Ο λόγος γίνεται για την Νορβηγική πόλη Rjukan όπου είναι χτισμένη ανάμεσα σε μία μεγάλη οροσειρά. Για χρόνια την περίοδο του χειμώνα ο χαμηλός Αρκτικός ήλιος δεν μπορούσε να περάσει το ύψος της οροσειράς με αποτέλεσμα οι ακτίνες του ήλιου να μην περνούν μέσα στην πόλη.
Ο Νορβηγός μηχανικός Sam Eyde ίδρυσε την πόλη στην κοιλάδα Vestfjord στις αρχές του 20ου αιώνα για να φιλοξενήσει εργαζόμενους στο νέο υδροηλεκτρικό εργοστάσιό του. Η τοποθεσία ήταν βολικά κοντά στον καταρράκτη Rjukanfossen που τροφοδοτούσε το εργοστάσιο αλλά η οροσειρά που βρισκόταν γύρω από το χωριό δημιουργούσε μία σκιά για τους πολίτες. Οι χειμώνες στην Rjukan δεν είναι εντελώς σκοτεινοί, αλλά τους λείπει το έντονο φως και κυρίως η ζέστη. Το 1913, ο Eyde πρότεινε για πρώτη φορά να κατασκευάσει έναν τεράστιο καθρέφτη για να αξιοποιήσει και να ανακατευθύνει το φως του ήλιου στους κατοίκους της πόλης το χειμώνα, αλλά το έργο δεν κατάφερε να περάσει από το στάδιο σύλληψης στην εφαρμογή του. Ωστόσο, για να μπορούν οι κάτοικοι να πηγαίνουν στο βουνό και να έρχονται σε επαφή με τον ήλιο φτιάχτηκε ένα τελεφερίκ, το οποίο λειτουργεί έως και σήμερα.
Όλα αυτά μέχρι το 2005, όπου κάτοικος της περιοχής και μηχανικός Μάρτιν Άντερσεν δημιούργησε καθρέφτες που θα μπορούσαν να αναδημιουργούν τις ακτίνες του ήλιου μέσα στην πόλη, κάνοντας πραγματικότητα το όνειρο του Eyde. Ο Άντερσεν σε συνεργασία με τον μηχανικό Jonny Nersveen, έκαναν το όνειρο, πραγματικότητα το 2013, όπου τοποθετήθηκαν 3 καθρέφτες ύψους 17μ που ελέγχονται από ένα κέντρο στην Βαυαρία με την βοήθεια των οποίων οι ακτίνες του ήλιου μεταφέρονται μέσα στην πόλη. Η πλατφόρμα που έχει πάνω τους καθρέφτες κινείται κατά την διάρκεια της ημέρας για να πιάνει το μεγαλύτερο μέρος του ήλιου.
