «Ακούστε κάτι. Ο,τι και να πουν, ό,τι και να γράψουν, κάποια στιγμή θα σταματήσουν, διότι δεν υπάρχει πραγματικός δράκος στην υπόθεση αυτή».
Συνεπώς, αυτό το πράγμα σού δημιουργεί μια πολύ καλή ψυχολογική βάση. Αν έχεις κάνει κάτι, λες: «Ωχ, θα με πιάσουν τώρα». Ήξερα ότι κάποια στιγμή όλα αυτά θα έκλειναν θετικά. Ήταν δεδομένο. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι δεν περίμενα ότι θα διαρκούσε τόσα χρόνια.
‘Οπως επίσης δεν περίμενα ότι το όνομά μου θα εμπλεκόταν σε οποιαδήποτε υπόθεση ακουγόταν στον αέρα, σαν κερασάκι στην τούρτα, από το πουθενά! Οτιδήποτε λεγόταν έβαζαν και το όνομά μου δίπλα. Με ταλαιπωρούσαν μήνες. Πήγαινε κάποιο θέμα στη Δικαιοσύνη, αθωωνόμουν, πήγαινα στη Βουλή, πάλι αθωωνόμουν. Ήταν η δυσκολότερη περίοδος της ζωής μου, αλλά μπορώ να σου πω ότι ήταν και η περίοδος που σφυρηλάτησε και τους δεσμούς μας ως οικογένειας.
Περάσαμε δύσκολα. Η οικογένειά μου παραλίγο να διαλυθεί. Φτάσαμε σε οριακό βαθμό εγώ με τη γυναίκα μου, η οποία είχε και σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία της από όλο αυτό. Έσκασε κυριολεκτικά», είπε απαντώντας στην ερώτηση για το πως η οικογένειά του βίωσε την αρνητική δημοσιότητα από την υπόθεση Βατοπεδίου.
Στη συνέχεια, ο πρώην υπουργός απάντησε στη φήμη που τον ήθελε τότε να έχει χωρίσει με τη σύζυγό του. «Ήμασταν σε διάσταση μεγάλο διάστημα. Είναι ο νόμος του Μέρφι και η επιβεβαίωση της φράσης “ενός κακού μύρια έπονται”. Θέλει κανείς τον χρόνο του μέχρι να ξαναβάλει τα πράγματα σε μια ορθολογική βάση. Δόξα τω Θεώ, η οικογένεια κράτησε. Έχουμε, άλλωστε, και τέσσερα υπέροχα παιδιά, ανεξάρτητες και ισχυρές προσωπικότητες, και είμαι πάρα πολύ υπερήφανος για αυτό», είπε συγκεκριμένα.
Η μάχη με τον καρκίνο
«Ξέρεις, η αδικία δεν παλεύεται εύκολα. Ούτε οι άνθρωποι είναι από μάρμαρο. Όλα όσα συμβαίνουν σωματοποιούνται με κάποιο τρόπο. Και η αλήθεια είναι ότι οι συνέπειες όλης αυτής της άδικης στεναχώριας στην Κατερίνα βγήκαν πολύ άσχημα. Έχει καρκίνο στον μαστό. Το παλεύει γιατί είναι αγωνίστρια και το παλεύουμε όλοι μαζί. Οταν πρώτη φορά ήρθα σε επαφή με το άκουσμα της λέξης, έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Δεν κατάλαβα τι μου γινόταν», λέει ο Γιώργος Βουλγαράκης στη συνέντευξή, ενώ περιγράφοντας για το πως έμαθε όταν άκουσε για την ασθένεια λέει:
«Δεν μου το ανακοίνωσε, πήγαμε μαζί στον γιατρό. Από την αρχή μέχρι το τέλος. Την εμπειρία αυτή τη ζήσαμε οι δυο μας. Γιατί έτσι έπρεπε να γίνει και δεν θα γινόταν διαφορετικά. Στην αρχή υπάρχει η αγωνία των εξετάσεων, να δεις τι έχει, αν είχε τοπικό, αν έχει μεταστατικό χαρακτήρα κ.λπ. Όταν άκουσα τη διάγνωση ήταν σαν να με διαπέρασε ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά μπαίνοντας μέσα στο πρόβλημα βλέπεις ότι δεν είναι όλα μαύρα. Πάρα πολλές μορφές καρκίνου είναι πλήρως ιάσιμες. Η ίδια συνεχίζει τη ζωή της κανονικά. Εργάζεται, βγαίνουμε έξω κ.λπ. Είμαστε αισιόδοξοι».
Στο σχόλιο της Σάσας Σταμάτη ότι μερικά ζευγάρια με το πέρασμα του χρόνου μοιάζουν μεταξύ τους ο Γιώργος Βουλγαράκης απαντάει αστειευόμενος: «Και εγώ το πιστεύω. Θα σου πω κάτι. Όταν κάνεις χημειοθεραπείες, τα μαλλιά πέφτουν. Η Κατερίνα, λοιπόν, τα ξύρισε πριν πέσουν και καλά έκανε. Και πήγαμε μαζί. Έχω να σου πω ότι είναι πολύ όμορφη και έτσι τώρα μου μοιάζει πιο πολύ. Της λέω: «Μήπως και μετά να τα αφήσεις έτσι, όταν γίνεις καλά;».
