Στην Κω τα λένε νερακίζια, Στην Κάλυμνο τα λένε δάκρυα, στην Κρήτη τα λένε μανουσάκια.
Πρόκειται για τα πανέμορφα ασπροκίτρινα με το πράσινο κοτσάνι χειμωνιάτικα λουλούδια, που ιδιαίτερα ευδοκιμούν στο νησί μας και φέτος ήταν η χρονιά τους
Λουλούδι, νάρκισσος.
Σύμφωνα με τον Οβίδιο καρπός της ένωσης του ποταμού Κηφισού με τη Νύμφη Λειριόπη, που την αγκάλιασε μέσα στα κύματά του, ήταν ο Νάρκισσος. Στην οβιδιακή μυθιστορηματική προσέγγιση του μύθου η μητέρα ρώτησε τον μάντη Τειρεσία πόσα χρόνια θα ζούσε το πανέμορφο παιδί της κι εκείνος απάντησε: «όσο καιρό δε θα νογάει ποιος είναι».
Οι τόποι όπου σύχναζε ο νέος ήταν στα δάση, κοντά σε πηγές, σε ανθισμένα λιβάδια, εκεί όπου συχνά κοπέλες παγιδεύονταν από άρπαγες εραστές, εκεί όπου ο Νάρκσισσος παγιδεύτηκε από την ίδια του την εικόνα που αντικατοπτριζόταν στο νερό…
Βοηθάνε πολύ στην ηρεμία, την περισυλλογή και αποφεύγουμε να τα βάζουμε με τους άλλους…
Λέγονται και νεραγκουλια και άγριοι Υάκινθοι έχουν μεθυστικό άρωμα και απαντώνται σε υγρά και βαλτώδη μέρη. όταν τα κόβουμε αφήνουμε κάτω τους βολβούς και δεν τα ξεριζώνουμε. έτσι ξαναγίνονται και πληθαίνουν κάθε χειμώνα.